Pas op, FC Bayern! Ik heb misschien wel de beste fans ter wereld gezien.

De Argentijn van midden veertig, we noemen hem Paolo, leek aanvankelijk niet echt een voetbalfan. Hij droeg geen shirt, sjaal of zelfs maar een verborgen sleutelhanger met het clublogo toen hij plaatsnam op stoel 10D in de United-vlucht naar Newark.

Zijn zoon in klas 10C, misschien wel tien jaar oud, was daarentegen om zeven uur 's ochtends al van top tot teen aangekleed voor Boca Juniors: shirt, korte broek, sokken – alles in blauw en geel. De vier letters van de club stonden prominent afgebeeld: CABJ.

De avond ervoor waren ze nog in Miami geweest voor de spectaculaire gelijkspel tussen Boca Juniors en Benfica Lissabon. Nu reisden ze naar New Jersey om Fluminense tegen Borussia Dortmund te zien spelen, gevolgd door een wedstrijd van Juventus in Washington.

Onderwijsopdracht in Amerika: "Hij moet de sfeer in de voetbalstadions proeven", legde de vader de vroege opvoeding van zijn zoon uit, "en zien wat Boca Juniors inhoudt." Iedere stadionbezoeker die het chaotische duel in Miami meemaakte, heeft dat waarschijnlijk begrepen.

Misschien nemen de beste fans van het toernooi het gewoon niet licht op als iemand hen probeert te pakken. Ze zingen, fluiten en schreeuwen 90 minuten lang, overal in het stadion. Ik herinner me nog hoe ik de openingswedstrijd laatst afkraakte en ik voel dat ik mijn excuses moet aanbieden.

De liefde voor Boca Juniors zorgt voor een compleet andere fancultuur in de WK-stadions dan we tot nu toe hebben gezien. Het is niet overdreven om te stellen dat het WK voor clubteams , dat vaak te georkestreerd in de stadions en zo klinisch steriel als een tandartspraktijk was, eindelijk een opleving heeft doorgemaakt.

Het maakt niet uit dat het WK voor clubs in de VS nog niet dezelfde relevantie heeft als bijvoorbeeld de Champions League in Europa. Zuid-Amerikanen zijn anders. Als er iets te winnen en te vieren valt, staan ​​ze er met hart en ziel. Altijd.

Blauw-gele fans met Argentijnse roots stroomden vanuit alle hoeken van de staat naar het stadion. Zij – en alleen zij – waren al dagenlang gezien, zelfs in het chique winkelcentrum Aventura Mall ten noorden van Miami Beach, gekleed in hun clubkleuren. Voetbal komt terug.

Hier zien we het beste en misschien wel het enige argument vóór het idee van FIFA-voorzitter Gianni Infantino om een ​​XXL-toernooi voor clubteams te organiseren: buiten Europa wordt zijn commerciële grootheidswaanzin niet aan een kritische blik onderworpen.

We hebben dit al ervaren op het WK van 2022 in Qatar. Terwijl wij Duitsers ons eerst verloren in politieke debatten over regenboogkleurige aanvoerdersbanden en vervolgens de wedstrijden, staken de Argentijnen, met Lionel Messi, hun vuurwerk af – tot aan de WK-overwinning.

Het WK voor clubs staat nu praktisch voor de deur (in het buitenland worden afstanden in een andere dimensie geaccepteerd) en biedt Boca Juniors de perfecte gelegenheid om hun sterke punten te testen: wanneer spelen en zingen ze anders tegen Benfica of Bayern? Voor Boca-fans zijn dit feestelijke dagen.

Ik verstond geen woord van de Spaanse liederen die het merendeel van de 55.000 toeschouwers in het Hard Rock Stadium in Miami meezongen. Maar nu weet ik: Bayern, de volgende tegenstander van Boca Juniors in Miami aanstaande vrijdag, moet gewaarschuwd zijn. Het lawaai is oorverdovend.

Bayern moest het in hun 10-0 openingswedstrijd tegen Auckland City met lege tribunes stellen. Dat zal vrijdag (21:00 uur lokale tijd, 03:00 uur Midden-Europese tijd) niet gebeuren. Het is nog niet duidelijk of Paolo er met zijn zoon bij zal zijn. Zijn vrouw heeft nog geen toestemming gegeven. Maar hij heeft het gevoel dat de uitslag wel zal komen.