Club World Cup: Fluminense neemt het serieus

Natuurlijk klaagt iedereen weer. De spelers zijn veel te moe na het lange seizoen. Het programma is te vol. Het veld is te droog. Het publiek is oververzadigd. De uitslagen zijn te vaak doelpuntloos. De Amerikanen zijn sowieso niet echt in de stemming voor voetbal op dit moment. Dat is allemaal niet verkeerd. Maar te midden van dit volkomen begrijpelijke koor van klagers, zou je ook voorzichtig kunnen zeggen: Fluminense, een van de grote clubs uit Rio de Janeiro, was eigenlijk best wel enthousiast over dit WK voor clubs .

Na de 0-0 gelijkspel tegen Borussia Dortmund aan het begin van het toernooi is er weinig veranderd. De Brazilianen waren gedurende de hele wedstrijd de agressievere en betere ploeg. Als aanvaller Jhon Arias en middenvelder Nonato geen uitstekende kansen hadden gemist tegen de alerte BVB-doelman Gregor Kobel, had de dag voor Dortmund wel eens slecht kunnen aflopen. Ongeveer een maand na hun spectaculaire laatste competitiewedstrijd speelde het team van trainer Nico Kovac een beetje alsof ze een oefenwedstrijd tegen Saarbrücken of Havelse speelden. Voor Fluminense was het overduidelijk hun WK-opener tegen Dortmund.

In het Metlife Stadium in New Jersey, waar volgend jaar ook de finale van het traditionele WK plaatsvindt, was die dag hooguit een kwart van de plaatsen bezet. Maar Fluminense speelt zijn thuiswedstrijden in het Maracanã, en de fans zijn gewend om zingend door de sombere, lege tribunes te gaan.

Toch is er aan beide kanten van de Atlantische Oceaan een fundamenteel verschillende kijk op de betekenis van het toernooi. Voor de spelers die in Europese competities spelen, betekent het simpelweg werken, terwijl ze eigenlijk van hun korte zomervakantie zouden moeten genieten. Fluminense daarentegen zit midden in het seizoen thuis. Voor veel Braziliaanse clubs en hun fans is dit WK voor clubs echter vooral een welkome kans om eindelijk te strijden met teams als Real Madrid, Internazionale of zelfs Dortmund, in plaats van altijd maar de nieuwste lichting jonge talenten te leveren. Of zoals Renato Gaúcho, de wereldberoemde coach van Fluminense in Rio, het onlangs verwoordde: "Mensen willen dat je een pannenkoek voor ze bakt, maar ze geven je de eieren niet." Je zou zeker kunnen zeggen dat het vanuit Zuid-Amerikaans perspectief ook gaat om het overwinnen van een minderwaardigheidscomplex.

Naast het resultaat en het verloop van de wedstrijd kregen de uit Dortmund meegereisde fans nog een teleurstelling te verwerken. Jobe Bellingham zat aanvankelijk op de bank, hoewel iedereen natuurlijk wilde weten of hij ook maar half zo goed was als zijn grote broer Jude Bellingham. Het emotionele hoogtepunt bij de Dortmund-fans was toen Kovac de 19-jarige nieuwkomer na iets minder dan een uur het veld op stuurde.

Bellingham maakte meteen een grove overtreding; hij leek zeker niet ongemotiveerd. Maar hij was net zo onsuccesvol in de aanval als al zijn teamgenoten. Dit kwam deels doordat Fluminense-doelman Fabio en verdedigende leider Thiago Silva hun volledige ervaring benutten. De twee zijn samen 84 jaar oud.

Het team uit Rio de Janeiro verdiende die dag echt het respect waar ze zo naar verlangden. Fluminense is erg trots op de gelijke stand in alle wedstrijden in de geschiedenis tegen huidige of voormalige winnaars van de Europese Champions League: zeven overwinningen, zeven nederlagen – en sinds dinsdag in New Jersey het zesde gelijkspel. Buiten op de parkeerplaats van het stadion hadden vertegenwoordigers van beide traditionele clubs kort voor de aftrap ook nog eens met elkaar gebroederlijk gefeest in een zakkenrace (die eveneens in een gelijkspel eindigde). Fluminense waardeert het feit dat Borussia Dortmund ook een traditionele club is.

In ons eigen geval rijst de vraag niet eens. In het Estádio das Laranjeiras, een prachtig tropisch gebouw waar Fluminense niet meer traint of speelt, maar waar de ziel van de club nog ergens moet huizen, speelde de Braziliaanse Seleção ooit zijn allereerste interland. In juli 1914 versloeg Brazilië Exeter City met 2-0. Overigens beschouwt Fluminense zichzelf, net als Dortmund, als wereldkampioen. In 1952, lang voordat de titel officieel in het leven was geroepen, won de ploeg de Copa Rio, waar destijds kampioenen en runners-up van over de hele wereld aan deelnamen, waaronder 1. FC Saarbrücken. Een paar jaar geleden diende Fluminense een aanvraag in bij de FIFA om deze trofee te laten erkennen als een officiële wereldbekeroverwinning. Vreemd genoeg hebben ze tot nu toe geen positieve reactie ontvangen.