Dit is geen nieuw tijdperk, meneer Infantino, dit is een PR-ramp voor het voetbal

Je moet weten dat ik een enorme fan ben van de Amerikaanse NFL. American football is niet alleen een sport in de VS, het is een religie. Dus in de grootste Amerikaanse metropool, New York City, zijn er onvermijdelijk twee teams: de Giants en de Jets.

Twee legendarische franchises, maar ze hebben de afgelopen tien jaar niet bepaald bekend gestaan ​​om hun aantrekkelijke, spannende of zelfs succesvolle American football. De fans in het blauw (Giants) en groen (Jets) zijn echter fanatieke fans. MetLife Stadium, net buiten de stad, in East Rutherford, New Jersey, is bijna altijd uitverkocht. Zelfs als de thuisfans het beroerde American football beu zijn, zijn er in de Big Apple genoeg sportliefhebbers.

Maar voetbal is geen soccer; soccer is soccer. Tenminste in de VS. En Amerikanen zijn duidelijk niet geïnteresseerd in voetbal.

De bovenste ring? Helemaal leeg. De hoofdtribune en de tegenoverliggende tribune waren spaarzaam bezet. De indrukwekkende arena had een spookachtige achtergrond. Fluminense wist in ieder geval een paar fans uit Rio te mobiliseren.

Er is geen Gele Muur aan de kant van Dortmund, zelfs geen kleine gele muur. Dat is jammer voor iedereen die zijn club aan de andere kant van de wereld steunt.

BVB speelt wekelijks voor 80.000 fans en heeft een van de beste, meest actieve en meest gepassioneerde supportersschares ter wereld. Maar niet in de VS, waar niemand geïnteresseerd lijkt in Borussia.

• Inter Miami vs. Al-Ahly: 60.927 van de 65.000 (Hard Rock Stadium, Miami)
• FC Bayern vs. Auckland City: 21.152 van de 26.000 (TQL Stadium, Cincinnati)
• Atletico Madrid vs. PSG: 80.619 van de 92.500 (Rose Bowl Stadium, Pasadena)
• Palmeiras versus FC Porto: 46.200 van 82.500 (MetLife, East Rutherford)
• Seattle Sounders vs. Botafogo : 30.151 van de 67.000 (Lumen Field, Seattle)
• Chelsea versus LAFC : 22.137 van 71.000 (Mercedes-Benz Stadion, Atlanta)
• Boca Juniors vs. Benfica: 55.574 van de 65.000 (Hard Rock Stadium, Miami)
• Flamengo vs. ES Tunis: 25.797 van de 67.594 (Lincoln Financial Field, Philadelphia)
• Borussia Dortmund versus Fluminense: 34.736 van 82.500 (MetLife, East Rutherford)

Zelfs voor de openingswedstrijd tussen Inter Miami, met wereldster Lionel Messi, en Al-Ahli moesten de kaartjes vlak voor de aftrap voor belachelijk lage prijzen worden verkocht, zodat de FIFA zichzelf niet voor gek zou zetten met hun groots opgezette openingsshow. Voor 20 euro mochten studenten vier vrienden meenemen...

Kaartjes worden nu tegen spotprijzen verkocht; of zoals FIFA het noemt, een "dynamisch prijssysteem". Volgens het Duitse persbureau liggen de prijzen voor de helft van de 48 voorrondewedstrijden nu onder de $ 36. Ook ticketpartner Ticketmaster staat sommige kaartjes alleen nog toe in de gedeelten van het betreffende stadion waar ook de camerabeelden worden vastgelegd.

Een deel van de eerder gekochte tickets wordt geannuleerd en verplaatst naar andere, beter zichtbare blokken. De betrokkenen hebben hier een mooie term voor bedacht: stadionoptimalisatie.

Wat verwachtte Gianni Infantino toen hij sprak over een "nieuw voetbaltijdperk"? Het WK voor clubs is zijn passie, dus de Zwitserse FIFA-baas houdt superlatieven niet achter als hij lyrisch is over dit toernooi waar niemand echt op zat te wachten en zeker niemand nodig had.

Het was te voorzien dat Europese voetbalfans na een lang seizoen met competitie, beker en Champions League niet nog eens twee weken tijd en enorme bedragen mee zouden nemen naar de VS.

In andere delen van de wereld is het enthousiasme voor dit toernooi wellicht anders; de Zuid-Amerikanen gebruiken het platform bijvoorbeeld om opnieuw te concurreren met de zogenaamd superieure Europese clubs. Maar ondanks een grote Latijns-Amerikaanse gemeenschap in de Verenigde Staten blijven de stoelen leeg bij wedstrijden tussen Fluminense, Botafogo, Palmeiras en zelfs Boca Juniors. Het hartstochtelijke gejuich voor de tegenstanders van BVB werd bijna overstemd in de grote arena van het MetLife Stadium.

Aan deze kant van de wereld wordt het WK voor clubs sowieso al kritischer bekeken. Zelfs Uli Hoeneß zei ooit over het toernooi: "Op een gegeven moment is het genoeg! We zullen er alles aan doen om deze explosie aan competities in te dammen." Het gaat erom "nog meer geld te investeren in zaakwaarnemers en spelers."

Inmiddels is de kritiek van de deelnemende clubs verstomd en ook vanuit Tegernsee zijn er geen negatieve geluiden te horen. De reden is simpel: geld.

FC Bayern ontvangt ongeveer 27 miljoen dollar aan inschrijfgeld alleen al voor de reis naar de VS, terwijl Borussia Dortmund iets minder ontvangt. De winnaar ontvangt in totaal 100 miljoen dollar – een bedrag dat geen enkele club ter wereld kan weerstaan.

Het geld hiervoor komt uit Saoedi-Arabië. Het Saoedische staatsinvesteringsfonds is de officiële sponsor van het toernooi. Daarnaast betaalde het fonds in februari ongeveer een miljard dollar voor een belang in streamingplatform Dazn. Voor hetzelfde bedrag verwierf Dazn de uitzendrechten voor het WK voor clubs.

Gezien deze bedragen kunnen FIFA en Infantino economisch gezien ook de volle stadions negeren. Het geld stroomt al een tijdje binnen.

In ruil daarvoor krijgt de olierijke staat het 'echte' WK van 2034 toegewezen – en daar kan niemand iets aan doen. FIFA en Infantino verbergen deze machinaties niet eens meer.

De kritiek van Bayern-fans in Cincinnati is begrijpelijk. Op een spandoek stond: "10 jaar Baur au Lac - Het wereldvoetbal wordt nog slechter geregeerd dan ooit tevoren! FIFA kapotmaken!"

In 2015 werden verschillende hooggeplaatste FIFA-functionarissen gearresteerd op verdenking van corruptie in het luxehotel Baur au Lac in Zürich. De wereldvoetbalbond werd vervolgens op zijn kop gezet, waarbij Infantino het stokje overnam van Sepp Blatter. Nu is het Saoedi-Arabië in plaats van Qatar.

Infantino lijkt nog machtiger te zijn dan Blatter. Het protest van de Bayern-fans valt dan ook toepasselijk op "No Kings Day".

Onder dit motto vond afgelopen weekend in Amerikaanse steden een grote protestgolf plaats tegen de regering-Trump, om zich te verzetten tegen de steeds autoritairdere manier van regeren.

Trump en Infantino zijn overigens goede vrienden. Infantino was aanwezig bij zijn 'kroning' in januari en overhandigde de Amerikaanse president kort daarna de pompeuze gouden trofee in het Witte Huis.

Volgend jaar vindt het WK voetbal plaats in de VS. Het WK voor clubs was bedoeld als voorbode. Het was bedoeld om de wereldwijde interesse, en vooral die van de Verenigde Staten, te wekken voor het toernooi waar elke voetbalfan zo dol op is. Het was bedoeld om voetbal dichter bij de Amerikanen te brengen.

Lege stadions, een beroerde sfeer, saai voetbal, ongelijke wedstrijden – tot nu toe is dat, op Boca Juniors na, alles wat het WK voor clubs te bieden heeft. Na slechts een paar dagen heeft het toernooi al bewezen wat het is en voor wie het is.

Een hypercommercieel product, ontworpen om de ongebreidelde winstzucht van Infantino en zijn aanhangers te bevredigen. Als zelfs de commercieel ingestelde Amerikanen er niet in mee willen gaan, is de FIFA de grens overgegaan. Dit is een pr-ramp, geen nieuw tijdperk voor het voetbal. En als dat wel zo is, wil ik er geen deel van uitmaken.