De Eziolino Capuano Show begint opnieuw

Over hetzelfde onderwerp:

Sinds 24 oktober is de Serie C weer Serie C. Want na negen maanden stilte is de hoofdpersoon terug: Eziolino Capuano. Een personage rechtstreeks uit een sportroman, de bard van Lega Pro. Op en naast het veld. Een leider op de bank, een filosoof in de perskamer en een Viking in de kleedkamer. We hebben hem gemist. Zijn laatste periode bij Trapani duurde slechts zeven wedstrijden voordat hij werd ontslagen wegens "respectloos gedrag en ernstige beledigingen aan het adres van het team". Op 22 december vorig jaar werd ontdekt dat sommige spelers tot 3 uur 's nachts hadden gedanst voor de wedstrijd tegen Foggia. Eziolino was woedend. Voorzitter Antonini, de Bandecchi van het eiland, liet alle spelers een verzoek tot ontslag van de manager ondertekenen, waarin hij een schadevergoeding eiste: "Capuano heeft onze reputatie ongekende schade toegebracht." Toch is Eziolino, van Arezzo tot Potenza, Taranto en Giugliano, de enige die de nationale televisie en kranten over teams uit de Serie C kan laten praten . Alessandro Bastoni, verdediger bij Inter en het Italiaanse nationale team, zei tijdens zijn laatste interview met Alessandro Cattelan (een enorme fan van Eziolino): "Capuano heeft de term 'braccetto' bedacht. Ik keek vroeger naar zijn wedstrijden in Taranto." Grote sportsites krijgen meer kijkers door zijn persconferenties opnieuw te bekijken dan door de hoogtepunten van de Serie A te bekijken.

Na negen maanden won Eziolino de zaak tegen Trapani. De getuigenissen, zo schreef de commissie in haar uitspraak, waren "opgesteld door een lid van de club en min of meer bewust door de spelers laten ondertekenen". Sommige spelers die tijdens de hoorzitting werden geïnterviewd, bagatelliseerden de beschuldigingen later en gaven toe, zoals uit de berichten bleek, dat ze nooit beledigd waren. Het verzoek tot contractbeëindiging werd daarom feitelijk en rechtens ongegrond bevonden, en pas na de uitspraak besloot Eziolino de positie van Giugliano te aanvaarden: "Ik had een geval van waardigheid bij Trapani, en ik was er zeker van dat ik met overmacht zou winnen. Het was een laf moment, ik voelde me verraden, onterecht beschuldigd, enkel en alleen omdat ik een contract niet betaalde. Ik geef degenen die me niet wilden betalen geen blaam, maar degene die dat papiertje heeft getekend toen hij met zijn kinderen en zijn vrouw ging slapen, zou zich moeten schamen, hij kan geen enkele baan doen. Ik ben er trots op Eziolino Capuano te zijn, in 36 jaar carrière kun je alles tegen me zeggen, maar ik heb mijn waardigheid nooit verspeeld, mijn naam is nooit in een wreedheid beland. Prostratie is het meest onwaardige dat een man kan, of je nu voetballer of bankier bent. Ik heb nooit toegegeven. Voor mij betekent voetbal enthousiasme brengen, vooral bij de kinderen: er zijn mensen die hun week besteden op basis van de resultaten van hun team. Zondag. Ik stop met voetballen wanneer ik dat wil, niet anderen. Het leven is rijk voor mensen met waardigheid. Voor degenen die in armoede hebben geleefd, maar erin geslaagd zijn om innerlijk rijk te blijven. Voetbal is een transport van emotie, opwinding en passie. Nu voel ik me weer levend. Herinneren betekent oud worden, maar ik voel me nog steeds heel jong. De dag dat ik deze energie niet meer heb en valium moet slikken, betekent dat ik gestopt ben, omdat het betekent dat ik geen emoties meer kan geven aan de mensen. Omdat ik er ben voor de mensen en ik vecht voor de mensen die leven voor hun team. Ik ben nog steeds in de ochtendschemering en niet in de schemering van Leopardi; ik leef nog steeds in het dorp op zaterdag.

Hij nam het op tegen een team dat op de derde plaats stond met slechts 9 punten en won de eerste twee wedstrijden: "Zelfs Jezus Christus had niets meer kunnen doen." Zodra hij terugkwam op het veld, werd de "Capuanocam" weer aangezet en registreerde hij al zijn bewegingen: met zijn borst vooruit en hoofd omhoog, staat hij op, rent hij van links naar rechts, sprint, springt, schreeuwt – het is een spektakel. Maar hij is op zijn best tijdens zijn persconferenties, die cultklassiekers zijn geworden. Hoe hij bij Giugliano terechtkwam, is al honderdduizenden keren bekeken op TikTok. Dankzij hem zijn de Giuliano Tigers "de Piragni" geworden. Maar hij erkent dat "de mediahype mijn technische waarde heeft verminderd: je moet kijken naar het intrinsieke en niet naar het semantische, net zoals ik kijk naar de man en niet naar de speler."

Meer over deze onderwerpen: