Rose en 'Shoeless' Joe komen in aanmerking voor de Hall of Fame nu MLB het verbod opheft

In een historische en ingrijpende beslissing heeft honkbalcommissaris Rob Manfred dinsdag Pete Rose, "Shoeless" Joe Jackson en andere overleden spelers van de lijst van spelers die permanent niet speelgerechtigd zijn, van de Major League Baseball gehaald.

De absolute hitkoning en Jackson, beiden al lange tijd paria's in het honkbal die bezoedeld zijn door gokken en door de MLB worden gezien als de doodzonde van de sport, komen nu in aanmerking voor verkiezing voor de Baseball Hall of Fame in Cooperstown, New York.

Manfred bepaalde dat de bestraffing van uitgesloten personen door de MLB stopt na hun dood.

"Het is duidelijk dat iemand die niet meer onder ons is, geen bedreiging kan vormen voor de integriteit van de sport", schreef Manfred in een brief aan advocaat Jeffrey M. Lenkov, die op 8 januari een verzoek indiende om Rose van de lijst te halen. "Bovendien is het moeilijk om een ​​straf te bedenken die meer afschrikwekkend werkt dan een straf die een leven lang duurt en geen uitstel biedt.

"Daarom heb ik besloten dat de permanente uitsluiting eindigt bij het overlijden van de gedisciplineerde persoon, en dat de heer Rose van de lijst van permanent uitsluitingen zal worden verwijderd."

Met Manfreds beslissing kwam er een einde aan de schorsing die Rose in augustus 1989 kreeg van de toenmalige commissaris A. Bartlett Giamatti, nadat een onderzoek van de MLB had uitgewezen dat de 17-voudig All-Star had gewed op wedstrijden toen hij manager was van de Cincinnati Reds .

Jackson en zeven andereChicago White Sox kregen in 1921 een verbod op professioneel honkbal door de eerste commissaris van de MLB, Kenesaw Mountain Landis, omdat ze de World Series van 1919 hadden gemanipuleerd.

Gebaseerd op de huidige regels voor spelers die langer dan 15 jaar geleden voor het laatst speelden, lijkt het erop dat Rose en Jackson op zijn vroegst in de zomer van 2028 in de Premier League kunnen worden opgenomen, als ze worden verkozen.

Manfreds uitspraak schrapt in totaal 16 overleden spelers en één overleden eigenaar van de MLB-lijst met spelers die op non-actief zijn gesteld. Onder hen bevinden zich Jacksons teamgenoten, topwerper Eddie Cicotte en derde honkman George "Buck" Weaver. Het zogenaamde "Black Sox-schandaal" is een van de zwartste hoofdstukken in de honkbalgeschiedenis en is onderwerp van boeken en de film "Eight Men Out" uit 1988.

In 1991, kort voor Rose's eerste jaar dat hij in aanmerking kwam voor de Hall of Fame, besloot het bestuur van de Hall of Fame dat elke speler op de permanent niet-verkiesbare lijst van de MLB ook niet verkiesbaar zou zijn. Dit werd bekend als de "Pete Rose-regel".

Rose dacht dat zijn verbanning na een jaar of twee zou worden opgeheven, maar het werd een levenslange gevangenisstraf. Voor Jackson, die in 1951 overleed, werd de verbanning een eeuwige straf, tot dinsdag.

Jackson werd decennialang door kiezers overwogen, maar Pete Rose's naam is nooit op een stembiljet voor de Hall of Fame verschenen. Hij overleed in september op 83-jarige leeftijd.

Bijna tien jaar geleden begon Lenkov een campagne om Rose weer in haar functie te krijgen. Op 17 december deden Pete Rose's oudste dochter, Fawn, en Lenkov een beroep op Manfred en MLB-communicatiedirecteur Pat Courtney tijdens een uur durende vergadering op het hoofdkantoor van MLB in Midtown Manhattan.

"Dit was een lange reis", zei Lenkov. "Namens de familie zijn ze erg trots en blij en weten ze dat hun vader dolblij zou zijn geweest met deze beslissing vandaag."

Jane Forbes Clark, voorzitter van de raad van bestuur van de Hall of Fame, zei dat Manfreds besluit ervoor zorgt dat Rose, Jackson en anderen in aanmerking komen voor de Historical Overview Committee, die "de lijst met acht namen voor de Classic Baseball Era Committee zal opstellen ... om erover te stemmen tijdens de volgende vergadering in december 2027." Rose en Jackson zouden 12 van de 16 stemmen nodig hebben om te worden opgenomen.

Lenkov zei dat hij en Rose's familie van plan zijn om zo snel mogelijk een verzoek in te dienen bij de Hall of Fame om opgenomen te worden in de lijst.

"Mijn volgende stap is om respectvol met de Hall of Fame te overleggen en ... Pete's opname in de Hall of Fame te bespreken," zei Lenkov. De advocaat zei dat hij en Rose's familie woensdag de Pete Rose Night in het Great American Ball Park in Cincinnati zullen bijwonen.

"Reds Nation zal niet alleen Petes nalatenschap kunnen vieren, maar kan nu ook optimistisch uitkijken naar de mogelijkheid dat Pete zich bij andere honkbalonsterfelijken zal voegen", zei Lenkov. "Pete Rose zou zeker dolblij zijn geweest met de overweldigende steun van iedereen."

In een verklaring van de Phillies feliciteerde Hall of Famer en teamgenoot van Rose Mike Schmidt de familie Rose en voegde toe: "Het is een geweldige dag voor honkbal."

Jackson had een slaggemiddelde van .356, het vierde hoogste in de geschiedenis van de MLB. Na zijn dood lanceerden Jacksons fans, waaronder wetgevers in South Carolina, talloze publieke campagnes en petities waarin ze betoogden dat Jackson een plaquette in de Hall of Fame verdiende. Hoewel hij $5.000 aan gokkersgeld accepteerde om de World Series van 1919 te winnen, sloeg Jackson .375, maakte geen enkele fout en sloeg hij de enige homerun van de serie.

Voor Rose werd het geschreeuw over het vertrek van de strijdlustige, koppige legende uit de honkbalwereld en de Hall of Fame door de decennia heen en onder miljoenen honkbalfans, met name in Cincinnati, waar hij werd geboren en het grootste deel van zijn carrière speelde, steeds luider, bozer en ongeduldiger.

Weinig spelers in de honkbalgeschiedenis hebben een opmerkelijker carrière gehad dan Pete Rose. Hij was een uitbundige vechter die het spel speelde met scherpe overgave en meedogenloze inzet. Rose, wiens levenslange slaggemiddelde .303 was, is de leider in de Major League Baseball qua hits (4.256), gespeelde wedstrijden (3.562), slagbeurten (14.053), honkslagen (3.215) en outs (10.328). Hij won de World Series drie keer – twee keer met de Reds en één keer met de Philadelphia Phillies .

Rose zei vaak – en statistiekenexperts zijn het erover eens – dat hij meer wedstrijden in het reguliere seizoen (1972) won dan welke andere honkballer in de Major League, of zelfs welke andere professionele atleet dan ook in de geschiedenis. Hij won ook drie slagtitels, twee Gold Glove Awards, de Most Valuable Player Award en de Rookie of the Year Award.

In 2015, kort nadat Manfred Bud Selig als commissaris had opgevolgd, diende Rose een verzoek tot herplaatsing in bij de MLB. Manfred ontmoette Rose, die de commissaris eerst vertelde dat hij gestopt was met gokken, maar vervolgens toegaf dat hij nog steeds legaal op sportweddenschappen, waaronder honkbal, wedde in zijn geadopteerde woonplaats Las Vegas.

Manfred verwierp Rose's verzoek om herplaatsing nadat hij tot de conclusie was gekomen dat hij er niet in was geslaagd "zijn leven weer op de rails te krijgen", een voorwaarde die Giamatti voor herplaatsing had gesteld. Rose weer toelaten tot honkbal was een "onaanvaardbaar risico op een toekomstige schending ... en daarmee een schending van de integriteit van onze sport", verklaarde Manfred op 14 december 2015.

Rose klaagde er vaak over dat het verbod hem belette om met jonge slagmensen te werken in minor league-stadions. Op 5 februari 2020 dienden Rose's vertegenwoordigers opnieuw een verzoek tot herplaatsing in, waarin ze betoogden dat het besluit van de commissaris om de spelers van de World Series-kampioen Houston Astros niet te straffen voor het stelen van elektronische borden, oneerlijk was tegenover Rose. "Er kan niet één set regels zijn voor meneer Rose," betoogde de twintig pagina's tellende petitie, "en een andere voor alle anderen."

Manfred, die Rose daarna niet meer ontmoette, besloot echter geen uitspraak te doen over dat tweede beroep vóór Roses dood op 30 september 2024.

Eerder dit jaar kondigde president Donald Trump aan dat hij Rose postuum gratie zou verlenen. "De komende weken zal ik een volledige gratieverlening ondertekenen voor Pete Rose, die niet op honkbal had moeten gokken, maar alleen op de winst van ZIJN TEAM had moeten wedden", schreef Trump op 28 februari op sociale media.

Trump zei niet wat de gratie zou dekken. Rose zat vijf maanden in de federale gevangenis voor het indienen van valse belastingaangiften in 1990.

Tijdens een bijeenkomst in het Witte Huis op 16 april bespraken Trump en Manfred onder andere Rose's postume verzoek tot heraanstelling. Manfred weigerde later details over hun gesprek te geven.

Dinsdag belde Manfred met Trump, die op staatsbezoek was in Saoedi-Arabië, en Forbes Clark over zijn uitspraak, vertelden meerdere bronnen aan ESPN.

John Dowd, de voormalige advocaat van het ministerie van Justitie die het onderzoek van MLB naar Rose leidde, vertelde ESPN in 2020 dat hij vindt dat Jackson in de Hall of Fame thuishoort, maar zei dat hij het niet met Manfred eens zou zijn over Rose. "Het maakt geen verschil of hij dood is – het gaat om gedrag, inzet en reputatie", zei Dowd.

Uit Dowds onderzoek bleek dat Rose in 1987, toen hij manager van Cincinnati was, op 52 Reds-wedstrijden en honderden andere honkbalwedstrijden had gewed. Giamatti schorste Rose vervolgens op 23 augustus 1989 definitief uit de honkbalwereld.

Toen hem tijdens een persconferentie werd gevraagd of Rose's straf hem uit de Hall of Fame zou moeten houden, zei Giamatti dat hij die beslissing zou overlaten aan de honkbaljournalisten die elk jaar stemmen over spelers die in aanmerking komen voor opname in de Hall of Fame.

"Deze aflevering ging in veel opzichten over ... verantwoordelijkheid nemen en verantwoordelijkheid nemen voor je daden", aldus Giamatti, een renaissance-expert en voormalig president van Yale. "Ik weet dat ik de Amerikaanse honkbaljournalisten er niet op hoef te wijzen dat het hun verantwoordelijkheid is om te bepalen wie er in de Hall of Fame komt. Dat is niet de mijne."

In zijn brief van dinsdag verwees Manfred naar het citaat van Giamatti en zei dat hij het ermee eens was dat "het niet tot mijn bevoegdheid of verantwoordelijkheid behoort om een ​​mening te uiten over de mogelijke verkiezing van de heer Rose tot de Hall of Fame. Ik ben het met commissaris Giamatti eens dat de verantwoordelijkheid voor die beslissing bij de Hall of Fame ligt."

Giamatti zei dat Rose's enige manier om terug te keren in de sport was om "zijn leven opnieuw in te richten". Een niet zo subtiele hint dat als Rose bleef wedden op honkbal, hij geen kans had om terug te keren.

Slechts acht dagen nadat de schorsing werd aangekondigd, overleed Giamatti op 51-jarige leeftijd aan een hartaanval. Zijn plaatsvervanger en opvolger, Fay Vincent, verzette zich fel tegen Rose's herinvoering, zowel tijdens zijn ambtstermijn als tot 1992, en tot aan zijn dood drie maanden geleden op 86-jarige leeftijd.

Rose was zijn eigen grootste vijand. Bijna vijftien jaar lang ontkende hij ook maar één weddenschap op honkbal te hebben afgesloten. Begin jaren 2000 bood toenmalig commissaris Selig Rose een kans, maar onder voorwaarden, waaronder een bekentenis dat hij op honkbal had gewed en de eis dat hij moest stoppen met gokken en casinobezoeken.

Rose weigerde.

In januari 2004 gaf hij in zijn boek "My Prison Without Bars" toe dat hij als manager van de Reds op honkbal had gegokt. Maar hij hield vol dat hij alleen op de winst van zijn team had gewed. In 2015 meldde ESPN dat uit een notitieboekje dat bij een medewerker van Rose in beslag was genomen, bleek dat Rose ook op honkbal had gewed toen hij nog speelde, iets wat hij niet wilde toegeven.

Rose's illegale gokgedrag en haar gevangenisstraf zijn niet de enige vlekken op haar nalatenschap waar kiezers voor de Hall of Fame rekening mee moeten houden. Deze groep is belast met het beoordelen van integriteit, sportiviteit en karakter.

In 2017 beschuldigde een vrouw Rose in een beëdigde verklaring van verkrachting van minderjarige; ze zei dat ze seks hadden toen zij 14 of 15 was en Rose in de dertig. Rose zei dat hij dacht dat ze 16 was, de leeftijd waarop men in Ohio toestemming kon geven om seks te hebben. Twee dagen later kondigden de Phillies aan dat Rose's opname in de Wall of Fame werd afgelast.

In januari 2020 meldde ESPN dat Manfred de verbodslijst van honkbalspelers praktisch gezien beschouwde als een straf voor spelers tijdens hun leven, maar eindigend na hun dood. Met zijn aanvraag voor herplaatsing in 2020 op Manfreds bureau, kreeg Rose toestemming van de MLB om geëerd te worden tijdens een viering van Philadelphia's World Series-kampioenschap van 1980 op 7 augustus 2022.

In de dugout, terwijl de fans Rose een lange staande ovatie gaven, vroeg een journalist van de krant hem naar de beschuldigingen uit 2017 en of zijn betrokkenheid bij de viering van die dag een negatief signaal aan vrouwen gaf.

"Nee, ik ben hier niet om daarover te praten," antwoordde Rose. "Sorry daarvoor. Het is 55 jaar geleden, schat."

De publieke verontwaardiging over Rose's opmerkingen was snel en hevig. Bronnen bij de MLB zeiden dat zijn opmerkingen zijn campagne om van de niet-speelgerechtigde lijst af te komen, hadden gedwarsboomd.

In de afgelopen jaren zijn sommige fans er steeds meer op aangedrongen dat Rose door de MLB vergeven zou moeten worden en in de Hall of Fame zou moeten worden opgenomen. Een reden hiervoor is de Amerikaanse liefde voor sportweddenschappen. Nu de MLB – net als alle Amerikaanse professionele sporten – legaal gokken omarmt via sponsoring en partnerschappen, klaagden sommige fans en commentatoren dat Rose een tweede kans verdient, een argument dat Rose vaak gebruikte.

"Ik dacht dat we in een land leefden waar je een tweede kans krijgt, maar niet wat gokken betreft", zei Rose in een interview met ESPN in 2020. Hij schatte dat het verbod hem als MLB-manager minstens $ 80 miljoen aan inkomsten kostte.

Rose signeerde jarenlang honkballen en shirts in memorabiliawinkels in casino's in Las Vegas en in Cooperstown tijdens de Hall of Fame-weekenden, en gokte de rest van zijn leven bijna elke dag legaal op sport.

Gevraagd hoeveel geld zijn gokverslaving hem had gekost, zei Rose dat hij het niet wist, hoewel hij toegaf dat hij veel meer had verloren dan gewonnen. "Niemand wint met gokken," zei Rose.

"Ik ben degene die 30 jaar is kwijtgeraakt", vertelde hij aan ESPN in de documentaire "Backstory: Banned for Life*" uit 2020. "Alleen al om honkbal uit mijn hart te bannen, heeft me meer gestraft dan je je kunt voorstellen. Begrijp je wat ik bedoel? ... Ik denk niet dat er ooit een speler is geweest, ik kan het mis hebben, ik denk niet dat er ooit een speler is geweest die van het spel hield zoals ik. Je kon zien dat ik van het spel hield, aan de manier waarop ik het speelde.

"Dus dan neem je dat van iemand af. Ik kan het aan de buitenkant verbergen, maar het heeft me vanbinnen opgevreten, al die jaren. Je zou bijna denken dat ik Al Capone was. Ik ben Pete Rose – ik heb meer wedstrijden gespeeld dan wie dan ook, meer geslagen dan wie dan ook... Oké? Ik heb meer hits geslagen dan wie dan ook. Ik ben de grootste winnaar in de sportgeschiedenis."

Afgelopen september, in zijn laatste interview, tien dagen voor zijn dood, zei Rose tegen sportverslaggever John Condit: "Ik ben tot de conclusie gekomen – ik hoop dat ik het mis heb – dat ik na mijn dood in de Hall of Fame kom. Waar ik het absoluut niet mee eens ben, want de Hall of Fame is er om twee redenen: je fans en je familie. ... En hij is er voor je familie als je hier bent. Hij is er voor je fans als je hier bent. Niet als je drie meter onder de grond ligt. Begrijp je wat ik bedoel?"

"Wat hebben ik en mijn fans er nou aan als ze me een paar jaar na mijn overlijden in de Hall of Fame plaatsen?", zei Rose tegen Condit. "Wat heeft het voor zin? Wat heeft het voor zin? Omdat ze er geld aan verdienen?"

William Weinbaum en John Mastroberardino van ESPN leverden een bijdrage aan dit rapport.