Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard delen een van de grootste rivaliteiten in de wereldsport – maar ze zijn fundamenteel verschillend

Deze rivaliteit valt in de categorie duels zoals Roger Federer tegen Rafael Nadal, Muhammad Ali tegen George Foreman en Lionel Messi tegen Cristiano Ronaldo. Vijf jaar lang was de winnaar van de Tour de France Tadej Pogacar of Jonas Vingegaard. Sinds 2021 eindigen de Sloveen en de Deen respectievelijk op de eerste en tweede plaats. Dit is een ongekende dominantie in de belangrijkste wielerwedstrijd van het jaar.

Vrijwel niemand twijfelt eraan dat de winnaar over drie weken opnieuw Pogacar of Vingegaard zal zijn, en de ander als tweede. De twee waren de laatste tijd te dominant. Primoz Roglic, tweevoudig Olympisch kampioen Remco Evenepoel en voormalig Tourwinnaar Geraint Thomas hebben allemaal grote rondes gewonnen. Maar in de Tour de France kreeg niemand de kans om het duo serieus uit te dagen.

Vóór de Tour van dit jaar uitten beide mannen hun respect voor hun tegenhangers en legden uit dat ze energie putten uit deze rivaliteit. De 28-jarige Vingegaard zei de dag voor de Grand Départ: "Hij heeft me een betere wielrenner gemaakt. Het duel bracht het beste in me naar boven." De 26-jarige Pogacar gaf toe dat de afgelopen vijf jaar intens waren geweest: "We hebben een grote rivaliteit. Daar ben ik blij om." Met deze warme woorden houdt de gelijkenis op – de twee zijn fundamenteel verschillend.

Twee dagen voor de start van de Tour staat Pogacar op de Place Charles de Gaulle in de oude binnenstad van Lille. Hij draagt ​​een gele hoed tijdens de rennerspresentatie, zich er waarschijnlijk van bewust dat hij er gek uitziet. Hij lacht en gedraagt ​​zich zorgeloos, als een jongetje dat uitkijkt naar zijn verjaardag. Dan gooit hij de hoed in het publiek, genietend van het gejuich en de aandacht. Kort daarvoor zei hij: "Ik ben in vorm en heb er veel vertrouwen in."

Vingegaards optreden was heel anders. Met een ijzige uitdrukking voltooide hij de parade. De Deen leek geconcentreerd en merkte de duizenden toeschouwers nauwelijks op. Vingegaard zei: "Natuurlijk hebben we een plan om Pogacar te verslaan. Maar ik zal het niet verklappen."

De Deen staat bekend als terughoudend, soms zelfs verlegen. Hij zegt dat hij moest wennen aan de hype rond de Tour de France. "In het begin was het overweldigend; de aandacht is twee keer zo groot als bij andere wedstrijden. Het kostte me tijd om ermee om te leren gaan."

Vingegaard verschijnt zelden in het openbaar en brengt liever tijd door met zijn familie. Vorig jaar kwam hij zwaar ten val tijdens de Ronde van het Baskenland en twijfelde hij of hij ooit nog zou terugkeren. Hij had ook twee kinderen en vroeg zich af of een nieuwe Tour-overwinning het risico wel waard was. Hij zegt: "Het duurde bijna een jaar om weer de oude te worden, langer dan ik had verwacht." Het zijn woorden die je zelden van Pogacar zult horen.

Vingegaard kwam ook dit voorjaar ten val, in maart, tijdens de rittenkoers Parijs-Nice. Hij reed daarna drie maanden niet meer. Dit was niet te wijten aan de valpartij. Het beperken van het aantal wedstrijddagen was vanaf het begin onderdeel van het plan. Vingegaard trainde terwijl Pogacar genoot van de voorjaarsklassiekers.

Dit laat zien dat carrièreverwachtingen ook variëren. Pogacar wil alles winnen wat er te winnen valt en een erfenis nalaten. In 2024 behaalde hij de lastige dubbel van de Giro en de Tour de France en werd hij voor het eerst wereldkampioen in Zürich. Dit jaar zegevierde hij al in de Ronde van Vlaanderen en Luik-Bastenaken-Luik, waagde hij zich voor het eerst aan Parijs-Roubaix en eindigde als tweede. Pogacar houdt van koersen en haalt er zijn motivatie uit. En hij wil net zo belangrijk worden als de grote Eddy Merckx. In de jaren 60 en 70 won Merckx alle drie de grote rondes en de vijf monumenten minstens één keer.

Vingegaard daarentegen concentreert zich zijn hele jaar op de Tour de France. De regel dat een profrenner voorbereidende wedstrijden nodig heeft, geldt niet meer voor hem. Vorig seizoen onderstreepte dit. Na de zware valpartij in Baskenland reisde Vingegaard zonder wedstrijd naar de Tour. Hoewel hij de eindzege misliep, maakte hij gezien de omstandigheden een sterke indruk.

Dit komt deels doordat zijn team, Visma – Lease a Bike, de vormcurves van de renners met wetenschappelijke precisie plant. Dit stelt hen in staat om al tijdens de training hun raceprestaties te verbeteren. Het team onthult weinig over hun methoden; oud-renners geven aan dat ze aanvankelijk overweldigd waren door de stortvloed aan data en de oog voor detail van de coaches.

Vingegaard zegt dat hij iets zwaarder is dan vorig jaar, vanwege zijn toegenomen spiermassa. En Grischa Niermann, sportief directeur van Visma – Lease a Bike, zegt: "Hij is sterker dan ooit. We zullen zien of dat genoeg is om Pogacar te verslaan."

De meeste experts beantwoorden deze vraag met een 'nee'. Pogacar is de duidelijke favoriet. Hij verstevigde zijn positie drie weken geleden in het Critérium du Dauphiné. In deze opwarmwedstrijd ontmoetten hij en Vingegaard elkaar voor het eerst sinds de vorige Tour; Pogacar won de wedstrijd.

Deze Tour de France zal er langer over doen dan andere jaren voordat de renners de eerste hoge bergen beklimmen. Gevraagd naar het startprogramma spreekt Pogacar van "veel mogelijkheden" die zich zullen voordoen in de heuvelachtige etappes in Noord-Frankrijk. Vingegaard zegt: "We zullen proberen problemen te vermijden."

Een topteam beschermt hem hiertegen. Visma's selectie bestaat uit huidig ​​Giro-winnaar Simon Yates, Matteo Jorgenson, een van de beste klimmers ter wereld, Sepp Kuss, eveneens winnaar van een grote ronde, en Wout van Aert, Vingegaards waardevolle assistent. Dankzij deze sterrenformatie is de kans groot dat Visma iets beter presteert dan Pogacars Team UAE. En dankzij tactische meesterwerken weet de ploeg altijd voor verrassingen te zorgen, zoals onlangs met de Giro-zege van Yates.

Het is geen geheim dat Vingegaard meer afhankelijk is van assistenten dan Pogacar; hij voelt zich op zijn gemak wanneer zijn tamme handen hem beschermen en alles volgens plan verloopt. Pogacar daarentegen is een instinctieve ruiter die ook solo-ontsnappingen en aanvallen op ongebruikelijke momenten riskeert.

Desondanks wordt Vingegaard onterecht een saaie renner genoemd. In het verleden maakte hij furore met aanvallen in het hooggebergte en behaalde daar twee Tourzeges. Hij viel Pogacar aan op onder andere de Mont Ventoux en de Col de la Loze en liet zijn rivaal achter zich. Dit voedt de hoop dat Vingegaard deze Tour ook kan winnen.

Want deze twee bergen staan ​​ook dit jaar weer op het programma – in de laatste week waarin de Tour beslist wordt.