Van der Poel po prostu przegapia zwycięstwo etapowe Tour, wygrywa Abrahamsen

Tuż przed 13:30 peleton wyruszył ze stadionu piłkarskiego w Tuluzie. Pierwsi atakujący wkrótce próbowali się wyrwać. Pierwsi dokonali tego Mauro Schmid, Davide Ballerini i Jonas Abrahamsen.

Na kolejnych kilometrach kolarze próbowali się odbić, ale udało się to tylko Fredowi Wrightowi i Mathieu Burgaudeau. Żaden z nich nie stanowił zagrożenia dla żółtej koszulki i wypracował sobie dwuminutową przewagę nad peletonem.

Niedługo potem etap przybrał zupełnie inny obrót. Na niecałe 80 kilometrów przed metą, od peletonu oderwała się spora grupa kolarzy. W tej grupie, liczącej około 30 kolarzy, znaleźli się Holendrzy Groenewegen, Bol, Van den Broek i Van Sintmaartensdijk.

Około dziesięciu kilometrów dalej Mathieu van der Poel również zaatakował. Holenderowi udało się dojechać do licznej grupy pościgowej. Nawet relacja z X Tour de France określiła przebieg etapu jako szalony :

Liczna grupa pościgowa szybko się rozpadła, pozostawiając tylko pięciu kolarzy: Wouta van Aerta, Mathieu van der Poela, Axela Laurance'a, Quinna Simmonsa i Arnauda De Lie. Van der Poel, z ponad 28 minutową stratą do żółtej koszulki, był najwyżej sklasyfikowanym kolarzem zarówno wśród liderów, jak i pościgowych.

Przewaga liderów nad grupą Van der Poela przez długi czas wahała się między 25 a 30 sekundami. Peleton tracił do nich dwie minuty. Przewaga liderów nieznacznie zmalała, ale nie gwałtownie. Około 20 kilometrów przed metą nadal wynosiła 20 sekund.

Simmons miał już tego dość i zaatakował solo. Van der Poel nie był w stanie dotrzymać mu kroku. Burgaudeau, Wright i Ballerini cofnęli się. Na czele pozostali tylko Schmid i Abrahamsen.

Dziesięć kilometrów przed metą Van der Poel zdecydował się na pełny atak na Abrahamsena i Schmida. Jego atak nastąpił jednak zbyt późno. Van der Poel miał ich w zasięgu wzroku, ale nie zdołał ich dogonić.