Prawdziwa nagroda

Będąc nadal pod wpływem finału tego sezonu, chciałbym dziś zwrócić uwagę na dwie rzeczy. Pierwsza myśl przyszła mi do głowy wczoraj, gdy słuchałem prezydenta Laporty w RAC1, w wywiadzie udzielonym przez Basté, który cieszył się ze świetnego sezonu, ale przede wszystkim wcielał w życie zaszczytną cnotę bycia hojnym w zwycięstwie. Przypomniało mi to refleksję Pepa Guardioli na temat specyfiki środowiska Barcelony : „Kiedy jest się trenerem Barcelony, toczy się wiele małych wojen.

Musisz zdecydować, z którym z nich chcesz walczyć, a popełniasz duży błąd, jeśli chcesz walczyć z tymi bezużytecznymi. Twoja wojna jest tylko jedna: spraw, aby twoja drużyna grała, przekonaj graczy, każdego dnia trochę bardziej, aby wyszli na boisko i wygrali w tę środę, sobotę, środę i sobotę... A co jeszcze? "Nie mieszaj się!" I dalej: „(Mamy) środowisko, które nie jest łatwe, które wymaga codziennego, znajomego, wyczerpującego wysiłku, ponieważ oni chcą cię tylko umniejszyć, a to jest ciągłe umniejszanie, kwestionowanie wszystkiego, co robisz, każdej decyzji, którą podejmujesz, i oczywiście nadchodzi taki czas, kiedy…”

Myślę, że ten sezon pokazał lepiej niż poprzedni, a czasami wręcz okrutnie, że gra, dla wszystkich oprócz menedżera Barcelony – dla dyrektorów i pracowników, a nade wszystko dla prezesa – wykracza daleko poza granice boiska.

Drugą notatkę napisałem po obejrzeniu finału Pucharu i doświadczeniu fantastycznej atmosfery, jakiej doświadczyliśmy w Sewilli pomiędzy dwiema rywalizującymi grupami kibiców:

Z tą Barceloną spędzimy jeszcze wiele godzin w kontakcie z ludźmi, których kochamy.

Poza dobrą grą, błyskotliwymi grami, widząc, jak talent kiełkuje i rozkwita w nowych formach, poza zniechęceniem, ekscytacją i wielkimi zwycięstwami, poza możliwością wygrywania tytułów i powiększania gabloty z trofeami, spuścizną, historią, nawet poza pokonaniem rywala, obnażeniem pustki wielu ich proklamacji, prawdziwą nagrodą za dobry sezon dla twojej drużyny, o której nikt nigdy nie wspomina, ale która nagle wyskakuje i staje się oczywista, kiedy widzisz tłumy fanów w każdym wieku zbierające się w barach, klubach lub jadalniach prywatnych domów, wsiadające do wagonów metra, idące na stadion lub sprawiające, że motocykle z flagami przelatują obok, to właśnie będziesz mógł spędzić wiele popołudni, wieczorów i poranków, dzieląc się z rodziną i przyjaciółmi chwilami intensywnych emocji, nadziei, ekscytacji i nerwów, przeplatając rozczarowania i wybuchy euforii, których w przeciwnym razie, gdyby twojej drużynie się nie udało, nie dzielilibyście ze sobą.

Ponieważ? Bo jeśli drużyna nie radzi sobie dobrze, kibice nieuchronnie tracą zainteresowanie. Prawdziwą nagrodą za ponowne posiadanie świetnego zespołu jest to, że będziemy mogli spędzać o wiele więcej czasu w gronie ludzi, których kochamy.