Atlético wciąż nie zobaczyło światła dziennego i traci kolejne dwa punkty w meczu z Elche.

Atlético Madryt najwyraźniej wpadło w spiralę. Po przegranym debiucie ligowym z Espanyolem , czerwono-biali, pozbawieni klarowności i pomysłu, zremisowali z groźnym Elche w swoim drugim meczu ligowym. Sorloth wyprowadził zespół Simeone na prowadzenie, ale Mir, dzięki niezwykłej kontratakowi, wyrównał i wynik pozostał bez zmian. Dwa mecze i jeden punkt dla drużyny Metropolitano , która już zdążyła zapalić kilka lampek ostrzegawczych.

W odpowiedzi na plotki o przyszłości Sorlotha , Simeone zdecydował się dać Norwegowi miejsce w wyjściowym składzie, obok Juliána Álvareza . Almada i Giuliano grali na skrzydłach, a Barrios i Cardoso w pomocy, aby załatać kontuzję Baeny . Na papierze wydawało się to działać i tak było w pierwszych minutach. Rojiblancos ustawiali zawodników na skraju pola karnego, stosowali skuteczny pressing i grę wertykalną, i szybko odnieśli sukces.

Sorloth , który był ostatnim zawodnikiem ofensywnej rotacji w Cornellá, skorzystał z dobrego, długiego podania Hancko , by wyprzedzić wychodzącego Dituro , który nie radził sobie najlepiej w swoim ataku.

Popołudnie przyniosło Atlético ulgę i pozwoliło zapomnieć o problemach sprzed kilku dni, ale zespół Edera Sarabii z Elche pokazał, że nie znalazł się w Pierwszej Lidze przez przypadek.

Zespół Elche pokazał osobowość i charakter, błyszczał w ofensywnych przejściach i nie bał się rozgrywać akcji od tyłu, pokonując presję ze strony czerwonych i białych, która malała w trakcie meczu.

W jednym z takich wyjść, przelotnym rajdzie z trzema kontaktami, przekątna Valery dotarła do Álvara Rodrígueza , a były junior Realu Madryt szybko podał do Rafaela Mira, dzięki czemu napastnik mógł zmierzyć się z Oblakiem , którego z łatwością wykończył. Na Metropolitano doszło do remisu i huku, z galopującym niepokojem kogoś, kto chce walczyć o tytuł, co widzimy w sierpniu, już na samym początku, z niespodziewanym, trudnym zadaniem po potknięciu się z dwoma słabszymi rywalami.

Czerwono-biała piłka chybiała zawodników, którzy o nią dbali. Nie było to popołudnie Juliana Álvareza , który był zły na piłkę, ani Barriosa czy Cardoso, powolnych i przewidywalnych. Zamiast tego Elche stało się gigantem. Cieszyli się z posiadania piłki, tworzyli momenty wspaniałej gry i niebezpiecznie zbliżali się do pola karnego Oblaka, choć nie udało im się jej wykończyć.

Mecz potoczył się po myśli gości, zarówno w walce w środku pola, jak i w ciągłych niedokładnościach Atlético w trzech czwartych boiska, które ułatwiały Elche kontrataki. Valera, Álvaro i Mir błyszczeli tam znakomicie, zdobywając pierwszą bramkę i wielokrotnie kreując sytuacje, które drużyna Sarabii odnajdywała po odzyskaniu piłki. W obronie Austriak David Affengruber był filarem Juliána i Sorlotha.

Przerwa nadeszła z wysokim tętnem, a druga połowa potwierdziła, że ​​sierpień nie jest miesiącem Atlético. Cholo zdjął Sorlotha, jedynego zawodnika, który oferował alternatywy wysokimi piłkami lub w polu, i wprowadził Raspadoriego i Griezmanna . Zostawił Juliana na boisku po zmianie Cornellá, ale atak Atlético był wąskim gardłem w meczu z Elche.

Griezmann oddał kilka słabych strzałów, a Llorente okazał się najlepszy na prawym skrzydle, jednak jego dość celne dośrodkowania nie znalazły finału, gdyż Sorloth siedział na ławce rezerwowych.

Galán i Molina to ostatnie próby menedżera, by zmienić nastrój meczu, co doskonale ilustruje, że problemy Atlético nie ograniczają się jedynie do kwestii piłkarskich. Brakuje im talentów i mają zbyt wielu powtarzających się zawodników. Ostatnie minuty absolutnej bezradności odzwierciedlają rzeczywistość drużyny.

Jeden punkt na sześć możliwych to tragedia dla drużyny, która powinna walczyć o mistrzostwo, a siedem dni pozostałych na rynku transferowym powinno posłużyć do wstrząsu drzewem, którym dysponuje Simeone , choć na razie nie jest w stanie rozbłysnąć.