Czy Arch Manning jest wart szumu medialnego? Ocena rozgrywającego z Teksasu jako kandydata do draftu NFL przed wyczekiwanym sezonem

Cykl hype'u wokół sportowców nie jest nowym zjawiskiem. Ludzka natura skłania do podążania za tym, co nowe i lśniące, a satysfakcja płynąca z bycia „pierwszym” w kimś lub czymś jest uniwersalna. Nowością związaną z wszechobecnością mediów społecznościowych jest wiek i względna sława, które dziedziczą ci, których nazywa się „kolejną wielką gwiazdą”. Dwadzieścia siedem lat temu, kiedy magazyn ESPN The Magazine zadebiutował z okładką „NEXT”, przedstawiającą sportowców, którzy mają stać się twarzami przyszłości swoich dyscyplin, na okładce znalazł się 25-letni Kordell Stewart, mający już trzy lata kariery w NFL . To archaiczne i śmieszne, patrząc wstecz, zważywszy na to, że talent Stewarta byłby analizowany i omawiany do znudzenia w każdym talk-show i podcaście przez pół dekady, gdyby jego kariera potoczyła się dzisiaj. Harmonogramy się zmieniły. Żaden sportowiec w świecie futbolu nie jest tego lepszym przykładem niż rozgrywający drużyny Texas, Arch Manning . Bratanek rozgrywających, którzy wygrali Super Bowl, Eliego i Peytona Manningów, Arch jest już największym nazwiskiem w świecie futbolu akademickiego . Może cię zdziwić, gdy dowiesz się, że w swojej karierze akademickiej rzucił zaledwie 90 podań i tylko dwa razy był w wyjściowym składzie.

Mając na uwadze polaryzację, która pojawia się w dzisiejszym świecie z powodu nadmiernej ekspozycji, przejrzałem najlepsze momenty i zagłębiłem się w taśmę, aby sprawdzić, czy cały ten szum jest uzasadniony, czy też jest to kolejna sytuacja porównywalna z sytuacją Bronny'ego Jamesa.

Kiedy oglądasz nagranie Archa, pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy, jest standardowa sylwetka Manninga. Ma dokładnie tyle samo wzrostu (193 cm) i waży 98 kg, co jego figura, a jego budowa ciała pozwala mu z łatwością osiągnąć wagę 104 kg, jeśli tylko zechce. Pole zaznaczone. Następną rzeczą, którą zauważysz, jest zdecydowanie niestandardowy ruch rzutu Manninga… w dobrym tego słowa znaczeniu. Arch ma zauważalnie bardziej zwarty ruch niż Eli i Peyton w swojej karierze. Rzadko zdarza się, żeby Arch poleciał piłką głębiej niż widać poniżej.

Mówię, że to dobrze, ponieważ dzięki temu Arch szybciej wypuszcza piłkę i jest mniej podatny na ataki atakujących. Najważniejsze jest to, że nawet przy tak ciasnym ruchu, Arch wciąż może dotknąć dowolnego fragmentu boiska. Wystarczy porównać jego prawie 60-jardowy rzut z kieszeni przeciwko Louisiana-Monroe w zeszłym sezonie z najdłuższym rzutem w karierze akademickiej byłego numeru jeden draftu , Trevora Lawrence'a .

Nikt nie myli jego ręki z ręką Josha Allena czy Justina Herberta , ale w razie potrzeby potrafi ona posłać piłkę na odległość ponad 30 jardów. To więcej niż wystarczająco, aby zagrać w pełnym podręczniku NFL .

Arch łączy siłę tego ramienia z pokazem przewidywania i wyczucia czasu, wykraczającym poza jego wiek. W poniższym powtórzeniu przeciwko Mississippi State , piłka jest już w połowie drogi do Matthew Goldena , zanim ten się zatrzyma i stanie się celem dla swojego rozgrywającego.

Można oglądać rozgrywających, którzy obecnie grają w lidze i zarabiają krocie, a mimo to nie są skłonni do rzucania z takim entuzjazmem. To sztuka, którą Peyton opanował równie dobrze, jak ktokolwiek inny w historii NFL, i będzie ona bardzo przydatna Archowi w miarę rozwoju jego kariery.