Wściekli obywatele piłki nożnej – emocje w Realu Madryt są stale wysokie

Film pojawił się tuż przed meczem. Przez niecałe pięć minut, przy akompaniamencie dramatycznej muzyki, komentator Realu Madryt informował widzów o tym, jak Alejandro Hernández Hernández donosił na klub przez całą swoją karierę. Ten złowrogi typ będzie sędziował mecz El Clásico pomiędzy Realem Madryt a FC Barcelona w najbliższą niedzielę.

Praktyka stosowana przez kanał PR niemal przed każdym meczem zatruwa piłkę nożną w królestwie od lat. Bo oczywiście zainteresowana publiczność dowiaduje się o błędach sędziów w meczach z Realem tylko z materiałów wideo. O tym, że ten sam Hernández, jako VAR, pomógł Royals wygrać 3-2 po przegranym 0-2 meczu z Almerią w pamiętnym meczu w zeszłym sezonie – ani słowa. Inne kluby od dawna protestują przeciwko tej taktyce zastraszania, a sędziowie w ramach cichego protestu odmawiają teraz przyjmowania toreb z prezentami od Realu Madryt.

Wydarzenia towarzyszące finałowi Pucharu przeciwko Barcelonie (2:3) sprzed dwóch tygodni przykuły teraz uwagę międzynarodowej opinii publicznej: dzień przed meczem arbiter Ricardo de Burgos Bengoetxea rozpłakał się na konferencji prasowej, gdy poinformował, że jego syn był obrażany w szkole, nazywając go „synem złodzieja”. Real, daleki od odczuwania wyrzutów sumienia, zażądał dymisji de Burgosa i zaczął flirtować z nim.

Pod koniec meczu finałowego obrońca Antonio Rüdiger okazał się przedłużeniem rozwścieczonych obywateli królewskich, rzucając w de Burgosa sztućcami, wyzywając go od „dziwaków” i próbując schwytać go za szyję. Wszystko to po meczu, w którym przestraszony de Burgos – metoda działa – rozstrzygnął wszystkie kluczowe sceny na korzyść Realu. Gdy zabrzmiał gwizdek końcowy, na twarzy sędziego malowało się cierpienie Chrystusa.

Pełna przepychu scena Clásico przekazała całemu światu przesłanie: Real Madryt, klub, który wygrał więcej niż jakikolwiek inny, nie tylko przegrywa bardziej niż jakikolwiek inny, ale także przekracza granice ducha sportowego, a nawet godności ludzkiej. Wpływ na prestiż królewski jest fatalny. „Florentino, przestań!” klubowa gazeta sportowa „Marca” zwróciła się z prośbą do prezesa klubu Péreza. Angielska gazeta „Guardian” odnotowuje epokowy „upadek”. Zdumiona planeta pyta Madryt: „Co cię tak zniszczyło?”

Finał pucharu nie był pierwszym meczem w tym sezonie, w którym Real sprzeciwił się piłkarskim zwyczajom. Jesienią klub odwołał wyjazd na galę Złotej Piłki po tym, jak wyciekła informacja, że ​​madrycki piłkarz Vinícius Júnior nie zostanie nagrodzony branżowym Oscarem.

Rzekomy flagowy klub Hiszpanii zniweczył w ten sposób dumę kraju, że Rodri (Manchester City) był pierwszym Hiszpanem uhonorowanym tym wyróżnieniem od 1960 r. Patriotyzm tylko na własnych zasadach i brak uznania dla innych zwycięzców. Zwłaszcza że w tym samym czasie trwała kampania wyborcza w USA, niemiecki kandydat Mats Hummels dostrzegł w tym „cechy Trumpa”.

Paralela ta nie dotyczyła tylko konkretnego przypadku. Real faktycznie emanuje destrukcyjną energią. A metody są uderzająco podobne.

Florentino Pérez jest uważany za najpotężniejszego człowieka w Hiszpanii . Dzięki swojej firmie budowlanej ACS kontroluje kluczową gospodarkę, a tym samym liczne powiązania z polityką i sądownictwem. Po wymyśleniu Madrytu „Galaktycznych” podczas swojej pierwszej kadencji, w 2006 r. przeszedł na emeryturę z powodu niepowodzeń sportowych. Pérez nie jest przyzwyczajony do porażek. Kiedy w 2009 r. powrócił na boisko i spotkał się z powszechnym uznaniem, jego misja była jasna: zatrzymać coraz bardziej genialną Barcelonę – bez względu na wszystko.

W kolejnych latach głośno było o teoriach spiskowych, skargach na sędziów i wykroczeniach trenera Realu Madryt, José Mourinho. Pewnego razu, pod koniec El Clásico, wbił palec w oko asystentowi Barcelony, Tito Vilanovie. Klub mu nie przeszkadzał, wręcz przeciwnie. Na stadionie Bernabéu radykałom pozwolono wywiesić transparent z napisem: „Twój palec wskazuje nam drogę”. Pérez bronił decyzji Mourinho, twierdząc, że była to „najważniejsza decyzja w mojej karierze prezydenckiej”. Do dziś jest uważany za jego ulubionego trenera.

W cieniu czołowego gracza „Mou” Pérez odbudował otoczenie klubu. Niedawno emerytowana sędzia FIFA, Megía Dávila, została zatrudniona, aby nadzorować system sędziowania i pozostaje w klubie do dziś. Media zbliżone do klubu rozpoczęły kampanię dziennikarską, która wykroczyła daleko poza erę „fake newsów” i obejmowała nawet bezpodstawne oskarżenia o doping przeciwko Barcelonie.

Prezydent wykorzystał zbliżający się kryzys prasy, aby poprzez swoje wpływy w wydawnictwach usystematyzować niegdyś pluralistyczne przekazy na temat Realu. Jednocześnie tak dostosował statut klubu do własnych potrzeb, że wszelkie próby podjęcia działań naprawczych zostały zaprzepaszczone.

W ciągu ostatniej dekady Pérez przekroczył swoje pierwotne założenie. Z ostatnich dziesięciu Lig Mistrzów Real wygrał pięć, Barça żadnej. Jego poczucie misji i stworzonego przez niego aparatu mogło zostać ukierunkowane na nowe cele. Dzięki futurystycznej renowacji areny klubu stał się także bliskim współpracownikiem swojego idola, Santiago Bernabéu, wizjonerem i patronem stadionu z czasów białego baletu.

Pozostało jedynie odrodzenie piłki nożnej – czemu Pérez poświęcił swój projekt Europejskiej Superligi. Jak dotąd, inicjatywa ta poniosła sromotną porażkę w obliczu paneuropejskiego sojuszu stowarzyszeń, rządów i kibiców. W jakim stopniu to go rozgoryczy, można się tylko domyślać; nie mówi o tym.

Pewne jest, że już dawno przeszedł na tryb wojenny w walce z wiatrakami. Nie był to przypadek, że bojkot Gali Mistrzostw Świata Piłkarzy nastąpił w roku, w którym Europejska Unia Piłki Nożnej UEFA po raz pierwszy wystąpiła w roli współorganizatora.

Tylko nieliczni informatorzy uważają, że kampania przeciwko sędziom jest konsekwencją afery „Negreiry” w klubie FC Barcelona, ​​która dotyczyła tajemniczych płatności na rzecz byłego członka komisji sędziowskiej Hiszpańskiego Związku Piłki Nożnej. W rzeczywistości proceder publikowania nagrań wideo w telewizji klubowej rozpoczął się jeszcze przed ujawnieniem skandalu w lutym 2023 r.

Szef ligi Javier Tebas i prezydenci innych klubów uważają działania Realu za jawną próbę „zniszczenia hiszpańskiej piłki nożnej” (szef klubu Sevilli del Nido) i zbudowania na jej gruzach Superligi. „W imieniu Florentino powinniśmy wszyscy uklęknąć w siedzibie ACS i przeprosić” – powiedział Tebas. „Przepraszam, to prawda, że ​​przyszedłeś ratować futbol”.

Jednak kampania Realu wprowadza zamieszanie także wśród jego własnych pracowników. Mając cztery punkty straty do Barcelony, tylko zwycięstwo w Clásico może uratować ostatnią szansę na tytuł poza Klubowymi Mistrzostwami Świata. Wybuch gniewu Rüdigera był wyjątkowo jaskrawy, ale nie pierwszy w tym sezonie. Gwiazdy ataku Vinícius, Jude Bellingham i Kylian Mbappé otrzymali w tym sezonie czerwone kartki – mimo że sędziowie z pewnością nie lekceważą kartek wystawianych piłkarzom Realu Madryt. Sędziowie wiedzą: trafisz do następnego filmu.

Artykuł z « NZZ am Sonntag »