Rwanda | Mistrzostwa Świata w Kolarstwie: Wszystko pod kontrolą

Ostatnie kilka dni było niezwykłych w modnej dzielnicy Kimihurura w Kigali . Nocne marki, na przykład, wychodzące chwiejnym krokiem z baru „Sundowner”, musiały uważać, żeby nie wpaść w barierki używane podczas wyścigów Pucharu Świata , które pozostały na swoim miejscu przez całą noc. Z tą samą przeszkodą zmagali się rano młodzi przedsiębiorcy, prowadzący swój biznes online w pobliskiej Fika Café, swoistej przestrzeni coworkingowej z doskonałą kuchnią.

Okoliczne ulice są zamknięte od godziny 8:00. Nawet motocykliści taksówek nie mogą przejechać. Tysiące policjantów i wolontariuszy pilnuje, aby nikt nie łamał zakazu. „To dla nas dobra praca” – mówi Sandra, studentka informatyki na Uniwersytecie w Kigali, która obecnie pracuje jako wolontariuszka na tym samym brukowanym odcinku, gdzie Remco Evenepoel najpierw dogonił, a następnie wyprzedził Tadeja Pogačara w jeździe indywidualnej na czas mężczyzn. Praca pomocnika nie tylko przynosi dochody, mówi. „Dobrze wygląda też w CV. Liczy się w nauce, a później może pomóc w znalezieniu pracy” – dodaje. W systemach ściśle zorganizowanych przez państwo wszystko może być powiązane ze wszystkim innym, w tym z mistrzostwami świata w kolarstwie i późniejszą karierą zawodową.

Zaledwie kilka rzutów kostką brukową – co oczywiście nie jest dozwolone – od Sandry powiewa wielka belgijska flaga. To belgijski narożnik Mistrzostw Świata. Derek, z okolic Leuven, przyjeżdża wcześnie rano. „Jest nas kilkuset belgijskich kibiców, mniej niż zwykle na Mistrzostwach Świata. Ale podróż jest nieco bardziej skomplikowana” – wyjaśnia „nd”. Dla niego już się opłaciło. Bo on również miał wyraźny widok na miejsce, gdzie jego rodak Evenepoel upokorzył gwiazdę Pogačara na bruku. „Zrobiliśmy mnóstwo zdjęć” – mówi, uśmiechając się od ucha do ucha.

„Supersurowa” policja

Dla pracownika belgijskiej firmy IT to już 25. Mistrzostwa Świata, w których bierze udział. „Zawsze rezerwuję bilet tydzień po zakończeniu ostatnich Mistrzostw Świata. W październiku kończy się bilet na Montreal 2026” – mówi ze śmiechem. Mistrzostwa Świata w bardziej egzotycznych miejscach są dla niego zawsze najlepsze. „Dwa razy w Australii, to było wspaniałe, i w Stanach Zjednoczonych też. A teraz Rwanda jest wyjątkowa”. Podczas tego pierwszego pobytu w Afryce był szczególnie pod wrażeniem życzliwości ludzi. Jedyny minus: „Policja jest niezwykle surowa. Natychmiast cię atakują, jeśli tylko postawisz stopę na torze” – dowiedział się.

W związku z tym w Rwandzie nie należy obawiać się zakłóceń spowodowanych przez demonstrantów, takich jak te podczas niedawnej Vuelty . Wręcz przeciwnie: Izrael cieszy się tu dużym szacunkiem. Wynika to z wydarzeń postrzeganych jako podobne do Holokaustu na ludności żydowskiej i ludobójstwa w Rwandzie w 1994 roku. Zespół kolarski Israel Premier Tech, tak znienawidzony w Hiszpanii, założył również w Rwandzie młodzieżową akademię kolarską o nazwie „Pole Marzeń”, z torem szosowym i torem do jazdy na pumptracku.

Na tegorocznych targach broni prezydent Rwandy Paul Kagame z dumą zaprezentował całą gamę produktów, od broni strzeleckiej po pojazdy opancerzone, wyprodukowanych przez Rwanda Engineering and Manufacturing Corporation, częściowo we współpracy z izraelskimi firmami zbrojeniowymi. Według doniesień medialnych, niektóre z tych produktów są obecnie wykorzystywane przez armię izraelską; nie jest jednak jasne, czy są one również wykorzystywane w wojnie w Strefie Gazy. Nawiasem mówiąc, akronim rwandyjskiego producenta broni to Remco. Okrzyk „Remco” w Rwandzie może zatem mieć podwójne znaczenie.

Mistrzostwa Świata w Afryce jako motywacja

Pod względem sportowym Mistrzostwa Świata nie były jak dotąd szczególnie udane dla kraju gospodarza. Miejsca powyżej 25. miejsca zajęli w jeździe indywidualnej na czas elity i U23. W kategorii elity kobiet i U23 był to wciąż najlepszy wynik afrykańskich sportowców. Był to zatem częściowy sukces. Prezydent Rwandy w kolarstwie, Samson Ndayishimiye, ma raczej kontynentalny niż narodowy charakter. Nie chce postrzegać historycznych, pierwszych Mistrzostw Świata w Kolarstwie na ziemi afrykańskiej jako wydarzenia jednorazowego.

„Po Kigali muszą odbyć się kolejne mistrzostwa świata z innymi krajami afrykańskimi” – powiedział Ndayishimiye w wywiadzie dla „nd”. Uważa również, że oddział Światowego Centrum Kolarstwa UCI (WCC) w Rwandzie, otwarty w lutym, jest ośrodkiem treningowym dla sportowców z całej Afryki. Trzy tygodnie przed Mistrzostwami Świata, zawodnicy kategorii juniorów i U23 z 65 krajów afrykańskich zebrali się w ośrodku treningowym na kursie przygotowującym do Mistrzostw Świata. „Uczyliśmy metod treningowych, a także taktyki wyścigowej” – powiedział „nd” Jacques Landry, dyrektor programu WCC. „Przede wszystkim chcemy dać im mnóstwo motywacji na przyszłość” – podkreślił.

Niektórzy uczestnicy kursu szkoleniowego wystartują również w sztafecie mieszanej w najbliższą środę. Oprócz Etiopii, Beninu, Mauritiusa, Rwandy i Ugandy, w tej dyscyplinie rywalizuje więcej afrykańskich drużyn niż kiedykolwiek wcześniej. Faworytami są jednak reprezentacje wokół indywidualnych mistrzów świata: Evenepoel (Belgia) i Marlen Reusser (Szwajcaria). Australia i Francja należą do rozszerzonej grupy faworytów. Niemcy liczą na dziką kartę, jak powiedział Paul Fietzke, zawodnik U23.