KOMENTARZ - Trochę szczęścia i dużo kalkulacji: Mistrzostwa Europy w piłce nożnej w Szwajcarii to sukces

Zaledwie rok temu dyrektor turnieju, Doris Keller, regularnie informowała ludzi, że Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej Kobiet wkrótce odbędą się w Szwajcarii. Turniej wcale nie był pewny w okresie poprzedzającym wydarzenie. Ani w stowarzyszeniu, gdy chodziło o kandydaturę, ani wśród polityków podczas zbiórki funduszy, ani wśród opinii publicznej.

Gdyby wahające się strony wiedziały już wtedy, jak wielki sukces odniesie turniej, jedna lub dwie decyzje zapadłyby szybciej i z mniejszym oporem. Zaledwie dwa tygodnie po rozpoczęciu turnieju Szwajcaria jest już w samym środku Mistrzostw Europy. A obecna fala entuzjazmu przytłacza nawet tych, którzy od początku głęboko wierzyli w sukces.

Turniej to spełnienie marzeń wszystkich, którzy wspierają ważne wydarzenia w Szwajcarii: wydarzenie, które nie ogranicza się do stadionu i nie odbywa się tylko przed typową, sportową publicznością. Wykracza poza areny, obejmuje cały kraj i przełamuje sceptycyzm, który często wywołują tego typu wydarzenia – czy to ze względu na koszty (Igrzyska Olimpijskie), utrudnienia w ruchu (Mistrzostwa Świata w Kolarstwie), czy uprzedzenia sportowe (kobieca piłka nożna).

Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej stworzyły tak pozytywną atmosferę w ciągu pierwszych dwóch tygodni, że Szwajcarzy chcą być ich częścią. Nie pojawiły się żadne negatywne nagłówki, a turniej przebiega niemal jak z obrazka. Powodów jest kilka.

Europejska Federacja Piłki Nożnej (UEFA), która organizuje turniej, od samego początku dążyła do wyprzedania stadionów. Miało to na celu wywołanie wrażenia, również wśród telewidzów: „Wow, stadion się zapełnia!” i tym samym wywołanie szumu medialnego. Ceny biletów ustalono na odpowiednio niskim poziomie, od 25 do 90 franków. Ponieważ Parlament zwiększył dotację federalną z pierwotnych 4 milionów franków do 15 milionów, wliczono również przejazdy komunikacją miejską; 5 z tych 15 milionów franków jest przeznaczonych na ten cel. To dodatkowy argument dla zagranicznych turystów lub osób wybierających się na mecz całą rodziną, zwłaszcza w drogiej Szwajcarii.

Publiczność w ośmiu szwajcarskich miastach-gospodarzach jest zróżnicowana, pełna szacunku i spokojna; to odróżnia mecze kobiet od wielu meczów mężczyzn. Znajduje to również odzwierciedlenie w środkach bezpieczeństwa na stadionach: nie ma tu policyjnych podziałów między obozami kibiców, jak w piłce nożnej klubowej, ponieważ nie jest to konieczne. W niektórych przypadkach kibice łączą nawet swoje marsze z centrum miasta na stadiony, aby móc wspólnie biegać, śpiewać i świętować. W pociągach nie dochodzi do zamieszek ani chuligańskich grup.

Kolejną zaletą wizerunkową jest to, że prawie wszystkie delegacje są zakwaterowane w malowniczych hotelach nad jeziorem. Najlepsze piłkarki świata chętnie dzielą się zdjęciami z górskich wędrówek lub kąpieli w pięknym otoczeniu.

Ponadto mecze rundy wstępnej były bardzo dobre, choć bywało nudno i emocjonująco. Na ogólną atmosferę wpłynął nie tylko fakt, że Szwajcarki nie tylko dotarły do ćwierćfinału, ale i walczyły zaciekle od pierwszego meczu. Poza boiskiem zdobywały serca kibiców, nie okazując zadęcia i harmonii. Nagroda: podczas decydującego trzeciego meczu z Finlandią, w godzinach szczytu, prawie 900 000 widzów oglądało SRF. Przeważnie dobra pogoda sprawiła, że w strefach kibica mecze oglądało mnóstwo osób. Intensywność entuzjazmu zaskoczyła wielu.

Udany turniej pomoże nie tylko kobiecej piłce nożnej. Być może inne plany, takie jak projekt Igrzysk Olimpijskich 2038, również przyniosą korzyści. Szwajcaria z pewnością jest gotowa do podjęcia pewnych działań.