2. Illusionist

Een illusie is een constructie gebaseerd op illusie. Het is de verkeerde inschatting van de indrukken van een reëel object op de zintuigen.

De illusionist is een meester in dit vak.

Alle sociale, politieke, economische en culturele veranderingen die de mens ondergaat, stellen het individu in staat om de visuele wereld te begrijpen via perceptie en sensaties ten opzichte van objecten, wat leidt tot socialisatie en evolutie.

Waarneming is een subjectieve gebeurtenis die enerzijds beïnvloed wordt door het beeld dat men van een object krijgt en anderzijds door de gedachte-inhoud en de opgedane ervaring.

∗∗∗

Perceptiemanipulatie daarentegen houdt een directe interventie in op deze subjectieve evaluatie. Het gaat om het creëren van de gewenste omgeving voor het beoogde doel door de doelgroep te overtuigen met een gewenst doel en idee.

Deze manipulaties zijn bijna illusies.

Ja, ook al kan het "plezier" dat een onwerkelijke show kan bieden, tijdelijk geluk opleveren voor mensen, de realiteit waarmee men wordt geconfronteerd als de show voorbij is, opent de deur voor de discussie of de inhoud van de show manipulatief is.

Perceptiemanipulatie creëert een illusie. De impact van deze acties op de doelgroep leidt tot een verkeerde inschatting van de feiten.

Het aanvankelijke enthousiasme en de verwachting eindigen met de constatering: ‘we zijn bedrogen’.

∗∗∗

Na Hasan Arats tirade zet Serdal Adalı de illusie voort waar Arat was gebleven. Degenen die me volgen, weten dat ik dit artikel over Hasan Arat heb geschreven, en dat het een voortzetting zal zijn van Adalıs artikel, met slechts kleine wijzigingen. Je hoeft je niet al te druk te maken, want BJK ervaart een beetje déjà vu.

Toen Arat zei: "We hebben de problemen van het voetbalteam nog niet opgelost. Dit zijn geen problemen die in een dag of twee opgelost kunnen worden. Onze interventies hebben nog geen resultaat opgeleverd. Dit is in alle opzichten een moeilijke periode. Het is een tijd waarin we hard moeten werken, zowel financieel als spiritueel. Laten we Beşiktaş steunen"... Hoe verschilt dat van de uitspraken van Serdal Adalı?

Laten we de illusie hier voortzetten: "De realiteit van Beşiktaş is een situatie waarin de schuldenlast met nog eens 4 miljard lira is toegenomen en alle transfersommen zijn uitgesteld tot mei 2025. De totale schuld van Beşiktaş is in één jaar tijd met 45 procent gestegen. We zien een tekort van € 50 miljoen eind mei en een tweede tekort van € 50 miljoen eind december. We hebben het over € 100 miljoen," zei hij.

Abraham €43 miljoen, Orkun €55 miljoen, Ndidi €24 miljoen, Cerny €20 miljoen, Djola €12 miljoen, Johan €5 miljoen voor 1 jaar, Taylan €6 miljoen, Touré €5 miljoen voor 1 jaar, Rıdvan €3 miljoen, Jurasek €1,5 miljoen voor 1 jaar, Gökhan €1,5 miljoen. Totaal: €176 miljoen. Als we daar twee Latijns-Amerikaanse kinderen aan toevoegen voor €15 miljoen, komt dat op €191 miljoen. Serdal Adalı heeft lokaal 9 miljard 252 miljoen TL uitgegeven.

In de eerste negen maanden werd Arat uitgegeven aan transfersommen, lonen, makelaarscommissies, bonussen, tekenbonussen en belastingen, goed voor een totaalbedrag van ongeveer 120-130 miljoen euro. Oftewel 6,3 miljard Turkse lira.

Het verschil tussen de uitspraken van beide presidenten aan het begin van hun ambtstermijn en de uitspraken van enkele maanden later is geen tegenstrijdigheid, maar een erkenning van een illusie.

Terwijl Arat in de eerste vier maanden drie trainerswisselingen doorvoerde, staat Adalı momenteel op 2...

Als we bedenken dat de totale kosten voor deelname en bijdragen aan de finale van de Champions League, exclusief de te verdienen punten, 63,5 miljoen euro bedragen en dat de totale kosten van de Europa League gelijk zijn aan 14,03 miljoen euro, dan volgt daaruit dat Serdal Adalı verantwoordelijk is voor de uitkomst van transfers die geen andere bijdrage leveren dan prestige en emotionele impact, zonder kampioen.

Abrahams transfer als rivaal van Osimhen is een illusie. Hem presenteren als een redder en hem betekenis geven, terwijl Orkuns standaard en beperkte capaciteiten dat wel zijn, is een illusie. Jurasek contracteren in plaats van Masuaku is een illusie, en ondanks het feit dat er slechts drie of vier spelers op het oog zijn en er niet in is geslaagd om spelers van kwaliteit te werven die de tactische opstelling om hen heen complementeren, is de titelambitie een illusie. In de elfde week van de competitie heeft BJK 17 punten en Galatasaray er 29.

En de basis van al deze organisaties is perceptie.

Hasan Arat heeft zijn vermogen om zichzelf te beschermen door een illusie te creëren door middel van perceptie – door allerlei informatie te manipuleren via de illusie van kennis binnen het mentale proces – door iets wat niet bestaat te presenteren alsof het wel bestaat. Serdal Adalı kan dit proces niet langer aan met dezelfde mannen die aan hun bureau zitten en de president, en niet Beşiktaş, beschermen op congressen.

∗∗∗

Serdal Adalı's bewering dat "onze rivalen dit niveau pas in 3-4 jaar bereikten" is een illusie. De realiteit is dat Galatasaray als 13e eindigde in de competitie, van coach wisselde, de banden met het duo Ahmet Bulut-Mendes verbrak, vier belangrijke spelers contracteerde en in hetzelfde jaar kampioen werd. Adalı's bewering dat het 3-4 jaar duurde, is een illusie. Het geld dat hij in 3-4 jaar zal uitgeven en de schuld van de club die oploopt tot 40 miljard Turkse lira, zijn echter wel reëel.

Deze manipulatie werkt alleen tot de bal de lijn overgaat. Als de bal niet over de lijn gaat, wordt het onvermijdelijk om de feiten te bespreken. Kijk, zelfs de Poolse president kon Hasan Arat niet redden...