Romeo, Julia en Hellas. Het is 40 jaar geleden dat een van de grootste sensaties in de geschiedenis van de Serie A plaatsvond

Die dag brak Hellas Verona met de gevestigde orde en zegevierde, na een 1-1 gelijkspel tegen Atalanta in Bergamo, in de Serie A. Voor het eerst in de geschiedenis werd het kampioenschap gewonnen door een team uit Veneto, dat bovendien niet speelt in de belangrijkste stad van de regio (Venetië). Maandag is het 40 jaar geleden dat deze historische overwinning Verona in extase bracht. Zondag, voorafgaand aan de wedstrijd Gialloblu tegen Lecce, waren de meeste spelers van het team aanwezig in het Bentegodi-stadion. De fans verwelkomden hen met applaus. Enkele dagen geleden kregen zij, samen met de mensen die destijds bij de club werkten, het ereburgerschap van de stad van de geliefden.

De overwinning van Verona kwam zeker onverwacht, maar was niet helemaal toevallig. De club had namelijk jarenlang zeer intelligent en doordacht te werk gegaan.

Het keerpunt kwam in 1981, toen de ploeg voor het derde seizoen op rij in de onderste regionen van de Serie A zou spelen. Toen werd de toen 46-jarige Milanees Osvaldo Bagnoli, die Cesena had verlaten nadat hij de club naar de top had geleid, aangesteld als trainer. De rol van sportief directeur werd vervuld door de 38-jarige Emiliano Mascetti, de legendarische middenvelder van Gialloblu, die een jaar eerder zijn voetbalcarrière beëindigde bij Hellas. Die zomer verwelkomde het team de eerste spelers die de steunpilaren van het winnende Scudetto-elftal zouden blijken te zijn: doelman Claudio Garelli en middenvelder Antonio Di Gennaro. Verdediger Roberto Tricella maakte sinds 1979 deel uit van de selectie.

Verona's eerste stap was promotie naar de Italiaanse elite in 1982. Zoals beschreven in het boek "Lo scudetto del Verona", geschreven door journalisten Paolo Condo en Adalberto Scemma, noemde Mascetti dat seizoen belangrijk voor de opbouw van het team dat later de titel zou winnen. De technisch directeur volgde alle wedstrijden samen met Bagnoli en begreep na verloop van tijd wat hij nodig had. In 1982 verhuisden vleugelspeler Pietro Fanna, middenvelder Domenico Volpati en verdediger Luciano Marangon naar Verona, terwijl ze in 1983 verdediger Mauro Ferroni, centrale verdediger Silvano Fontolan en aanvaller Giuseppe Galderisi erbij kregen.

De ruggengraat van het team werd opgebouwd en vervolgens behouden. De selectie bestond uit een aantal spelers die nog ontwikkelingsruimte hadden, maar die door hun vorige teams waren verkocht (zoals Fanna en Galderisi van Juventus). In hun eerste seizoenen bij de elite bereikten Verona twee keer de finale van de Coppa Italia en eindigden ze als vierde en zesde op de Serie A-ranglijst. Ferdinando Chiampan, Canon's dealer in Italië, die in 1982 zijn rol in de club veranderde van sponsor naar meerderheidsaandeelhouder, was zeker tevreden met deze resultaten.

In de zomer van 1984 verhuisden nog meer voetbalsterren naar Italië om in de Serie A te gaan spelen. De Braziliaanse middenvelders Junior (naar Torino) en Socrates (naar Fiorentina), de West-Duitse spits Karl-Heinz Rummenigge (naar Internazionale) en de nu al legendarische Argentijn Diego Armando Maradona (naar Napoli) maakten allemaal de weg vrij naar het Italiaanse schiereiland. Tot de Italiaanse elite behoren kampioenen als Michel Platini en Zbigniew Boniek (Juventus), Zico (Udinese), Falcao (ROMA), maar ook Italiaanse spelers die in 1982 het WK in Spanje wonnen. De Italiaanse elite was destijds de sterkste competitie ter wereld.

Daarom besloten de Duitse jolige (in het Italiaans wordt dit een universele speler genoemd) Hans-Peter Briegel en de Deense spits Preben Elkjaer Larsen (die een aanbod kreeg van Real Madrid) zich bij een kleine club als Verona aan te sluiten. Dit waren spelers van wereldklasse. Destijds mochten er slechts twee buitenlandse spelers op het veld staan ​​en de Poolse vertegenwoordiger Władysław Żmuda, die in de twee jaar dat hij er speelde vaak geblesseerd was, had net afscheid genomen van Hellas.

Verona werd destijds gezien als een sterk team, maar niet sterk genoeg om het kampioenschap te winnen. De feiten spraken deze theorie in de eerste ronde tegen, toen het team een ​​rivaal versloeg die tot de favorieten behoorde om de Scudetto te winnen - Napoli, waarin Maradona zijn debuut maakte in de Serie A - en met 1-3 verloor. Briegel dekte hem de hele wedstrijd en scoorde ook het eerste doelpunt. Hellas begon het seizoen zo goed dat het dit momentum benutte om in de volgende vier wedstrijden Ascoli (3-1) en Udinese (1-0) te verslaan, met 0-0 gelijk te spelen tegen Inter en thuis met 2-0 te winnen van Juventus. In die laatste wedstrijd scoorde Elkjaer een doelpunt… zonder schoen – een overwinning die voor altijd in het geheugen van de fans van Gialloblu gegrift zal staan.