Van Sydney tot Basel, Spanje wil met het EK zijn erfenis buiten het voetbal verstevigen: "Ze hebben op veel plaatsen met veel energie gevochten. Ze verdienen het."

Toen Olga Carmona in de 29e minuut van de WK -finale een schot met links loste dat de Engelse doelvrouw Mary Earps verraste, schreef Spanje opnieuw geschiedenis. Ze waren wereldkampioen tegen alle verwachtingen in, dankzij het talent van hun speelsters, die al drie Ballon d'Or-prijzen hadden gewonnen, en hun vermogen om de minachting onder het tapijt te vegen. Er was weinig veranderd sinds een jaar eerder een groep van hen hun stem verhief tegen ongerechtvaardigde arbeidsomstandigheden. Sommigen waren in Sydney , in een oefening in veerkracht en gedwongen vergetelheid; anderen waren thuis. Maar wat ze opzij hadden gezet om te voetballen, werd door elkaar geschud door een kus, een aanranding door Rubiales van Jenni Hermoso die de wereld schandaliseerde. "Het is voorbij." Een uitspraak van Alexia Putellas die het begin en einde van alles betekende.

In Sydney werd kampioen Spanje geboren, en vandaag zullen ze opnieuw strijden voor een titel die ze niet hebben: het EK , opnieuw tegen Engeland , en een spoor van lof achterlaten voor hun voetbal en hun talent. Maar de nalatenschap overstijgt de historische feiten. " Je weet alles wat we hebben meegemaakt, alles waarvoor we hebben gevochten , altijd gefocust op voetbal. En dat is erg ingewikkeld. Dit EK is heel rustig verlopen, wat we waarderen, en ik denk dat dat ons ook heeft geholpen om het beste uit onszelf te halen . Het is altijd moeilijker om te spelen als je externe factoren hebt," reflecteert Aitana . Die veerkracht, die soms niet meer was dan een bittere pil om te slikken, heeft hen sterker gemaakt. "Dit team is veel volwassener, heeft veel meer ervaring en weet hoe je wedstrijden moet spelen," voegt de speler eraan toe.

Montse Tomé is duidelijk over waarom Spanje het EK verdient te winnen, en dat gaat verder dan voetbal alleen. "We zijn een team, een nationale ploeg, spelers die hebben gevochten, hard hebben gewerkt en op veel plaatsen veel moeite hebben gedaan. En nu hebben we ze kunnen laten nadenken over wat belangrijk is: voetbal", besloot de coach.

Een moeilijke reconstructie

"Dit heeft ons allemaal een ongelooflijke achtergrond gegeven, en iedereen die het nationale team steunt, heeft kunnen genieten van het pure beroep. Dat ik hier kan zitten en al mijn vragen over voetbal kan beantwoorden, is een van de mooiste dingen die de verandering die we bewerkstelligen illustreert. Ondanks al hun inspanningen verdient het team het," voegde hij eraan toe.

De weg naar wederopbouw was niet gemakkelijk. Het ontslag van Jorge Vilda en de diskwalificatie van Luis Rubiales – te midden van ongekende politieke en maatschappelijke verontwaardiging die ook leidde tot een veroordeling door de rechtbank – heelden de wonden niet. Met een interim-president, Pedro Rocha , die weinig bewegingsruimte had en Montse Tomé , Vilda's plaatsvervanger, als absolute tegenstander, kwam het nationale team op gang na een lange nacht van beschuldigingen en compromissen in een hotellounge in Oliva. Alles was giftig, behalve het Spaanse voetbal, dat twee dagen later Zweden versloeg en Zwitserland in de Nations League aftroefde.

De kampioen blonk uit in de nieuwe competitie, won deze en haalde voor het eerst de Olympische Spelen . Tomé verzette zich tegen voortdurende vragen over Jenni Hermoso's selecties – die ze wel en niet maakte – en stelde een team samen dat veel veranderingen in de staf en op het veld nodig had.

De RFEF , die in een imagocrisis zat, werd gedwongen een pad te volgen dat gelijkheid, respect en aandacht voor haar spelers vereiste, die ze alle mogelijke middelen moest bieden om hun werk te kunnen blijven doen. Ze hadden het model in Engeland en, dichter bij huis, in Barcelona . Een half dozijn spelers maakte de overstap van een hypergeprofessionaliseerde club, die tot de beste van Europa behoorde, naar een precaire nationale ploeg. De komst van Markel Zubizarreta zette een verandering in gang die, zelfs zonder hem, de komst van Rafael Louzán als voorzitter versnelde. Het enige wat ze hoefden te doen, was hen gezelschap houden.

Montse Tomé, wiens contract op 30 augustus afloopt , heeft de kans gekregen om een grote en goed voorbereide trainersstaf op te bouwen die tegenstanders kan analyseren en de spelers hun zwakke punten, zoals Bergers aanvallende bewegingen , kan overbrengen. Vervolgens interpreteert Aitana , pure intelligentie op het veld, dit en loodst Spanje naar de finale. Want op topniveau maken details het verschil.

door middel van meritocratie

Tomé is erin geslaagd een groep speelsters te begeleiden die haar wantrouwden, maar die ze geleidelijk aan voor zich wist te winnen. In drie jaar tijd heeft ze het team vormgegeven, eerst met de selecties, en de groep vernieuwd door middel van meritocratie zonder de natuurlijke orde in de kleedkamer te verstoren. Ze droeg de aanvoerdersposities over, die teruggingen naar Irene Paredes en Alexia , en heeft geleidelijk nieuwe speelsters aan het commandocentrum toegevoegd om de cohesie te waarborgen. De kerngroep is niet veel veranderd, afgezien van de opkomst van jonge speelsters zoals Vicky López en Jana en de erkenning van veteranen zoals Martín-Prieto .

De nalatenschap op het veld is zo sterk dat het genoeg zou kunnen zijn om een titel te winnen die een ongekende drievoudige kroon compleet zou maken: Spanje zou de eerste regerend wereldkampioen zijn die ook het EK wint, maar ze moeten in november ook de landstitel behouden. Op het veld willen ze altijd meer. "We hebben geschiedenis geschreven, maar we zijn ambitieus; we willen winnen en op ons best presteren", herinnert Alexia zich, die opnieuw schitterde in dit toernooi.

Buiten het veld is de impact bijna net zo groot. Gelijkheid , respect, miljoenen toeschouwers ... vrouwenvoetbal heeft aan zichtbaarheid en een aanhang in de sport gewonnen. Hoewel de steun voor de F League beperkt is gebleven, zijn deze speelsters nationale en wereldwijde iconen. Te beginnen met Alexia en Aitana, de twee Ballon d'Or-winnaars, en verder met degenen die de overstap naar andere competities hebben gemaakt, zoals Esther en Mariona , wier ervaringen het nationale team verrijken. Het is de deugdzame cirkel van een succes dat in Sydney werd gevormd met een doelpunt en vele tranen.