Mads Pedersen weet nog steeds hoe hij moet blozen. De Deen won de eerste etappe van de Giro
Mads Pedersen met de eerste roze trui van de Giro d'Italia 2025 (foto Getty Images)
Giro d'Italia 2025 - Hoogteletter
De Lidl-Trek-renner versloeg Wout van Aert en Orluis Oular in de sprint. Ciccone's opmars op de laatste klim van de dag zorgde voor breuk in het peloton en liet Arensman en Gee achter. Landa viel en ging met pensioen
Uit solidariteit met de renners die de Giro d'Italia rijden, hebben we besloten om hier de etappes van de Giro d'Italia aan te geven die zich even hard inzetten: één letter (inclusief spaties) per meter hoogteverschil. Hier is de 1e etappe van de Giro, Durazzo-Tirana, 160 kilometer en 1.800 meter hoogteverschil in 1.800 tekens (inclusief spaties)
Sprinters zijn een wielersoort die de meeste mensen niet mogen: ze worden gezien als profiteurs en daarom willen ze ze bij elke klim uitschakelen. Waarom moeten wij honderden kilometers afleggen en achteraan finishen, terwijl zij maar een paar honderd meter de wind in de zeilen hoeven te hebben om de etappe te winnen? , vraag maar aan de gezellige mensen die geen sprintkapitein hebben. Zelfs sprintkapiteins die niet zoveel last hebben van beklimmingen, denken er net zo over en hebben een oogje op sprinters. En dus zetten ze zijn mannen aan het werk om een kleine klim om te vormen tot een Mortirolo.
Mads Pedersen is meer een sprinter dan een sprinter die een hekel heeft aan sprinters omdat ze vaak sneller zijn dan hij. Hij is Deens en volgens Goethe zijn de Denen gemeen. Misschien.
Om die reden schakelde hij in de eerste etappe van de Giro d'Italia van 2025 ze allemaal uit op de twee beklimmingen naar Surrel, een kleine heuvel ten oosten van Tirana , waar de finishlijn lag.
En om er zeker van te zijn dat niemand zou terugvallen, zette Giulio Ciccone, die graag op het podium zou staan aan het einde van deze Giro , een lange sprint in. Naast de sprinters, trok ook de helft van de groep zich terug, waaronder enkele renners die voor de kopposities gingen: zoals Gee, zoals Arensman. Landa kwam echter ten val en moest opnieuw opgeven.
Mads Pedersen kon het niet mis hebben. Gezien het harde werk dat ze hadden verricht, zouden zijn metgezellen hem dit nooit hebben vergeven. Hij had geen ongelijk. Als eerste bij de finish, voor Wout van Aert die dit jaar te weinig tweede plaatsen heeft verzameld (slechts twee) en die dus moest goedmaken .
Op het podium van de uitreiking keek Mads Pedersen met voldoening en emotie naar zijn roze trui. Die kleur stond hem goed, hij matchte met zijn wangen. De kleur van hen die nog steeds weten hoe ze enthousiast kunnen worden over iets.
Meer over deze onderwerpen:
ilmanifesto
