Controversiële beslissingen: het DFB-team verloor het geluk met de scheidsrechters

Jarenlang profiteerde het Duitse nationale team van de beslissingen van scheidsrechters in controversiële situaties. Ook grote successen werden gevierd met de steun van de scheidsrechters. Maar die tijd lijkt voorbij. Het geluk heeft de overhand gekregen.

De Nederlanders zijn de controversiële scène die leidde tot de 1-1 gelijkmaker in de WK-finale van 1974 nooit vergeten. Tot op de dag van vandaag lopen de gemoederen bij onze buren hoog op over het moment dat Bernd Hölzenbein in het Nederlandse strafschopgebied ten val kwam. En er is nog steeds discussie over de vraag of het contact met Willem Jansen wel zo sterk was als Hölzenbeins daaropvolgende opstap suggereerde.

Sindsdien heeft onze aartsrivaal in het voetbal een Duits woord in zijn taal opgenomen: "Schwalbe" (zwaluw). En dit woord is sindsdien onlosmakelijk verbonden met wat de Nederlanders beschouwen als een grove misrekening van de Engelse scheidsrechter Jack Taylor. In Duitsland praten we helemaal niet meer over dit beslissende moment.

"Eerlijk gezegd had ik de penalty waarschijnlijk niet gekregen, ook al was er contact," zegt Rudi Völler vandaag over het beslissende moment in de WK-finale van 1990 tegen Argentinië. Het was de 85e minuut van de finale toen Roberto Sensini Rudi Völler naar verluidt neerhaalde in het Argentijnse strafschopgebied, en scheidsrechter Edgardo Codesal Méndez van Mexico een penalty aan Duitsland toekende.

datdatdatd

Rudi Völler verzette zich lange tijd tegen de invoering van de VAR, maar heeft zich inmiddels enigszins neergelegd bij de assistent buiten het veld. De internationaal gelauwerde speler en huidig ​​technisch directeur van de Duitse voetbalbond (DFB) had altijd zijn eigen situatie in de WK-finale van 1990 in gedachten. Bij nader inzien, vermoedt hij nu, was de strafschop waarschijnlijk ongedaan gemaakt.

Een ander incident, waarbij Duitsland ook direct betrokken was, bracht de discussie over de invoering van videoscheidsrechters aanzienlijk op gang. Het vond plaats in de 38e minuut van de achtste finale tussen Duitsland en Engeland op het WK 2010 in Zuid-Afrika, toen Frank Lampard, met Duitsland op een 2-1 voorsprong, een bal ver over de doellijn van Manuel Neuer stuurde.

Maar scheidsrechter Jorge Larrionda van Uruguay was de enige in het stadion en op de tv-schermen die niet zag dat Lampards schot ruim over de lijn was gegaan. De Engelsen kunnen vandaag de dag nog steeds terecht verontwaardigd zijn over dit incident. Uiteindelijk eindigde de wedstrijd overtuigend in 4-1 voor de Duitse nationale ploeg – maar de foute beslissing van Jorge Larrionda had een blijvende impact op de wedstrijd.

"Voetbal is drama!"

Sinds het ongelukkige verlies in de WK-finale van 1966 tegen Engeland, waarbij het beroemde en legendarische doelpunt op Wembley de uitslag in het voordeel van de thuisploeg bepaalde, staat het Duitse nationale elftal internationaal bekend om het feit dat het vaak geluk heeft in beslissende situaties.

En het klopt dat dit in de drie bovengenoemde wedstrijden, die alle drie anders hadden kunnen aflopen als de beslissingen in het voordeel van de tegenstander waren geweest, niet te ontkennen valt. Het zogenaamde "geluk van de wedstrijd", in dit geval veroorzaakt door de scheidsrechters, was jarenlang vaak in het voordeel van de Duitse nationale ploeg. Maar dat is veranderd. Een beslissende verandering.

Günter Netzer zei na de WK-wedstrijd tegen Engeland in 2010: "Voetbal heeft geen videobewijs nodig. Voetbal is drama!" Zoals we vandaag weten, kunnen die twee hand in hand gaan! Sinds de wedstrijd tegen Frankrijk in de Nations League-wedstrijd om de derde plaats in Stuttgart is het duidelijk: het Duitse elftal heeft geen geluk meer met de scheidsrechters!

Jammeren en klagen helpt niet

De Slowaakse scheidsrechter Ivan Kružliak draaide zijn beslissing voor Duitsland twee keer terug in cruciale situaties. Of hij nu gelijk had of niet, doet er niet echt toe. Maar één ding is duidelijk: de momenten hadden de potentie om de uitslag van de wedstrijd te veranderen.

En hoewel deze situaties, en het inmiddels legendarische handsincident van Marc Cucurella in de kwartfinales van het EK van 2024 tegen Spanje, terecht niet als excuus mogen worden gebruikt voor de algehele sportieve prestaties van het Duitse nationale team, moet gezegd worden dat de wedstrijden tegen Frankrijk van afgelopen zondag en tegen Spanje van vorig jaar ook anders hadden kunnen aflopen – net als de wedstrijden in het voordeel van het Duitse nationale team in 1974, 1990 en 2010 – als de scheidsrechters anders hadden beslist.

Maar klagen of zeuren heeft geen zin. Net zoals het Duitse nationale elftal in het verleden vaak en met plezier profiteerde van de beslissingen van de scheidsrechters in spannende wedstrijden, zijn zij nu vaak degenen die er het meest onder lijden. Zoals voormalig Bundesliga-prof Jürgen Wegmann het ooit zo treffend verwoordde: "Eerst hadden we geen geluk, en toen kwam daar nog eens pech bij." De tijden zullen ook voor het Duitse nationale elftal weer veranderen. Maar één ding zal nooit veranderen – en Günter Netzer heeft daar gelijk in: "Voetbal is drama!" Het verschilt alleen van wedstrijd tot wedstrijd welke kant het meest dramatisch afloopt!