COMMENTAAR - Een beetje geluk en veel berekening: het EK voetbal in Zwitserland is een succes

Nog maar een jaar geleden waarschuwde toernooidirecteur Doris Keller regelmatig dat het EK voetbal voor vrouwen binnenkort in Zwitserland zou plaatsvinden. Het toernooi was in de aanloop ernaartoe allerminst zeker. Noch binnen de bond toen de kandidatuur ter sprake kwam, noch onder politici tijdens de fondsenwerving, noch onder het publiek.

Als de aarzelende partijen toen al hadden geweten hoe succesvol het toernooi zou worden, waren er een paar beslissingen sneller en met minder weerstand genomen. Amper twee weken na de start van het toernooi is Zwitserland in de flow van het EK. En de huidige golf van enthousiasme overweldigt zelfs degenen die vanaf het begin rotsvast in succes geloofden.

Het toernooi is de droom die uitkomt voor iedereen die grote evenementen in Zwitserland steunt: een evenement dat zich niet beperkt tot de beperkte ruimte van een stadion en niet alleen plaatsvindt voor het gebruikelijke sportpubliek. Het reikt verder dan de arena's, omvat het hele land en overwint de scepsis die dergelijke evenementen vaak oproepen – of het nu gaat om kosten (Olympische Spelen), verkeershinder (WK Wielrennen) of sportieve vooroordelen (vrouwenvoetbal).

Het EK voetbal heeft in de eerste twee weken zo'n positieve sfeer gecreëerd dat de Zwitsers er graag bij willen zijn. Er zijn geen negatieve krantenkoppen verschenen en het toernooi verloopt bijna als een prentenboek. Daar zijn verschillende redenen voor.

De Europese voetbalbond (UEFA), die het toernooi organiseert, streefde vanaf het begin naar uitverkochte stadions. Dit om een statement te maken, ook voor tv-kijkers: "Wow, het stadion zit vol!" en zo de buzz te creëren. De ticketprijzen werden dan ook laag gehouden, tussen de 25 en 90 frank. Sinds het parlement de federale bijdrage verhoogde van de oorspronkelijke 4 miljoen frank naar 15 miljoen, is ook het openbaar vervoer meegerekend; 5 van die 15 miljoen frank is hiervoor bestemd. Dit is een extra argument voor buitenlandse bezoekers of voor wie met het hele gezin een wedstrijd bezoekt, vooral in het dure Zwitserland.

Het publiek in de acht Zwitserse gaststeden is divers, respectvol en vreedzaam; dit onderscheidt vrouwenwedstrijden van veel mannenwedstrijden. Dit is ook terug te zien in de veiligheidsmaatregelen in de stadions: er zijn geen politieafscheidingen tussen de supporterskampen, zoals bij clubvoetbal, omdat dat niet nodig is. In sommige gevallen combineren supporters zelfs hun marsen van het stadscentrum naar de stadions, zodat ze samen kunnen rennen, zingen en feestvieren. Er zijn geen rellen of luidruchtige groepen in de trein.

Een ander voordeel voor het imago is dat bijna alle delegaties verblijven in pittoreske hotels aan het meer. En de beste voetbalsters ter wereld delen graag foto's van wandelingen in de bergen of zwemmen in een prachtige omgeving.

Bovendien was er in de voorrondes goed voetbal te zien, al varieerden de wedstrijden van saai tot spannend. De algehele sfeer werd niet in de laatste plaats bevorderd door het feit dat de Zwitserse vrouwen niet alleen de kwartfinales bereikten , maar vanaf de allereerste wedstrijd hartstochtelijk vochten. En ook buiten het veld veroverden ze harten door geen schijn van eer te tonen en harmonie te tonen. De beloning: tijdens de beslissende derde wedstrijd tegen Finland keken bijna 900.000 mensen op de piekmomenten naar SRF. Het overwegend goede weer zorgde ervoor dat er massaal mensen in de fanzones naar de wedstrijden keken. De intensiteit van het enthousiasme verraste velen.

Het succesvolle toernooi zal niet alleen het vrouwenvoetbal ten goede komen. Misschien profiteren ook andere plannen, zoals het Olympische project van 2038, ervan. Zwitserland is zeker bereid zich ergens voor in te zetten.