Deneyim hala bir pozisyon: Portekiz bronz

Hedefler, hedefler, hedefler. Zafer, zafer, zafer. Portekiz, yarışmanın ilk 4'üne giremediği ve hatta 2015 ve 2019'dan sonra yarışmada galibiyet yoluna geri dönmeyi denediği Plaj Futbolu Dünya Kupası'nın son iki edisyonundan kaçmaya kararlı bir şekilde uzak Seyşeller Adaları'na geldi. Bu amaçla, Milli Takım, Ürdün'ün üç golüyle 7-6 galibiyet elde ettiği heyecan verici bir karşılaşmada çeyrek finalde Japonya'yı elemeden önce Paraguay'ı (11-9), Moritanya'yı (8-4) ve İran'ı (7-5) yenerek %100 başarılı bir grup aşaması geçirdi. Yarı finalde ise Brezilya ile eşleşilerek, bir nevi turnuvanın erken sonu olarak değerlendirilen bir eşleşmenin gerçekleşmesi istendi. Bütün kararlar önceden alınabiliyordu.

Tarihsel açıdan üstünlüğünü teyit eden Brezilya, Portekiz'i 4-2 yenerek, geçen yıl turnuvayı dördüncü sırada tamamlayan (tarihin en iyi klasmanı) Belarus'a karşı 2025 Dünya Kupası finalinde yer alma hakkını kazandı. Milli takıma gelince, geriye kalan tek şey podyumun son sırası için mücadele etmek ve 2021'de dördüncü sırada yer alan büyüyen Senegal ile karşılaşmaktı. Mário Narciso'nun daha iyi veya daha kötü olmaktan çok, her zaman tekrar dünya şampiyonu olmayı hedefleyen ancak sadece bronz madalya kazanabilen bir takımın ruhunu canlandırmak gibi karmaşık bir görevi vardı.

Şunu belirtmem gerekir ki, bu gerçekten muhteşem bir gösteri ve plaj futbolu için harika bir reklamdı. Onlar iki büyük takım. Brezilya tarafına düştü, tıpkı bizim tarafımıza da düşebileceği gibi. Kumda gol kaçırmak doğaldır, bugün sıra bizdeydi. "Topun tümseğe çarpıp girdiği günler oldu, bugün girmedi. Brezilya'yı tebrik ederim, adil bir galibiyet aldılar ve aslanlar gibi savaştılar" diye özetledi Mário Narciso maçtan sonra.

Tarihsel açıdan bakıldığında, hatta bu edisyondan önce bile Portekiz, Brezilya'nın ardından Dünya Şampiyonası podyumlarına en çok çıkan ikinci takımdı ve iki altın, bir gümüş (2005) ve üç bronz madalya (2008, 2009 ve 2011) kazanmıştı. Ve bir özelliği daha vardı: Dört bronz madalya maçında sadece 2006'da Fransa'ya yenilmişti, ardından sırasıyla İspanya, Uruguay ve El Salvador'u yenmişti. Şimdi de durum farklı değildi ve birçok zorluğun arasından sıyrılıp yarışta yedinci podyuma ulaştı.

İlk periyot Portekiz'in Senegal'i olabildiğince konfor alanının dışına çıkarıp daha fiziksel bir oyunla hızlı çıkışlar aramasıyla başladı. Bu stratejik kısım yerine getirilirken, Afrika ekibinin ilk boşluk bulduğu anda gol pası Ninou Diatta'dan geldi (3'). Takım dezavantaja pek de kötü tepki vermedi ancak dakikalar beraberlik olmadan geçti, hatta ilk 12 dakika tek golle sona erdi. Milli takım baskısı daha da arttı, Ürdün'ün kaleci Ndiaye'nin direkten dönen şutu, kaleci Mano ile başlayan tehlikeli şutlar vardı ancak Senegal alışılmadık sayıda gol atarak liderliğini korudu (1-0).

Portekiz'in bronz madalya için eşitliği sağlamak ve farkı yeniden açmak adına son 12 dakikada farklı bir şeyler yapması gerekecekti. Miguel Pintado ve André Lourenço, ikisi de yedişer gol atarak, Belaruslu Ihar Bryshtsel'in (dokuz) gol kralı olduğu turnuvanın gol kralını yakalamak için çok az zamana sahipti. Ancak önemli olan, üçüncü periyodun hemen başında (26′) Léo Martins'in iyi bir kolektif oyunla skoru 1-1'e getiren golü atmasıydı. Portekiz, ortalığı sakinleştirmeye ve galibiyeti aramaya çalıştı ancak Afrikalılar, Sidy Fall'un orta alanda attığı muhteşem serbest vuruşla (31') tekrar öne geçti. Coimbra, bir sonraki dakikada Bê Martins'in gol pası sonrası attığı kafa golüyle skoru 2-2 yaptı (32'). Maçın kaderini belirleyecek dakikalara girilirken, André Lourenço'nun 34. dakikada penaltıdan attığı gol, Senegal'in son saniyede direkten dönen golüyle maçın kaderini belirledi.