Wspomnienie 11 najsłynniejszych transferów międzyokręgowych

Wspaniałą rzeczą w GAA jest to, że reprezentujesz swoją lokalną społeczność, biorąc udział w tym sporcie. Niezależnie od tego, czy chodzi o klub, czy hrabstwo, zazwyczaj ustawiasz się w kolejce dla obszaru, z którego pochodzisz.

Oczywiście istnieją wyjątki.

Transfery klubowe są dość powszechne, szczególnie gdy zawodnik przeprowadza się do innej części kraju.

Zdarza się to również na poziomie międzyokręgowym, choć znacznie rzadziej. Oto 11 graczy, którzy sprzeciwili się trendowi i przeszli z jednego zespołu okręgowego do drugiego.

Było tylko jedno miejsce, od którego można było zacząć.

Davy Glennon wygrał All-Ireland z drużyną Galway w 2017 roku, ale w związku z tym, że w kolejnych latach jego możliwości były ograniczone, w 2020 roku przeniósł się do Westmeath.

Urodzony w Ballinasloe mężczyzna miał prawo do dziedziczenia na mocy przepisów hrabstwa obowiązujących rodziców.

Od tego czasu Glennon odgrywał ważną rolę w Westmeath, grając zarówno na poziomie Joe McDonagha, jak i Liama ​​MacCarthy'ego.

Conor Cox był od dawna postrzegany jako wielki talent w swoim rodzinnym Kerry, ale nigdy nie udało mu się dokonać przełomu na poziomie seniorskim. Grał w juniorach, U21 i juniorach dla Kerry, ale jego występy w pierwszej drużynie ograniczały się do kilku występów.

Przed sezonem 2019 zdecydował się reprezentować Roscommon, gdzie urodził się jego ojciec.

Wyniki były natychmiastowe. Cox był gwiazdą hrabstwa w drodze do zdobycia tytułu Connacht tego lata, zdobywając w tym procesie nominację do All-Star.

Nadal jest członkiem zespołu Roscommon, przeniósł się również z Listowel do Éire Óg na poziomie klubowym.

Jack Fagan był młodym hurlerem z dużym rodowodem, który przeszedł przez szeregi w Meath, debiutując w rozgrywkach międzyokręgowych jako 19-latek w 2015 roku. Jednak zagrał tylko w jednej kampanii ligowej z drużyną.

W 2016 roku przeniósł się do klubu Waterford De La Salle, jednak musiał odczekać pewien okres, zanim zaczął grać w swoim adoptowanym klubie hrabstwa.

Fagan dołączył do drużyny dopiero w sezonie 2020, chociaż w tym samym roku odegrał decydującą rolę w drodze drużyny do finału All-Ireland.

James Loughrey był filarem klubu Cork przez większą część dekady, zanim zakończył karierę w 2021 r., ale swoją karierę rozpoczął w Antrim.

Urodzony w Belfaście, przez pięć lat zasiadał w komisji seniorów hrabstwa, zanim przeniósł się na południe od granicy.

Przeniósł się do Mallow w 2013 r., skąd pochodziła jego dziewczyna. Chociaż zmiana otoczenia nie miała nic wspólnego z GAA, nie minęło dużo czasu, zanim Loughrey został zaproszony do panelu Cork.

Po debiucie w mistrzostwach pod koniec tego lata obrońca pozostawał w składzie aż do momentu, gdy kilka lat temu potwierdzono jego przejście na emeryturę.

Fakt, że dwóch byłych graczy Kildare dołączyło do zespołu Cork w tym samym roku, był dziwnym zbiegiem okoliczności, ale ruch ten nie był żadnym zaplanowanym przez tę parę zabiegiem.

Tompkins mieszkał w Ameryce przez dwa lata, zanim w 1987 roku przeprowadził się do Cork i przeniósł się do klubu Castlehaven. Wkrótce został przyjęty do zespołu Cork.

Tak się złożyło, że jego były kolega z drużyny Kildare, Shea Fahy, również przeprowadził się do Cork w tym samym roku i obaj ostatecznie ponownie ze sobą współpracowali.

Łącznie zdobyli cztery tytuły All-Irelands i 13 tytułów Munster ze swoim nowym hrabstwem.

John Meyler, który już dobrze zakorzenił się w kręgach hurlingu w Cork, rozpoczął swoją karierę w rozgrywkach międzyokręgowych w rodzinnym Wexford. W sumie grał cztery sezony na poziomie seniorskim, zanim przeniósł się do Munster.

Został powołany do zespołu Cork w 1983 roku po imponujących występach w barwach St. Finbarr's, a w 1986 roku jako rezerwowy zdobył tytuł All-Ireland.

Oczywiście, w późniejszych latach zarządzał również obydwoma hrabstwami.

Owen Mulligan był jednym z najbardziej elektryzujących napastników w kraju w latach dwutysięcznych. Zdobył trzy tytuły All-Ireland z drużyną Tyrone, a także wziął udział w Meczu Gwiazd.

Po zakończeniu kariery na szczeblu międzyokręgowym, później przeprowadził się do Londynu w celach zawodowych. Mając 35 lat, nie minęło dużo czasu, zanim latem 2017 r. został przyjęty do panelu londyńskiego.

W 2019 roku zakończył karierę.

Sean Lowry odegrał ważną rolę w sukcesach Offaly w latach 70. i 80., zdobywając trzy tytuły All-Ireland i sześć tytułów prowincjonalnych w trakcie swojej bogatej kariery.

Wydawało się, że jego czas na szczeblu międzyokręgowym dobiega końca, gdy zbliżaliśmy się do połowy lat 80., chociaż w jego podróży nastąpił jeden ostateczny zwrot akcji.

Stało się to po tym, jak dostał pracę w elektrowni Bellacorick w North Mayo, przeprowadził się do hrabstwa i grał w klubie piłkarskim Crossmolina Deel Rovers.

Nie mając zamiaru grać dla Mayo , wkrótce znalazł się w finale Connacht przeciwko Roscommon, którzy walczyli o piąty z rzędu tytuł na tym poziomie.

Lowry pomógł zatrzymać tę falę zrywu, dodając medal Connacht do wszystkich, które zdobył po drugiej stronie rzeki Shannon.

O'Connell był postrzegany jako młody, obiecujący zawodnik, który na przełomie dekady dokonał przełomu w karierze Kerry, ale jego rodzinny kraj nigdy nie miał okazji skorzystać z jego talentu, gdy był u szczytu formy.

Po kilku latach podróży między Dublinem (gdzie pracował jako nauczyciel) a Kerry, członek klubu Abbeydorney w końcu przeniósł się do Cuala w 2015 roku.

Wkrótce został członkiem panelu dublińskiego.