TAJNE INFORMACJE O RANGERS: Amerykańskie konsorcjum zapewnia, że ​​NIE zmieni klubu Ibrox w klub sponsorski Leeds United, podczas gdy przyszłość stadionu jest kluczowa dla planów

Szef San Francisco 49ers, Paraag Marathe, podkreśla, że ​​Rangers nie staną się klubem sponsorskim Leeds United po przejęciu klubu Ibrox przez Amerykanów.

Prezes 49ers Enterprises, Marathe, jest kluczową postacią w rozmowach, które mają doprowadzić do nabycia przez amerykańskie konsorcjum kontrolnego pakietu akcji Rangers.

Marathe, cieszący się powszechnym szacunkiem i wpływowy w NFL, w zespole Niners, pełni również funkcję prezesa Leeds United po przeprowadzeniu podobnego przejęcia na Elland Road w 2023 roku.

Wywołało to obawy wśród niektórych fanów Rangersów, że mogą być oni traktowani zasadniczo jako klub sponsorski drużyny z Yorkshire.

Jednak Marathe podjęło działania mające na celu rozwianie tych obaw, podkreślając, że każdy klub sportowy musi działać niezależnie jako odrębna organizacja.

„Nie mogę skomentować plotek, które krążą” – powiedział. „Ale rozważamy inne możliwości”.

Amerykanie chcą przejąć kontrolę nad Rangersami przed końcem sezonu

Paraag Marathe, który prowadzi rozmowy, twierdzi, że Rangers nie zostaną klubem sponsorskim Leeds

Leeds United jest na szczycie angielskiej Championship i chce wrócić do Premier League

„Można odtworzyć pasję (Leeds). Szukamy klubów z odpowiednimi fundamentami, historią sukcesów i potencjałem wzrostu.

'A jeśli jesteś sportowcem i traktujesz to jako styl życia, tak jak ja, to z pewnością znajdziesz w swoim sercu wystarczająco dużo miejsca, aby kochać wszystkie swoje sportowe posiadłości, tak jak jest na miłość do wszystkich twoich dzieci!

„Zawsze mamy oczy i uszy otwarte i szukamy innych możliwości. Leeds United jest samotne, gdybyśmy mieli spojrzeć na inny klub, to też by było samo.

„Jeśli chodzi o to, czym można się dzielić i co można robić w dziedzinie sportu, nie traktujemy żadnego klubu jako klubu wspierającego”.

Istnieje duże prawdopodobieństwo, że inwestorzy z USA będą chcieli wybrać własnego menedżera latem, gdy tylko transakcja zostanie sfinalizowana.

Ibrox będzie kluczowym czynnikiem, jeśli Rangers mają stać się więksi i lepsi po przejęciu

Choć kibice Rangersów chcieliby, aby przejęcie klubu przyniosło im natychmiastowy sukces, prawda jest taka, że ​​ich ambicje nie spełnią się z dnia na dzień.

Obecnie zasady finansowego fair play UEFA stanowią, że niezależnie od tego, jak dużym kapitałem dysponuje klub, rozwój musi być mierzony, zrównoważony i nigdy większy, niż klub może sobie na to pozwolić.

Krótko mówiąc, aby drużyna Rangers stała się większa i lepsza, amerykańskie konsorcjum, które ma przejąć kontrolę nad nią latem, będzie musiało zwiększyć przychody, co zazwyczaj oznacza rozbudowę stadionu.

Właśnie dlatego Newcastle United , pomimo bogactwa Arabii Saudyjskiej, rozważa przebudowę, a może nawet opuszczenie St James' Park, aby klub Premiership mógł wznieść się na wyższy poziom.

I dlatego Paraag Marathe, biznesmen stojący na czele grupy inwestorów Rangers, w swoich pozostałych rolach w Leeds United i San Francisco 49ers zajął się przebudową stadionu.

Nadzorował rozwój Levi's Stadium 49ers, oszałamiającego obiektu wartego 1,3 miliarda dolarów, na którym odbył się Super Bowl . Jako przewodniczący Leeds United ogłosił plany zwiększenia pojemności Elland Road o ponad 15 000 miejsc.

Stadion Levi'sa drużyny San Francisco 49ers był częścią imponującego projektu o wartości 1,3 mld dolarów

Paraag Marathe podziwia stadion 49ers, który pomógł rozwinąć

Ibrox może przejść ogromne zmiany pod rządami nowego amerykańskiego właściciela Rangers

Możecie być pewni, że spojrzy na Ibrox i zapyta, podobnie jak wielu przed nim, czy dorównanie Celtikowi i stanie się potęgą w Europie jest naprawdę możliwe przy pojemności 51 700 widzów?

Celtic Park mieści ponad 60 000 widzów, podobnie jak większość dużych aren w Anglii. Stadion Etihad w Manchesterze City przechodzi obecnie drugą dużą rozbudowę od czasu otwarcia zaledwie 23 lata temu.

W podcaście Leeds United Marathe wspominał swoją pracę w zespole 49ers i wyjaśniał, dlaczego rozwój stadionu jest kluczowy, jeśli ambicje klubu mają zostać spełnione, zarówno na boisku, jak i poza nim.

Powiedział: „Podstawą każdej drużyny sportowej jest posiadanie stabilnego stadionu lub areny, na której można grać i która generuje wystarczająco dużo dochodów, aby móc wspierać wybraną drużynę, drużynę konkurencyjną na boisku.

„I to było wszystko, na czym się skupialiśmy, wiesz, przez siedem lub osiem lat, kiedy byłem COO samego zespołu. To było wszystko, na czym się skupialiśmy: wymyślanie, gdzie zdobyć, zbudować stadion, jak go zbudować, jak go sfinansować, jak go sprzedać, wszystko to.

„I tak, przekształciliśmy się ze stoiska z lemoniadą wartego 3 miliardy dolarów w firmę zajmującą się rozrywką sportową”.

W Rangersach już wcześniej mówiło się o obniżeniu boiska, przeniesieniu ekranów i innych próbach przekształcenia Ibrox w taki sposób, aby pomieścić więcej posiadaczy karnetów.

Jeśli wierzyć jego dotychczasowym wysiłkom, plany Marathego są zapewne znacznie bardziej ambitne.

Reputacja klubu Rangers jako miejsca, w którym menedżerowie mieli cierpliwość i czas, dawno odeszła w zapomnienie

Nic nie obrazuje klubu, który jest w stanie ciągłych zmian lepiej niż nieustanna rotacja menedżerów.

Kiedyś instytucja, która szczyciła się lojalnością wobec swoich szefów, teraz Rangers pokonują ich w naprawdę niezwykłym tempie.

Pomyśl o tym. Przez pierwsze 68 lat istnienia klubu Ibrox, było tylko trzech mężczyzn odpowiedzialnych.

William Winton był tam od 1899 do 1920 roku, Bill Struth przejął stery przez niesamowite 34 lata do 1954 roku, a Scot Symon był menadżerem do 1967 roku. Daje to średni staż w początkowych dniach wynoszący nieco poniżej 23 lat.

Od nieszczęsnego momentu, gdy David Murray sprzedał klub za funta Craigowi Whyte'owi w 2011 roku, kurtki wisiały na najbardziej chwiejnych nogach.

Bill Struth sprawował nadzór nad drużyną Rangers przez niesamowite 34 lata, aż do 1954 r.

Philippe Clementowi dano tylko 16 miesięcy na stanowisku menedżera Rangersów, zanim został zwolniony

Steven Gerrard utrzymał tempo na Ibrox, mając na koncie trzy sezony i cztery miesiące na stanowisku menedżera

Tymczasowy szef Barry Ferguson sprawuje władzę do końca bieżącego sezonu

Ally McCoist radził sobie solidnie przez trzy i pół roku. Tymczasowi Kenny McDowall i Stuart McCall trzymali fort przez trzy miesiące każdy.

Następnie dołączył Mark Warburton (20 miesięcy), Graeme Murty (pierwszy okres) (miesiąc), Pedro Caixinha (osiem miesięcy), Murty (ponownie) siedem miesięcy, a okres przejściowy Jimmy'ego Nicholla (trzech meczów) trwał tylko dwa tygodnie.

Steven Gerrard utrzymał tempo – spędził w klubie trzy sezony i cztery miesiące, zanim odszedł do Aston Villi.

Giovanni van Bronckhorst dożył zaledwie roku, Michael Beale nie dożył tego momentu, a Philippe Clement przetrwał 17 miesięcy.

Wliczając zawodników tymczasowych, Barry Ferguson jest 12. zawodnikiem rezerwowym w ciągu niecałych 14 lat.

To nie jest szczyt Jesus Gil w Atletico Madryt (miał 39 menedżerów w ciągu 16 lat). Ale reputacja Ibrox jako miejsca, w którym menedżerowie mieli cierpliwość i czas, dawno minęła.

Potter jest niezwykle dumna, że ​​widzi tak wiele swoich zawodniczek na zgrupowaniu reprezentacji

To zawsze dobry znak, gdy treningi są opuszczone podczas przerwy na mecze międzynarodowe. Jo Potter jest dumna, że ​​tak wielu jej zawodników Rangers jest teraz poza domem, reprezentując swoje kraje.

Nie mniej niż 10 członków jej drużyny bierze udział w związkach międzynarodowych, na poziomie pełnym lub według kategorii wiekowych, co być może podkreśla, jak dobrze grają Rangers, szczególnie po serii sześciu zwycięstw z rzędu od początku roku.

Potter uważa, że ​​większa część jej drużyny zasługuje na uznanie na tym poziomie, ale dobrą wiadomością są również Chelsea Cornet, Leah Eddie, Kirsty Maclean i Mia McAulay, które grają w reprezentacji Szkocji.

Choć Jenna Fife i Nicola Docherty znalazły się wśród dziewięciu zawodniczek z ostatniej reprezentacji Szkocji, które tym razem nie wystąpiły w meczu, wiele ich koleżanek z drużyny Rangers skorzystało z okazji, by zmierzyć się z zagranicznymi rywalami.

Trenerka Rangersów, Jo Potter, ma nie mniej niż 10 swoich zawodniczek poza domem na zgrupowaniach międzynarodowych

Kirsty MacLean i Mia McAulay są teraz koleżankami z drużyny Rangers i Szkocji

Leah Eddie to kolejna zawodniczka, która gra w drużynie Rangers i reprezentacji Szkocji

Laura Rafferty reprezentowała Irlandię Północną, Telma Ivarsdottir jest z Islandią, a Vic Esson jest w Kostaryce, grając dla Nowej Zelandii. Według wszystkich relacji doświadczony bramkarz był znakomity podczas remisu 1-1 w San Jose w zeszłą sobotę.

Potter, która sama jest byłą reprezentantką Anglii, wierzy, że to doświadczenie wyjdzie na dobre jej zawodniczkom, a tym samym całemu zespołowi Rangers, który przygotowuje się do końcowej fazy wyścigu o tytuł, w którym znajdzie się w gronie czterech drużyn na szczycie tabeli.

„Gracze spisali się znakomicie, żeby otrzymać powołanie” – powiedział Potter. „Jesteśmy załamani, że kilku innych nie ma w składzie, ponieważ uważamy, że nasi gracze grali wyjątkowo dobrze.

„Zrobimy wszystko, co w naszej mocy, aby ci gracze wrócili do drużyny. Chcemy, aby jak najwięcej graczy reprezentowało swoje kraje”.

Potter wierzy, że przerwa będzie dla jej zawodniczek zastrzykiem energii przed emocjonującym meczem krajowym, pod warunkiem, że żadna z nich nie wróci z kontuzją.

'Sam wiem, jak ważne są te przerwy międzynarodowe i jak mogą one wynieść cię na wyższy poziom. Mam nadzieję, że wrócą bez kontuzji. ​​Czeka nas wielki podział i chcemy, żeby wszyscy byli w formie, walczyli i byli gotowi do gry.'