Najwyżej notowane Amerykanki pewnie wygrywają 3-0 z Kanadą w towarzyskim meczu piłki nożnej

Po dziewięciu meczach jako trenerka Kanady, Casey Stoney zderzyła się z rzeczywistością w środę, przegrywając 0-3 z młodą reprezentacją USA.

Nie było to przyjemne do oglądania.

USA miały 66 procent posiadania piłki, przewyższyły Kanadę 22-7 (8-3 w strzałach celnych) i miały przewagę 6-0 w rzutach rożnych. Kanada prowadziła w faulach 13-5.

Sam Coffey i Claire Hutton zdobyli gole w pierwszej połowie dla najlepiej notowanych Amerykanów w międzynarodowym meczu towarzyskim na Audi Field

Yazmeen Ryan zapewniła sobie zwycięstwo golem w 89. minucie, pokonując Kailena Sheridana strzałem z krawędzi pola karnego, gdy kanadyjscy obrońcy się cofali.

Po osiągnięciu wyniku 6-1-1 pod wodzą Stoneya, Kanadyjczycy zostali zdeklasowani w środę.

„Wszystko było zbyt łatwe. Myślę, że graliśmy z przeciwnikami, którzy byli o wiele niżej w rankingu. A my zmierzyliśmy się z numerem jeden na świecie i nie udało nam się” — powiedział Stoney. „Więc tak, myślę, że to weryfikacja rzeczywistości. Myślę, że to weryfikacja rzeczywistości dla wszystkich.

„To jest jeden mecz, ale to okazja do zresetowania się. I musimy to zrobić szybko. Musimy doprowadzić zawodników do stanu fizycznego, aby mogli grać na najwyższym poziomie. A dziś wieczorem zdecydowanie nas tam nie było”.

ZOBACZ | Kanada zdominowana przez USA w meczu towarzyskim kobiet:

Stoney nazwała występ swojej drużyny „niewybaczalnym” i stwierdziła, że ​​kondycja jej zawodniczek nie była wystarczająco dobra.

„Brak zaangażowania i chęci, co nie jest cechą tej drużyny” – powiedziała. „Przegrywanie remisów, przegrywanie 50-50, niepodchodzenie do piłki, nienaciskanie – to nie jest wystarczająco dobre. Nie zamierzam się przed tym chować”.

Zwracając uwagę na wieczorny upał — temperatura na początku meczu wynosiła 29 stopni Celsjusza, a odczuwalna wynosiła 32 stopnie Celsjusza — Stoney przyznał, że warunki były trudne.

„Było ciepło, rozumiem to. Ale to samo dotyczyło obu drużyn. I wyglądali o wiele lepiej niż my” – powiedział wyraźnie niezadowolony Stoney, który będzie musiał poczekać do października na następne międzynarodowe okienko.

To było piąte z rzędu czyste konto dla Amerykanów, którzy wcześniej dwukrotnie pokonali Jamajkę, Chiny i Irlandię. USA pokonały przeciwników 25-5 w 10 występach w tym roku.

Przewaga zwycięstwa mogła być większa w środę. Amerykanie z łatwością przesuwali piłkę, podczas gdy zajmująca ósme miejsce Kanada miała problemy z rozkręceniem gry w ciepłą noc na Audi Field.

Kanadyjczycy, często wolniejsi, tracili piłkę w pierwszej połowie i zbyt wiele razy byli niedostatecznie kontrolowani w obronie, gdy Amerykanie atakowali.

Amerykanie wyszli na prowadzenie w 17. minucie po rzucie wolnym Rose Lavelle, którego Kanada nie zdołała wybić. Piłka trafiła do Coffey, której niski strzał wylądował w rogu boiska, a Sheridan była przytwierdzona do rzutu karnego, co było jej czwartym golem w 38. występie w reprezentacji.

Hutton podwyższył wynik na 2-0 w 36. minucie po dośrodkowaniu z rzutu rożnego Lavelle'a, nie stawiając oporu i kierując piłkę głową obok rzucającego się Sheridana. Był to pierwszy gol seniorski 19-letniej pomocniczki Kansas City Current w jej szóstym występie.

Bez dużego turnieju w zasięgu wzroku w tym roku, obaj trenerzy oceniali głębię składu. Stoney wykorzystał w tym roku 35 graczy.

W piątkowym meczu w Toronto, w którym drużyna Stoney pokonała 43. drużynę Kostaryki, w składzie wyjściowym znalazło się siedem zmian. W składzie pozostali tylko Sheridan, obrońca Ashley Lawrence oraz pomocniczki Jessie Fleming i Julia Grosso.

Lawrence właśnie zmienił klub, opuszczając angielską Chelsea na rzecz Lyonu we Francji.

Kanadyjska jedenastka rozpoczęła grę mając na koncie łącznie 813 występów, podczas gdy w reprezentacji USA było ich 427. Osiem kanadyjskich zawodników wyjściowych miało na swoim koncie ponad 50 występów, podczas gdy w reprezentacji USA było ich zaledwie trzech.

Amerykańskie kobiety odniosły dwa zwycięstwa z rzędu nad 25. Irlandią Południową 4-0.

Trenerka USA Emma Hayes dokonała 10 zmian w drużynie, która pokonała Irlandię w niedzielę, zasadniczo powracając do tego samego składu wyjściowego, co w pierwszym meczu z Irlandią w zeszły czwartek. Napastniczka Lynn Biyendolo była jedyną osobą, która pozostała.

Niedzielne zwycięstwo nad Irlandią było 600. zwycięstwem amerykańskich kobiet, w 40. roku istnienia programu kobiecego. Pięćdziesiąt trzy z tych zwycięstw miały miejsce przeciwko Kanadzie.

Kanada przystąpiła do środowego konkursu z bilansem 4-53-9 przeciwko USA w rywalizacji, która sięga 1986 r., kiedy to ustanowiono kanadyjski program kobiecy. Kanadyjki nie wygrały na amerykańskiej ziemi od 11 listopada 2000 r.

W ostatnim spotkaniu, w kwietniu ubiegłego roku na SheBelieves Cup w Columbus w stanie Ohio, obie drużyny zremisowały 2-2, zanim USA wygrały w rzutach karnych 5-4. Amerykanie wygrali również w rzutach karnych w meczu poprzedzającym, półfinale Złotego Pucharu CONCACAF W w marcu 2024 r.

Ostatnie zwycięstwo Kanady nad USA miało miejsce w półfinale igrzysk olimpijskich w Tokio w sierpniu 2021 r., kiedy to Kanada wygrała 1:0. Była to pierwsza porażka Amerykanów z północnymi sąsiadami od marca 2001 r., kiedy to reprezentacja USA przegrała w fazie grupowej Pucharu Algarve.

W pierwszej połowie USA miało 63 procent posiadania piłki i przewyższyło Kanadę stosunkiem strzałów na bramkę 8-5 (6-2 w strzałach celnych).

W drugiej połowie Stoney wpuściło na boisko z ławki Nichelle Prince, Shelinę Zadorsky, Simi Awujo, Holly Ward, Marie Levasseur i Annabelle Chukwu.

Poprzednia porażka Kanady pod wodzą Stoneya miała miejsce 8 kwietnia, kiedy to Kanada przegrała 0:1 z 32. Argentyną w Langford w Kolumbii Brytyjskiej. „To był mecz, którego nigdy nie powinniśmy przegrać” – powiedział Stoney.

Hayes ma bilans 21-2-2 jako trenerka reprezentacji USA od czasu swojego debiutu w czerwcu 2024 r., ponosząc w tym roku porażki 2-1 z drużynami nr 4 Brazylii i nr 7 Japonii.

W składzie Kanady zabrakło kontuzjowanych Kadeishy Buchanan, Sydney Collins, Cloe Lacasse, Jayde Riviere, Olivii Smith i Lysianne Proulx.