Finał New York All-Ireland i spotkania mistrzowskie Croke Park – historia Kerry’ego i Cavana
KIEDY CAVAN PRZYJEŻDŻI do Killarney w tę sobotę, będzie to pierwszy mecz mistrzowski między tymi drużynami od 2013 roku.
Nie mają wspólnej, historycznej rywalizacji. Nie ma tak wiele w archiwach.
Przed tym sześciopunktowym zwycięstwem Kerry w ćwierćfinale All-Ireland, zderzyli się w półfinale All-Ireland w 1997 roku, gdzie Królestwo również triumfowało. A potem jest finał All-Ireland w 1947 roku, który stał się ważną częścią legendy GAA ze względu na fakt, że odbył się na boisku baseballowym w Nowym Jorku. Był to z pewnością niezwykły wybór miejsca i nie był to ostatni raz, kiedy Wielkie Jabłko było gospodarzem starcia Kerry-Cavan.
Spotkania te być może nie były częste, jednak te, które się odbyły, stanowią bogatą i fascynującą historię współpracy pomiędzy hrabstwami.
****
Finał All-Ireland 1947, Polo Grounds, Nowy Jork: Cavan 2-11 Kerry 2-7
Zacznijmy od najlepiej udokumentowanego meczu ze wszystkich. Motywacją do zorganizowania finału All-Ireland w Nowym Jorku było uczczenie 100. rocznicy Wielkiego Głodu i uhonorowanie irlandzkiej diaspory, która w rezultacie uciekła do Ameryki.
Nastąpiło słynne spotkanie, uwiecznione słowami „jeszcze tylko pięć minut” legendarnego prezentera Micheála O'Heira. Wystąpiły trudności techniczne w organizacji transmisji radiowej na Polo Grounds dla osób w Irlandii, a O'Heir zaapelował o powstrzymanie każdego, kto mógłby rozłączyć linię, przed wejściem na antenę.
📸 Członkowie drużyn Cavan i Kerry wznoszą toast na pokładzie statku RMS Queen Mary podczas rejsu powrotnego z Nowego Jorku po finale All-Ireland Football w 1947 roku 🚢 🗽 🤝 #GAA #Sportowa postawa #Legendy 💙🤍 💛💚 pic.twitter.com/zlXN3l3din
— Pomnik upamiętniający Johna Joe O'Reilly’ego (@johnjoememorial) 1 października 2022 r.
Materiał filmowy z tego meczu został dobrze zachowany. Obrazy zostały udoskonalone i poprawione. Jedno ze zdjęć przedstawia część drużyny Kerry i Cavan, którzy wspólnie piją drinki na pokładzie Queen Mary podczas podróży powrotnej do Irlandii. Książka Micka Dunne'a zatytułowana „The Star Spangled Final” to jedno z takich źródeł, które uchwyca grę i wydarzenia wokół niej. Innym jest „The Fairytale In New York” redaktora sportowego Anglo Celt, Paula Fitzpatricka. Wyjaśnia, jak Cavan grał przeciwko Kerry na turnieju w Londynie na początku tego roku, mniej więcej w tym samym czasie, gdy Kongres przegłosował decyzję o rozegraniu finału All-Ireland w Nowym Jorku.
„Schodząc z boiska, chłopaki z Cavan i Kerry mówili: 'Słuchajcie, do zobaczenia w Nowym Jorku we wrześniu'.
„Simon Deignan grał na pozycji wahadłowego w Cavan i wygrał trzy All-Irelands. Był również sędzią. Sędziował finał Munster pomiędzy Kerry i Cork. Kilka miesięcy później grał przeciwko Kerry w finale” – mówi Fitzpatrick.
Podróże lotnicze były w powijakach w tamtych czasach, ale drużyny podróżowały samolotami. Według Fitzpatricka dotarcie do Stanów zajęło 29 godzin, a lot był „niesamowicie owłosiony”. Członkowie drużyny z Cavan wygrali dwa kolejne All-Irelands w 1948 i 1952 roku, ale zauważyli Fitzpatrickowi, że '47 przyćmił ich obu. To doświadczenie pokazało im inny świat życia.
„Ta sprawa z Nowym Jorkiem była po prostu szalona, naprawdę. W Irlandii też nadal obowiązywał system racjonowania. Gracze z Cavan mówili, że nie mogą uwierzyć, że wszędzie jest światło, wszędzie jest prąd, sklepy są pełne jedzenia”.
Boiska baseballowe nie zostały dobrze przyjęte przez graczy, ponieważ było bardzo mało trawy, co utrudniało grę na nawierzchni. Inną niedogodnością był kopiec ziemi na boisku, gdzie miotacze rzucają piłkę podczas meczów baseballowych. Ale Cavan i tak wygrał czterema punktami, stając się mistrzami All-Ireland, przegrywając finały w 1943 i 1945 roku. W drużynie było wielu ciekawych bohaterów, w tym Willie Doonan, który służył w armii brytyjskiej podczas wojny.
„Pochodzili z różnych środowisk” – kontynuuje Fitzpatrick.
„John Joe Reilly na środku obrony był dowódcą w armii irlandzkiej i został przygwożdżony do pewnego przyszłego szefa sztabu w armii, zanim zmarł. A potem był John Wilson, który został táinaiste.
„Mick Higgins urodził się w Nowym Jorku w dniu, w którym zastrzelono Michaela Collinsa.”
W 1997 r., 50 lat po spotkaniu w 1947 r., Kerry i Cavan wrócili do Nowego Jorku, aby rozegrać mecz National League na Randall's Island. Kerry wygrało 1-12 do 0-8, a Maurice Fitzgerald odpowiadał za 1-10 z dorobku Kerry. Mecz hołdowniczy z okazji rocznicy innego meczu hołdowniczego. Ogromny tłum Cavan przybył, aby oddać hołd drużynie, która właśnie dała im niezapomniane lato.
Półfinał All-Ireland 1997: Kerry 1-17 Cavan 1-10
W 1997 roku Cavan zakończyło 28-letni okres głodu w walce o tytuł seniora Ulsteru. Ich U21 wygrało prowincjonalny tytuł rok wcześniej, zanim przystąpiło do finału All-Ireland. Co ciekawe, ich przeciwnikiem było Kerry, a Cavan przegrało czterema punktami.
Martin McHugh, zwycięzca All-Ireland z Donegal w 1992 r., właśnie dołączył jako nowy menedżer Cavan. A po przegranej w finale Ulsteru w 1995 r. pomógł im podbić prowincję, wygrywając różnicą jednego punktu z drużyną Derry, która wygrała All-Ireland w 1993 r.
„Cavan przegrał pierwszą rundę w Ulsterze siedem lat z rzędu, a potem przyszedł McHugh” – wyjaśnia Fitzpatrick. „W hrabstwie panował niesamowity szum.
„To prawdopodobnie zainspirowało całe pokolenie. W 2020 r. [kiedy Cavan wygrało finał Ulsteru], nie dostali tego, ponieważ oczywiście był szczyt Covidu, więc dzieciaki nie mogły chodzić na mecze. Nie mieli porządnego powrotu do domu ani nic takiego”.
Kerry przeżywało wówczas własną suszę. Byli w 11. roku bez wizyty Sama Maguire'a. To całe życie w ich świecie. A gdy Fintan Cahill strzelił gola tuż przed przerwą, Cavan prowadziło 1-7 do 0-9. Mogliby być jeszcze dalej, gdyby strzał Petera Reilly'ego nie został obroniony przez Declana O'Keeffe'a.
Jednak Kerry przetrwał strach, a gol Mike'a Franka Russella strzelony wkrótce po wejściu na boisko z ławki zapewnił zespołowi Kingdom zwycięstwo 1-17 do 1-10.
„Cavan przegrał siedmioma punktami, ale to naprawdę schlebiało Kerry” — mówi Fitzpatrick. „Pod koniec gry dołożyli kilka punktów. To Maurice Fitzgerald pokonał Cavan tego dnia.
„To było postrzegane jako rozczarowanie, ponieważ myślę, że nawet wtedy ludzie wiedzieli, że to niewiarygodna okazja. Kerry było wystarczająco nerwowe, nie wygrało od 11 lat. Na tym etapie Cavan nadal miał niesamowite wsparcie.
„Była para, która wzięła ślub tego dnia, i pojechali helikopterem Seána Quinna do Croke Park i pojechali na mecz w swoich strojach ślubnych. To niewiarygodne. Wtedy to miejsce oszalało”.
Ćwierćfinał All-Ireland 2013: Kerry 0-15 Cavan 0-9
Po wydarzeniach z 1997 r. Fitzpatrick uważał, że w hrabstwie przeważało przekonanie, że Cavan przybył. Albo, mówiąc inaczej, powrócili. Cavan był dominującą siłą w Ulsterze na początku XX wieku, a rok 1997 zainspirował przekonanie, że po nim nastąpią kolejne sukcesy. Jednak poza rywalizacją w finale Ulsteru w 2001 r. Cavan dryfował.
Fitzpatrick wskazuje na lata między 2009 a 2012 rokiem jako szczególnie ponure. „Zła kultura” rozwinęła się, gdy hrabstwo zaczęło mieć problemy z Dywizją 3. Ale potem, w 2011 roku, nastąpiła zmiana. Po pierwszym od 37 lat tytule Ulsteru w lidze niższej nastąpiły cztery z rzędu tytuły Ulster U21 między 2011 a 2014 rokiem. Niektóre z tych wschodzących gwiazd wystawiły się do Cavan, gdy przybyli do Croke Park, aby zmierzyć się z Kerry. Wśród nich był Killian Clarke, który został mianowany na obrońcę, a Dara McVeety został dodany jako późna zmiana.
Wielu przewidywało, że przełom nastąpi później, ale Fitzpatrick się z tym nie zgadzał.
„2013 był prawdopodobnie tak dobrą szansą jak każda inna, ponieważ Monaghan pokonał ich o punkt w półfinale Ulsteru, a [Monaghan] pokonał Donegal w finale. Wszyscy patrzymy w przyszłość i tak naprawdę była to wielka szansa”.
Po tym, jak w tamtym sezonie Cavan został skierowany na starą trasę kwalifikacyjną, odniósł zwycięstwa nad Fermanagh, Derry (po dogrywce) i London. Pokonali również Armagh w mistrzostwach Ulsteru wcześniej tego lata. Ale do przerwy przeciwko Kerry przegrywali 0-11 0-2.
Dołożyli siedem punktów w drugiej połowie dzięki bardziej żywiołowej grze, ale marnowali je pod bramkami. Kerry zawsze miał ich na dystans. Terry Hyland był wówczas menadżerem Cavan, a jego defensywny styl gry nie odpowiadał niektórym purystom Cavan.
„To miało sens, bo podobnie jak obecna drużyna, tracili mnóstwo punktów” – mówi Fitzpatrick.
„Problemem Terry’ego było to, że próbował udoskonalić ten styl z biegiem lat. Posunął się za daleko w drugą stronę. Kibice byli trochę wkurzeni w 2013 r.
„Mój przyjaciel był w pierwszym rzędzie trybuny Hogana [na meczu z Kerry]. Ronan Flanagan poszedł po piłkę z linii bocznej i odbił ją do [Alana] O'Mary, który miał gola, co oczywiście byłoby dość powszechne. Ten facet przed nim, pochylił się nad barierką i rzucił swój program w Flanagana. To było jak stary wyjadacz z Cavan, który wciąż był w trybie łapania i kopania”.
Pomimo optymizmu wokół ich udanej młodości, tytuły nie nadeszły. Musieli czekać do słynnego finału Ulsteru Covid w 2020 roku. Zawodnicy tacy jak Pádraig Falkner, Gerard Smith i Ciarán Brady wystąpili razem z Clarke i McVeety. Nareszcie nagroda. Jest trochę rozczarowania tym, czego ci zawodnicy nie wygrali, ale jest też wiele wdzięczności za to, co dali hrabstwu.
„Jednocześnie jest ogromny szacunek dla tych chłopaków. Zaprowadzili nas z dołu do Dywizji 1. Nadal polegamy prawdopodobnie na ośmiu chłopakach, którzy mają na koncie 100 występów w seniorskiej drużynie w tej chwili”.
Kolejne spotkanie z Kerrym czeka w ten weekend. Kolejna część w archiwum.
- Sprawdź najnowszy odcinek podcastu GAA Weekly kanału The42 tutaj
The 42
