Taktyka spalonego

Słaby występ zespołowy FC Barcelony , która po raz kolejny udowodniła, że ​​potrafi strzelać gole, ale nie stworzyła spójnego i skutecznego zespołu. Choć osiągają akceptowalne wyniki, to zawsze wynikają one bardziej z indywidualnego geniuszu niż z płynnego, dobrze zorganizowanego systemu gry.

Jest zupełnie jasne, i wspominałem o tym wielokrotnie, że to normalne, że nie można dyktować tempa gry przez całe ponad 90 minut. Jest wiele drużyn na wysokim poziomie, bardzo konkurencyjnych i żadna z nich nie jest w stanie być lepsza przez cały czas. Nie oznacza to, że w okresach, gdy przeciwnik cię przegrywa, nie masz kontroli nad grą. Dzieje się tak, gdy twój system defensywny jest solidny. Aby to osiągnąć, odległość między liniami musi być minimalna, a żadna z nich nie powinna się na siebie nachodzić. Możesz kontrolować grę niskim blokiem, czyli blisko własnego pola karnego, lub wyższym, wywierając wysoki pressing, gdy twoja drużyna próbuje budować akcję od tyłu.

Cena nieobecności Iñigo Martíneza okazuje się zbyt wysoka.

W zeszłym sezonie Flick wykorzystał pułapkę ofsajdową jako system obronny i odniósł z tego znaczące korzyści. Jestem wielkim zwolennikiem wszystkiego, co wiąże się z wykorzystaniem zasad na swoją korzyść. Chociaż ma wielu krytyków, którzy nazywają to antyfutbolem, uważam faul taktyczny za równie wartościowy element defensywny, co pułapkę ofsajdową. Moim zdaniem żadna z nich nie psuje widowiska. Jako entuzjasta taktyki, gdybym był trenerem, starałbym się maksymalnie wykorzystać obie. Wydaje się jednak, że pułapka ofsajdowa nie jest już tak skuteczna dla Barcelony w ostatnich miesiącach, jak kiedyś. A kiedy zbyt długo polega się na jakiejś taktyce, jej zniknięcie wywołuje alarm. Czy przeciwnicy wiedzą, jak przeciwdziałać pułapce ofsajdowej i czy to dlatego Barcelona ma problemy? Myślę, że wynika to zarówno z umiejętności przeciwników, jak i niedociągnięć Blaugrany. Oczekiwano, że nieobecność Iñigo Martíneza spowoduje osłabienie defensywy, ale cena okazała się zbyt wysoka. Był człowiekiem z charakterem i doświadczeniem, które pozwalały mu decydować o tym, gdzie drużyna powinna się ustawić. Skuteczność pułapki ofsajdowej tkwi jednak zarówno w ustawieniu linii, jak i w jej zdolności do neutralizacji i spowolnienia akcji w momencie, gdy podający jest bliski podania. Jeśli ten zawodnik jest kryty daleko, twarzą do bramki Barcelony, z łatwością to zrobi. Jeśli jednak presja będzie skuteczna, zawsze będzie spóźniony i będzie na spalonym.