Dużo hałasu, mało ludzi i mniej piłki nożnej: Lumen Field w Seattle, pierwszy dom Rivera w Klubowych Mistrzostwach Świata, spełnił swoją znakomitą reputację.

Seattle rozegrało swój pierwszy mecz Klubowych Mistrzostw Świata . Na Lumen Field, wielofunkcyjnym stadionie, na którym rozgrywane są mecze futbolu amerykańskiego i piłki nożnej, obrońcy tytułu mistrza Ameryki, Botafogo, zadebiutowali przeciwko gospodarzom, Seattle Sounders . W tym meczu, odpowiadającym pierwszej kolejce Grupy B, którą dzielą z PSG i Atlético de Madrid, było kolorowo, ale brakowało mu ciepła i pasji.

Po pierwszym meczu było jasne, jak głośny jest stadion Lumen Field. Pomimo, że stadion był wypełniony w mniej niż połowie przez 72 000 osób, każdy wyraz twarzy kibiców, każdy okrzyk — zwłaszcza okrzyk gola — każdy śpiew, każde uderzenie w bębny, których było niewiele, brzmiały tak, jakby na trybunach było więcej ludzi. Jednak zdarzały się też okresy ciszy, szczególnie w pierwszej połowie. Według FIFA, było 30 151 widzów.

Była to niższa liczba niż średnia Sounders na meczach MLS, która wynosi 32 000. I to pomimo faktu, że kibice Botafogo również byli obecni, choć w niewielkiej liczbie, głównie na rogu w sektorze wyższej klasy.

Ci, którzy regularnie odwiedzają ten stadion, mówią, że poziom hałasu na Lumen Field wynika z jego konstrukcji. Ponieważ znajduje się na małej działce w porównaniu do innych stadionów, konstrukcja jest zwarta. A widzowie są bardzo blisko boiska. Z kolei krzywizna dachu, wraz z materiałami, z których jest wykonany (metal i beton), lepiej odbija dźwięk i sprawia, że ​​odbija się on z powrotem. Ponadto ma kształt podkowy, a jedna z trybun, ta zwrócona w stronę miasta, ma kształt dzioba ptaka.

Kwestia dźwięku jest już tematem kultowym na Lumen Field. Do tego stopnia, że ​​przed meczem zmierzono poziom decybeli, który logicznie rzecz biorąc był niższy od rekordu 137,6 , ustanowionego przez Seahawks przeciwko New Orleans w 2013 roku.

Lokalny zespół NFL zwykle ma pełny stadion. A stadion wydaje się być zaprojektowany specjalnie dla Seahawks, z dominującym kolorem niebieskim i numerem 12, ich numerem identyfikacyjnym, na środku jednej z trybun.

Przedmeczowe spotkanie przypominało bardziej Mistrzostwa Świata, z mieszaniem koszulek i dzieleniem się barami. Nawet amerykański etos na tego typu wydarzeniu był widoczny. Jedzenie i napoje przed, w trakcie i po meczu oraz mnóstwo rozrywki. Wewnątrz i na zewnątrz stadionu.

Kibice Botafogo i Sounders wzięli udział w after-party dla fanów Mariners, drużyny baseballowej, która pokonała Guardians. I była to dosłownie impreza alkoholowa: bez przerwy wznosili toasty tequilą.

Tymczasem niektórzy fani Botafogo również byli podekscytowani. Jeden z nich założył żółtą perukę w kształcie blond włosów Goku z Dragon Ball Z, japońskiej serii animowanej, i naśladował go, wykonując „Kamehameha”.

Przyjechały także rodziny z Rio de Janeiro, a wielu kibiców z radością wspominało finał na stadionie Monumental, w którym 30 listopada ubiegłego roku po raz pierwszy w historii drużyna zdobyła mistrzostwo Ameryki, pokonując Atlético Mineiro i kwalifikując się do Klubowych Mistrzostw Świata.

„Monumental to dla nas ziemia święta” – powtarzali. Dla nich Alex Barboza (który zagrał dobry mecz i dostał żółtą kartkę w drugiej połowie), były argentyński obrońca River Plate, jest „królem”. Brakuje im Thiago Almady , a uznanie należy się Joaquínowi Correi i Álvaro Montoro , dwóm Argentyńczykom, którzy przybyli jako posiłki na Mistrzostwa Świata.

Dla Soundersów rodzinna atmosfera wydaje się znajoma. A nawet naiwna. W rzeczywistości „barra” (kibice) przybyli z transparentem, który wyglądał bardziej jak pokojowa demonstracja niż stadionowa, skandując „żeby Sounders wygrali, musimy strzelić dużo goli”. Na środku jednej z niższych trybun rozwinęli kilka flag na masztach, a trzy lub cztery osoby odpowiadały za grę na werblu.

A co z Pepo de la Vegą, Argentyńczykiem, którego tu mają? „W porządku”, komentowali, jakby chcieli powiedzieć, że jest przyzwoitym graczem, ale nic więcej. Chociaż lubią go i utożsamiają go z jego „blond włosami”. W rzeczywistości bili mu brawo, gdy wszedł na boisko w 25. minucie drugiej połowy i wstał, gdy złapał pierwszą piłkę. Zachwycał fanów Sounders do samego końca, ale nie strzelił wyrównującego gola w ostatniej akcji meczu.

„Uwielbiam Pepo, bo jest Argentyńczykiem” – powiedziała kobieta mówiąca perfekcyjnie po hiszpańsku. Urodziła się w Seattle, ale mieszkała w Almagro przez ponad sześć miesięcy. „Chciałam poznać Argentynę i nauczyć się języka” – powiedziała. Wspomniała również, że została fanką Racingu, ponieważ zabrano ją na stadion.

Z większą ilością kolorów niż ciepła i mniejszą atmosferą piłki nożnej, pierwszy mecz Klubowego Pucharu Świata odbył się na Lumen Field. Ten hałaśliwy stadion czeka teraz na River Plate.