Szybki czas Assane'a Diao

Ktokolwiek mówi, że młodych ludzi należy wprowadzać na boisko spokojnie, cierpliwie, dozując im minuty na boisku, nie obarczając ich zbytnią odpowiedzialnością, mówi tak, ponieważ nie pamięta już, kiedy sam był młody, bardzo młody, i chciał tylko jednego: grać w piłkę nożną i grać jak najwięcej. Zawsze o tym zapominasz, kiedy stajesz się dojrzałym mężczyzną. Ale mając osiemnaście lat, nie ma znaczenia, gdzie grasz, ważne jest, żeby grać. Jeśli ktoś przyjdzie i powie ci, że będziesz grał regularnie i w Serie A, bo trener uznał, że ktoś z twoimi cechami jest potrzebny, to jeśli nie grasz w Realu Madryt, nie obchodzi cię, czy będziesz musiał zmienić ligę, kraj i życie. Zwłaszcza jeśli trener, który cię chce, jest jednym z tych zawodników, których widziałeś jako dziecko i powiedziałeś: „wow, on jest świetny”.

Assane Diao opuścił Sewillę i Betis, ponieważ w Sevilli i Betisie grał trochę „tak”, a trochę „nie”. Mógł pójść gdzie indziej – pytali o niego w Anglii i Niemczech, a także w najbogatszych drużynach w Hiszpanii – a trafił do drużyny, której nie znał, do miasta, o którym nie miał nawet zielonego pojęcia, jak ono wygląda, nad brzeg jeziora, którego prawdopodobnie nigdy nie przyszłoby mu do głowy zobaczyć, ponieważ zapewniano go, że będzie grał. A ponieważ osobą, która wyprowadziłaby go na boisko, byłby Cesc Fàbregas , ktoś, o kim Assane Diao zwykł mawiać „wow, jaki silny” .

Mając dziewiętnaście lat, Assane Diao chciał grać i grać jak najwięcej. Za to poprosił Betis o podanie ceny, Como zapłacił, a on opuścił Sewillę i dotarł do nowego miejsca, które przynajmniej na jakiś czas mógł nazwać domem. Widział i zmienił wiele miejsc, które przez pewien czas nazywał domem. Z Ndangane w Senegalu do Badajoz w Hiszpanii, z Kadyksu do Sewilli. Jeden więcej lub jeden mniej nie robi dużej różnicy.

Nie powiedział, że noszenie koszulki Como było jego marzeniem. Nie powiedział, że bardziej niż czegokolwiek innego pragnie grać dla Como . Doskonale wie, że Como jest tylko kolejnym przystankiem na jego drodze, więc szczerze powiedział, co chce zrobić: „Jestem tutaj, żeby dobrze się bawić na boisku. „Żeby się jak najwięcej bawić”. Bo w wieku dziewiętnastu lat najważniejsze jest dobrze się bawić. A bawisz się dobrze tylko będąc na boisku. Czy widziałeś kiedyś kogoś, kto świetnie się bawił siedząc na ławce i oglądając grę innych?

Czas dziewiętnastoletniego piłkarza to tylko teraźniejszość. Przeszłość nie istnieje, przyszłość może poczekać, nadejdzie. Pomyślimy o tym, gdy nadejdzie czas. Prezent Assane'a Diao jest szybki, można go atakować z piłką u stóp, biegnąc, ponieważ piłka prawie nigdy do niego nie dotrze, jeśli stoisz w miejscu. A Assane Diao biega, szybko. Mając dziewiętnaście lat nie poświęcasz czasu czasowi. Drybluj, kopiesz. Jak balon. Jest skierowany na cel.

Bramka.

W tym roku ukazał się również Olive, felieton Giovanniego Battistuzziego o (niekoniecznie) protagonistach Serie A. Małe portrety, bez podziałów na grupy, do czytania przy aperitifie. Tutaj możesz przeczytać wszystkie pozostałe portrety .

Więcej na te tematy: