Sukces Kanadyjczyków w finałach NBA stwarza okazję

Podobnie jak wielu Kanadyjczyków, Michael Bartlett oglądał siódmy mecz finałów NBA z zapartym tchem. Ale jako prezes i dyrektor generalny Canada Basketball miał wyjątkowe zainteresowanie kibicowaniem, mając graczy w obu drużynach.

Shai Gilgeous-Alexander z Hamilton i Luguentz Dort z Montreal pomogli Oklahoma City Thunder zdobyć pierwsze mistrzostwo, pokonując Andrew Nembharda z Aurory w Ontario i Bennedicta Mathurina z Montrealu z Indiana Pacers. Bartlett powiedział, że był podekscytowany wszystkimi czterema Kanadyjczykami, bez względu na to, kto wygrał.

„Och, czasami nie dało się tego kontrolować” – powiedział Bartlett w wywiadzie telefonicznym w poniedziałkowy poranek. „Sprawdziłem, wczoraj wieczorem na zegarze było 4:50 do końca siódmego meczu, a na boisku jest czterech Kanadyjczyków, którzy grają znaczące minuty w decydującym momencie z piłką w rękach. Ojej, to ekscytujące.

„Nie ma nic lepszego niż widzieć, jak ludzie, na których ci zależy, na których ci naprawdę zależy, a oni troszczą się o ciebie, błyszczą, gdy mają ku temu okazję”.

Bartlett powiedział, że cały personel Canada Basketball wymieniał się wiadomościami tekstowymi przez cały decydujący mecz, który ostatecznie wygrała drużyna Oklahoma City wynikiem 103-91. Gilgeous-Alexander i Dort są jedenastym i dwunastym Kanadyjczykiem, który zdobył tytuł mistrza NBA, a Bartlett uważa, że ​​doświadczenie zdobyte przez wszystkich czterech graczy przyniesie korzyści seniorskiej męskiej drużynie Kanady.

„Uczą się, jak wygrywać na najtrudniejszych etapach, co nie sposób nie zauważyć, gdy znajdujemy się w trudnej sytuacji, gdy stawką jest wynik meczu, a zwycięzca wraca do domu” – powiedział.

Gilgeous-Alexander będzie kluczem do przyszłego sukcesu Kanady.

Został czwartym graczem w historii ligi, który zdobył tytuł najlepszego strzelca, MVP, mistrzostwo NBA i MVP finałów w tym samym sezonie, dołączając tym samym do członków Galerii Sław, takich jak Kareem Abdul-Jabbar, Michael Jordan i Shaquille O'Neal.

Rowan Barrett, menadżer seniorskiej męskiej reprezentacji Kanady w koszykówce, powiedział, że doświadczenie Gilgeousa-Alexandra w fazie posezonowej pomoże mu w rywalizacji międzynarodowej, ponieważ w każdej rundzie play-offów mierzył się z najsilniejszymi obrońcami drużyny przeciwnej.

Otrzymuj najważniejsze wiadomości dnia, informacje polityczne, gospodarcze i bieżące wydarzenia, dostarczane raz dziennie do Twojej skrzynki odbiorczej.

„To musi pomóc twojej drużynie narodowej w pewnym momencie, kiedy on wróci do gry” – powiedział Barrett. „Te doświadczenia, presja, różne sposoby, w jakie próbują go chronić, różne sposoby, w jakie musisz ciągnąć swoich kolegów z drużyny, jednocześnie balansując atakowaniem obrony przy każdym posiadaniu piłki, wszystkie te rzeczy, myślę, że mu pomogą.

„Myślę, że pomoże to również innym graczom, którzy grali w finale”.

Gilgeous-Alexander został wybrany z 11. numerem przez Charlotte Hornets w drafcie NBA 2018, ale tego samego dnia został wymieniony do Los Angeles Clippers. Po jednym sezonie w LA został wysłany do Oklahoma City w przebojowej transakcji, która przyniosła gwiazdorskiego rozgrywającego Paula George'a do Clippers.

Komentatorka koszykówki stacji TSN, Tamika Nurse, która również pochodzi z Hamilton, powiedziała, że ​​sposób, w jaki Gilgeous-Alexander radzi sobie w trudnych chwilach, doskonale odzwierciedla ducha miasta w Ontario.

„Hamilton jest zbudowany z robotników fizycznych, Steeltown, tak to nazywają” – powiedziała. „Miasto, w którym można zjeść lunch i kupić kask, i dokładnie taki jest.

„Naprawdę musiał ciężko pracować. Naprawdę musiał udowodnić, że niektórzy niedowiarkowie się mylą. To facet, który został powołany, a potem wymieniony i ponownie wymieniony, prawda?”

Michael Naraine, adiunkt zarządzania sportem na Brock University w St. Catharines, Ontario, powiedział, że sezon Gilgeous-Alexandera, jeden z najlepszych w historii Kanadyjczyka w jakimkolwiek sporcie, oraz występy Dort, Nembhard i Mathurin w finale stworzyły wyjątkową okazję dla koszykówki kanadyjskiej. Naraine uważa to za podobne do powstania Toronto Raptors w 1995 r., pojawienia się Vince'a Cartera jako supergwiazdy pod koniec lat 90., dwóch kolejnych tytułów MVP Steve'a Nasha w 2005 i 2006 r. oraz mistrzostwa NBA Raptors w 2019 r.

„To stworzy kolejną falę ludzi chcących rozpocząć grę, a to będzie zarówno po stronie mężczyzn, jak i kobiet, chłopcy i dziewczęta będą chcieli rozpocząć grę, ponieważ widzą, że obecnie najlepszy na świecie koszykarz jest Kanadyjczykiem” — powiedział Naraine. „Jeśli mieszkasz w Montrealu, jeśli mieszkasz w Dorval, patrzysz na to, że wszystko pójdzie dobrze, wiesz, nasze kanadyjskie drużyny hokejowe nie radziły sobie najlepiej.

„Ale potem patrzysz na Dorta lub Mathurina mówiącego: 'hej, spójrz, oto dzieciak z tymi haitańskimi korzeniami, dorastający w Montrealu. To mógłbym być ja'”.

Bartlett porównał także finały NBA do innych momentów w historii kanadyjskiej koszykówki, które przyczyniły się do wzrostu popularności tego sportu.

„Chcemy, aby nie brakowało okazji dla dzieci na każdym poziomie umiejętności, aby mogły grać w tę grę i pozostać w niej zakochane i grać w nią tak długo, jak chcą” – powiedział Bartlett. „Jak to wygląda dla kogoś, kto nadal jest zaangażowany w grę (w wieku 40 lat), jako zawodnik, trener, sędzia.

„Czy jest wystarczająco dużo świetnych trenerów, dobrze wyszkolonych trenerów, aby uczyć gry w odpowiedni sposób w Kanadzie, na siłowniach w całym kraju? Koszykówka kanadyjska nie może być na każdej siłowni, ale możemy opracować program nauczania, który będzie obecny na każdej siłowni, w którym trenerzy będą uczeni w odpowiedni sposób, a następnie sędziowanie również. To również jest jej duża część”.

Niniejszy raport The Canadian Press opublikowano po raz pierwszy 23 czerwca 2025 r.