Podobnie jak Thierry: Zmiana, która pomogła Dembélé zdobyć Złotą Piłkę

Ousmane Dembélé wiedział, że łzy napłyną nieuchronnie. W ostatnich dniach długo i intensywnie myślał o tym, co by się stało, gdyby jego marzenie o zdobyciu Złotej Piłki w 2025 roku się spełniło.

Wielokrotnie rozmawiał o tym ze swoim najlepszym przyjacielem, Moustafą Diattą, który siedział obok jego matki, Fatoumaty, i agenta, Moussy Sissoko, podczas ceremonii w poniedziałkowy wieczór.

Diatta wiedział, że i on będzie płakał, i tak się stało. Dembélé na scenie; Diatta na widowni. W przemówieniu z okazji otrzymania nagrody Dembélé wspomniał o swoim najlepszym przyjacielu i o tym, jak dorastali nierozłącznie w tym samym bloku na osiedlu komunalnym „la Plaine” w Évreux, 100 kilometrów na zachód od Paryża. Dembélé mieszkał na piątym piętrze; Diatta na pierwszym. O każdej porze dnia i nocy grali w piłkę nożną z Dayotem Upamecano , ówczesnym środkowym obrońcą Bayernu Monachium – który mieszkał po drugiej stronie ulicy – ​​na małym betonowym placu z ławkami zamiast bramek lub pod ścianą. Zdobycie Mistrzostw Świata FIFA , Ligi Mistrzów UEFA lub Złotej Piłki zawsze było ich marzeniem.

Dembélé wygrał już wszystkie trzy. W wieku 28 lat w zeszłym sezonie osiągnął nowy poziom, co zaowocowało koroną na najlepszego piłkarza świata w poniedziałek. Jego historia zdobycia Złotej Piłki, jako szóstego Francuza w historii (po Raymondzie Kopie, Michelu Platinim, Jean-Pierre Papinie, Zinedine Zidane i Karimie Benzemie ), to historia odporności i wytrwałości. Nigdy się nie poddawał.

- Hunter: Zwycięstwo Dembélégo w Złotej Piłce to początek nowej ery - Dowman? Ngumoha? Jamał? Przewidywanie Złotej Piłki Mężczyzn w 2035 roku - Najlepiej ubrani na gali Złotej Piłki 2025: Jamal i Dembélé przodują

Dembélé urodził się jako piłkarski geniusz z wrodzonym talentem i w wieku 16 lat potrafił robić rzeczy, których niewielu piłkarzy kiedykolwiek dokonało. Miał wszystko: umiejętność dryblingu obiema nogami, zabójczą szybkość, odwagę, niesamowite umiejętności w operowaniu piłką i idącą z tym w parze pewność siebie. Jednak po eksplozji popularności w 2015 roku, kiedy miał 17 lat, grając w Stade Rennes w Ligue 1 , stracił swoją drogę, przenosząc się do Borussii Dortmund (za 15 milionów euro), a następnie do Barcelony (za 105 milionów euro) w ciągu dwóch lat.

Po sześciu latach stagnacji na Camp Nou musiał znaleźć odpowiednie miejsce, by wykorzystać swój potencjał i rozpocząć od nowa drogę na szczyt. Potrzebował odpowiedniego klubu i menedżera, którzy poprowadzą go na wyższy poziom, gdzie jego talent miał swoje miejsce.

W 2023 roku na scenę wkracza Luis Enrique i Paris Saint-Germain. To, co hiszpański menedżer zrobił z Dembélé w ciągu ostatnich 12 miesięcy, jest wyjątkowe; przekształcił utalentowanego, ale niestabilnego skrzydłowego w zabójczego napastnika numer 9, w taki sam sposób, w jaki legendarny menedżer Arsenalu, Arsène Wenger, zmienił bieg kariery Thierry'ego Henry'ego, dokonując podobnej zmiany na pozycji.

Kiedy Luis Enrique w grudniu 2024 roku przestawił Dembélé z prawego skrzydłowego na środkowego napastnika, doskonale wiedział, co robi. Były trener Barcelony widział wystarczająco dużo na treningach, by wiedzieć, że ten zawodnik jest kluczem do sukcesu sezonu PSG.

Rolland Courbis, jeden z najlepszych francuskich trenerów, który pracował z młodym Dembélé na Stade Rennais, był pierwszym, który wystawił go na środku ataku w 2015 roku . Już wtedy Courbis, barwna postać, uważał, że jego młody talent ma wszystkie cechy, by być świetnym numerem 9: inteligencję, świadomość, szybkie nogi i szybkość. Luis Enrique uważał to samo. Kiedy Dembélé potrzebował swobody, by dostosować swoją płynność do taktyki Hiszpana, dostawał ją. Kiedy potrzebował wsparcia i zaufania, dostawał je. Kiedy potrzebował kopniaka w tyłek, też go dostawał.

grać

Dlaczego „wybitny” Ousmane Dembélé zasłużył na zdobycie Złotej Piłki

Julien Laurens i Stewart Robson rozmawiają o tym, dlaczego Ousmane Dembélé zasłużył na nagrodę Złotej Piłki.

Dembélé został odsunięty od składu na mecz z Arsenalem w fazie Ligi Mistrzów w październiku 2024 roku z powodu nieporozumienia z menedżerem. Wrócił jednak silniejszy. Kiedy Luis Enrique powiedział mu o przejściu na nową pozycję, Francuza nie trzeba było namawiać. Wiedział, że jest stworzony do tej roli: być zarówno numerem 10, jak i 9, strzelać gole i stwarzać sytuacje kolegom z drużyny, nieustannie dezorganizować defensywę przeciwnika i inicjować pressing i kontrpressing PSG. Od grudnia do lipca Dembélé robił to wszystko i jeszcze więcej.

Do końca sezonu strzelił 37 goli i zaliczył 15 asyst we wszystkich rozgrywkach – niesamowite statystyki, połączone z niesamowitą pracowitością, która zainspirowała cały skład PSG. Poprowadził swoją drużynę do pięciokrotności, a dzięki Pucharowi Interkontynentalnemu , który odbędzie się w grudniu, mogą ją powiększyć o sześciokrotność, co oznaczałoby remis ze słynną Barceloną Pepa Guardioli z 2009 roku i Bayernem Monachium Hansiego Flicka z 2020 roku.

W każdym ważnym meczu, w którym Dembélé zagrał, z wyjątkiem tegorocznego finału Klubowych Mistrzostw Świata, w którym przegrał z Chelsea , był decydujący. W wygranym 5:0 finale Ligi Mistrzów przez PSG z Interem Mediolan , jego wzrok utkwiony w bramkarzu Yannie Sommerze stał się viralem , symbolizującym jego determinację i dopełniającym jego transformacji.

W poniedziałkowy wieczór, w pięknym otoczeniu paryskiego Théâtre du Châtelet, jego oczy zwrócone były na kolejną nagrodę. 28-latek w końcu zdobył Złotą Piłkę i dołączył do panteonu wielkich piłkarzy, do którego jest najbardziej przynależny.