Tour de France 2025: Sprinterskie zwycięstwo Mathieu van der Poela na drugim etapie

Po 209,1 km przez region Hauts-de-France, pomiędzy deszczem i słońcem, najdłuższy etap tej ^112. edycji Tour de France został rozstrzygnięty w sprincie, w finale pomiędzy faworytami. W Boulogne-sur-Mer (Pas-de-Calais) morskie powietrze odpowiadało Mathieu van der Poelowi (Alpecin-Deceuninck), który w wieku 30 lat odniósł swoje drugie zwycięstwo etapowe w Tourze, po zwycięstwie w Mur-de-Bretagne w 2021 roku. Holender pokonał dwóch ostatnich zwycięzców Touru, Tadeja Pogacara (UAE Team Emirates-XRG) i Jonasa Vingegaarda (Visma-Lease a Bike), zdobywając żółtą koszulkę – dając zespołowi Alpecin-Deceuninck drugie zwycięstwo w ciągu dwóch dni. Jego kolega z drużyny Jasper Philipsen, zwycięzca poprzedniego dnia w Lille, przekroczył linię mety ponad 30 sekund za nim.

O czym pamiętać

Wielkie nazwisko: Mathieu van der Poel.

Kto mógłby lepiej walczyć o tytuł „MVP” (Najbardziej Wartościowego Zawodnika) niż Mathieu van der Poel? Holender okazał się najsilniejszym sprinterem w grupie około dwudziestu kolarzy, w tym Pogacara i Vingegaarda. Deszcz, pagórki i walka: to było trochę déjà vu dla mistrza świata w kolarstwie przełajowym – 209 km więcej.

W niedzielę był to wyścig dwa w jednym między Lauwin-Planque (Nord) a Boulogne-sur-Mer. Przez kilka godzin drugi etap Tour de France przypominał wiele innych przed nim, a czterech kolarzy uciekinierów wyruszało na niemożliwą misję na czele. W końcu, zgodnie z oczekiwaniami, Jewgienij Fiodorow (XDS-Astana), Andreas Leknessund (Uno-X Mobility), Brent Van Moer (Lotto) i Bruno Armirail (Decathlon-AG2R La Mondiale) zostali dogonieni na 50 kilometrów przed metą.

Po kilku kilometrach przejściowych etap nabrał nowego wymiaru u podnóża pierwszego podjazdu dnia, wzgórza Cavron-Saint-Martin (1,1 km przy 5,9%). Nagłe przyspieszenie spowodowało, że spora liczba sprinterów znalazła się na minusie, nie mogąc utrzymać tempa i walczyć o zwycięstwo. Zawsze na czele Mathieu van der Poel nigdy nie okazywał żadnych oznak słabości, kontrolując ataki na ostatnich kilometrach aż do wygrania sprintu przed Tadejem Pogacarem.

Fraza: „Przyjechaliśmy wygrać etap, a nie zająć piąte miejsce”.

Julian Alaphilippe, rozmawiający z Eurosportem. Nieobecny w zeszłorocznym Tour de France, kolarz Tudor był pierwszym, który rozpoczął sprint na ostatnim kilometrze, ale nie był w stanie oprzeć się powrotowi czołowych kolarzy Touru.

Podobnie jak liczba zwycięstw Mathieu van der Poela w Tour de France, za każdym razem na... drugim etapie. Zaskakująco niska liczba jak na kolarza tej rangi, zwłaszcza trzykrotnego zwycięzcę Paryż-Roubaix. Holender zapewnił Alpecin-Deceuninck drugie zwycięstwo w... dwa dni i po raz drugi założył żółtą koszulkę. Krótko mówiąc, dwie pieczenie na jednym ogniu!

Punkt zwrotny dnia:

Na 10 kilometrów przed metą podjazd Saint-Etienne-au-Mont (1 kilometr przy 10,6%), a następnie podjazd Outreau (800 metrów przy 8,8%) wyglądały jak ostatnia przeszkoda dla pretendentów do zwycięstwa. Choć nie był najlżejszy w peletonie, Mathieu van der Poel nie puścił koła Tadeja Pogacara i Jonasa Vingegaarda, a następnie pokonał ich w sprincie.

Nieco nudna pierwsza część etapu, na zakończenie mały pokaz fajerwerków i trochę napięcia: dlatego dajemy temu etapowi ocenę „B” w naszej klasyfikacji.