Hiszpania staje przed wyzwaniem ponownego zwycięstwa

326 dni temu , gol Oyarzábala pokonał Anglię i potwierdził status Hiszpanii jako największej potęgi kontynentalnej . Tej niezapomnianej nocy, w sercu berlińskiego Stadionu Olimpijskiego, impreza trwała w nieskończoność. Muzykę graną przez Lamine Yamal można było usłyszeć w przejściach dzięki ogromnemu, teraz już kultowemu głośnikowi. Wszyscy tańczyli. Prawie wszyscy, ponieważ weterani dawali pierwszeństwo młodszym graczom, świadomi, że to pokolenie, które jest tutaj, aby pozostać. Teraz los przywrócił ich do Niemiec, do Schwarzwaldu, w pobliżu miejsca, w którym spędzili miesiąc zeszłego lata w drodze do tytułu. I teraz również stają w obliczu jednego z największych wyzwań w istnieniu. Ponieważ, jak powiedział De Musset dwa wieki temu: trudność nie polega na osiągnięciu szczytu, ale na utrzymaniu się na nim.

Zespół De la Fuente zmierzy się w czwartek na Stuttgart Arena, tym samym stadionie, na którym główka Mikela Merino wyeliminowała Niemcy w ćwierćfinale Euro Cup. Zmierzą się również z Francją, z którą również walczyli w półfinale w zeszłym roku, a pamiętnego gola strzelił Lamine Yamal . Tym razem ich trofeum będzie Liga Narodów, a nagrodą będzie drugi finał, zaplanowany na niedzielę na Allianz Arena w Monachium.

Teraz w Lidze Narodów Hiszpania i Francja powróciły do ​​półfinałów po spotkaniu w ramach Pucharu Europy i wspaniałej bramce Lamine Yamala.

Hegemonia czerwonej drużyny jest znów zagrożona. Nic dziwnego, że odkąd Luis de la Fuente przejął drużynę narodową, zdobyli oni oba tytuły w grze: Puchar Narodów i Mistrzostwa Europy. Czas więc bronić tytułu w tej finałowej czwórce, która została rozpisana w południowych Niemczech. A Francja z odnowionym poczuciem humoru dzięki sukcesowi bardzo niebieskiego Paris Saint-Germain będzie groźnym przeciwnikiem.

Dokładnie, znaczenie PSG w drużynie francuskiej jest jednym z aspektów, który definiuje mecz. Po wygraniu Ligi Mistrzów piłkarze Luisa Enrique przechodzili od świętowania do świętowania, a ci zaangażowani w Ligę Narodów przybyli później na swoje obozy treningowe. Fabián, na przykład, nie przybył do Las Rozas do wtorku — jego 25 kolegów z drużyny przybyło w sobotę — i pozostaje pytanie, czy uda mu się znaleźć w pierwszej jedenastce (jest kluczowym graczem). Ale dla Francji, jak to zwykle bywa, wpływ Ligi Mistrzów jest znacznie większy. Dembélé, Doué, Zaire-Emery, Barcola i Lucas — plus piłkarze Interu Pavard i Thuram — praktycznie dopiero co zostali oddani pod rozkazy Deschampsa i chociaż wielu z nich to regularni zawodnicy, doświadczony trener będzie musiał dokonać kilku korekt, aby stawić czoła rewanżowi przeciwko Hiszpanii.

Przeczytaj także Pau Cubarsí: „Wolałbym, aby moje dzieci dorastały na wsi, a nie w mieście”. Luis Buxères

Jeśli chodzi o hiszpańską reprezentację, De la Fuente po raz kolejny staje przed wyzwaniem wypełnienia luk zarówno na boisku, jak i poza nim po nieobecnościach Rodriego i Carvajala, którzy nie zdążyli się zregenerować i są dwoma kluczowymi graczami pod każdym względem dla obecnej reprezentacji Hiszpanii. Są to dwie luki, które trener wypełnia najlepiej, jak potrafi i wie, zwłaszcza Carvajal, bez wyraźnego zmiennika, ponieważ Zubimendi jest niekwestionowanym numerem dwa w środku pola po obecnym zdobywcy Złotej Piłki.

Wręcz przeciwnie, młodość, która dominuje w szatni i te głodne sukcesu żołądki nadal są największym atutem Hiszpanii. Oczywiście, z Lamine Yamalem u steru. Zawodnik Barcelony, w wieku 17 lat i już w wyścigu o Złotą Piłkę, ma trudną walkę do stoczenia na boisku Stuttgartu z Dembélé, wyraźnym faworytem do wygrania pożądanej nagrody indywidualnej. Młody talent z Rocafondy, niedawno odnowiony z gwiazdorską pensją w Barcelonie zaledwie miesiąc po osiągnięciu dorosłości, nie będzie miał niedoboru motywacji i nadal pomija każdy naturalny krok w życiu z zadziwiającą łatwością.