Rally Portugal: Voormalig kampioen Kankkunen test APN-rolstoel

Voormalig rallycoureur Juha Kankkunen bezocht vandaag de stand van de Portugese Neuromusculaire Vereniging en probeerde een elektrische rolstoel uit. Daarmee benadrukte hij hoe belangrijk het is om mensen bewust te maken van de realiteit van verminderde mobiliteit.

"Het was een nieuwe ervaring. Ik had nog nooit eerder in zo'n rolstoel gereden. Ik had veel ongelukken gehad en twee rugoperaties ondergaan. Bij de laatste zeiden ze dat ik moest stoppen. Een van mijn botten brak bijna. Ik kan nog steeds prima bewegen. Ik denk dat ik een beetje geluk heb gehad," zei hij.

Wat betreft de ongelukken die hem overkwamen, vertelde de Fin hoe zijn leven eruit zag in een racewagen. Gedurende zijn carrière van meer dan twintig jaar legde hij kilometers af en kwam hij in extreme situaties terecht.

"Ik heb er veel gehad. Maar laten we het zo bekijken: in de loop van 25 jaar heb ik tweeënhalf miljoen kilometer gereden, altijd rijdend en springend. In een rallyauto zitten betekent eigenlijk constant betrokken zijn bij een ongeluk. Dat is de vraag", benadrukte hij.

Kankkunen speelde al tientallen jaren een belangrijke rol in de Rally van Portugal en won vier keer. De band met het Portugese evenement blijft sterk, zowel qua resultaten als qua herinneringen.

"Ik heb hier vier keer gewonnen. Twee keer in het wereldkampioenschap, één keer met de Toyota Corolla, toen die niet meetelde voor het wereldkampioenschap. Maar mijn mooiste herinnering komt misschien wel uit 2010, toen ik de historische rally in de Algarve won met de Ford Escort PDA," zei hij.

Altijd in een goed humeur, voegde de voormalig wereldkampioen eraan toe: "Ik ben hier altijd succesvol geweest. Het is altijd fijn om terug te komen. Portugal is een bijzondere plek voor mij."

Tijdens zijn bezoek aan de stand van de vereniging op Exponor stond hij stil bij mobiliteit en het belang van het contrast tussen schijnbaar ver van elkaar verwijderde werelden: de snelheid van een rallyauto en het gebrek aan mobiliteit van mensen die voor hun dagelijks leven afhankelijk zijn van technische hulpmiddelen.

"Voor mensen met deze beperkingen kan het zitten in een elektrische stoel net zo bevrijdend zijn als zitten in een racewagen. Het is een ander soort vrijheid, maar net zo betekenisvol", zei hij na het uitproberen van een van de elektrische modellen op de tentoonstelling.

Ana Gonçalves, vicevoorzitter van de Portugese Neuromusculaire Vereniging, zag de aanwezigheid van de instelling op het evenement als een kans om de zaak onder de aandacht te brengen en het publiek te informeren.

"We weten waar de rally voor staat. Het draait om snelheid, het overwinnen van obstakels, energie. Maar we wilden juist het tegenovergestelde laten zien: mensen die meer dan acht uur per dag zitten of liggen en voor bijna alles afhankelijk zijn van anderen", legde hij uit.

De vereniging vertegenwoordigt zeldzame en progressieve genetische ziekten. Tegenwoordig telt de vereniging ongeveer 1.200 leden. Ondanks de technische vooruitgang bestaan ​​er nog steeds veel problemen.

"We werken met multidisciplinaire teams omdat elke pathologie anders is. De evolutie verschilt van persoon tot persoon. Het vergroten van de bewustwording bij het publiek is een essentieel onderdeel van ons werk", besloot hij.

De vereniging werd 33 jaar geleden opgericht vanuit de behoefte om patiënten en families bij elkaar te brengen in een context met weinig informatie en vrijwel geen technische ondersteuning.

Voormalig rallycoureur Juha Kankkunen bezocht vandaag de stand van de Portugese Neuromusculaire Vereniging en probeerde een elektrische rolstoel uit. Daarmee benadrukte hij hoe belangrijk het is om mensen bewust te maken van de realiteit van verminderde mobiliteit.

"Het was een nieuwe ervaring. Ik had nog nooit eerder in zo'n rolstoel gereden. Ik had veel ongelukken gehad en twee rugoperaties ondergaan. Bij de laatste zeiden ze dat ik moest stoppen. Een van mijn botten brak bijna. Ik kan nog steeds prima bewegen. Ik denk dat ik een beetje geluk heb gehad," zei hij.

Wat betreft de ongelukken die hem overkwamen, vertelde de Fin hoe zijn leven eruit zag in een racewagen. Gedurende zijn carrière van meer dan twintig jaar legde hij kilometers af en kwam hij in extreme situaties terecht.

"Ik heb er veel gehad. Maar laten we het zo bekijken: in de loop van 25 jaar heb ik tweeënhalf miljoen kilometer gereden, altijd rijdend en springend. In een rallyauto zitten betekent eigenlijk constant betrokken zijn bij een ongeluk. Dat is de vraag", benadrukte hij.

Kankkunen speelde al tientallen jaren een belangrijke rol in de Rally van Portugal en won vier keer. De band met het Portugese evenement blijft sterk, zowel qua resultaten als qua herinneringen.

"Ik heb hier vier keer gewonnen. Twee keer in het wereldkampioenschap, één keer met de Toyota Corolla, toen die niet meetelde voor het wereldkampioenschap. Maar mijn mooiste herinnering komt misschien wel uit 2010, toen ik de historische rally in de Algarve won met de Ford Escort PDA," zei hij.

Altijd in een goed humeur, voegde de voormalig wereldkampioen eraan toe: "Ik ben hier altijd succesvol geweest. Het is altijd fijn om terug te komen. Portugal is een bijzondere plek voor mij."

Tijdens zijn bezoek aan de stand van de vereniging op Exponor stond hij stil bij mobiliteit en het belang van het contrast tussen schijnbaar ver van elkaar verwijderde werelden: de snelheid van een rallyauto en het gebrek aan mobiliteit van mensen die voor hun dagelijks leven afhankelijk zijn van technische hulpmiddelen.

"Voor mensen met deze beperkingen kan het zitten in een elektrische stoel net zo bevrijdend zijn als zitten in een racewagen. Het is een ander soort vrijheid, maar net zo betekenisvol", zei hij na het uitproberen van een van de elektrische modellen op de tentoonstelling.

Ana Gonçalves, vicevoorzitter van de Portugese Neuromusculaire Vereniging, zag de aanwezigheid van de instelling op het evenement als een kans om de zaak onder de aandacht te brengen en het publiek te informeren.

"We weten waar de rally voor staat. Het draait om snelheid, het overwinnen van obstakels, energie. Maar we wilden juist het tegenovergestelde laten zien: mensen die meer dan acht uur per dag zitten of liggen en voor bijna alles afhankelijk zijn van anderen", legde hij uit.

De vereniging vertegenwoordigt zeldzame en progressieve genetische ziekten. Tegenwoordig telt de vereniging ongeveer 1.200 leden. Ondanks de technische vooruitgang bestaan ​​er nog steeds veel problemen.

"We werken met multidisciplinaire teams omdat elke pathologie anders is. De evolutie verschilt van persoon tot persoon. Het vergroten van de bewustwording bij het publiek is een essentieel onderdeel van ons werk", besloot hij.

De vereniging werd 33 jaar geleden opgericht vanuit de behoefte om patiënten en families bij elkaar te brengen in een context met weinig informatie en vrijwel geen technische ondersteuning.

Voormalig rallycoureur Juha Kankkunen bezocht vandaag de stand van de Portugese Neuromusculaire Vereniging en probeerde een elektrische rolstoel uit. Daarmee benadrukte hij hoe belangrijk het is om mensen bewust te maken van de realiteit van verminderde mobiliteit.

"Het was een nieuwe ervaring. Ik had nog nooit eerder in zo'n rolstoel gereden. Ik had veel ongelukken gehad en twee rugoperaties ondergaan. Bij de laatste zeiden ze dat ik moest stoppen. Een van mijn botten brak bijna. Ik kan nog steeds prima bewegen. Ik denk dat ik een beetje geluk heb gehad," zei hij.

Wat betreft de ongelukken die hem overkwamen, vertelde de Fin hoe zijn leven eruit zag in een racewagen. Gedurende zijn carrière van meer dan twintig jaar legde hij kilometers af en kwam hij in extreme situaties terecht.

"Ik heb er veel gehad. Maar laten we het zo bekijken: in de loop van 25 jaar heb ik tweeënhalf miljoen kilometer gereden, altijd rijdend en springend. In een rallyauto zitten betekent eigenlijk constant betrokken zijn bij een ongeluk. Dat is de vraag", benadrukte hij.

Kankkunen speelde al tientallen jaren een belangrijke rol in de Rally van Portugal en won vier keer. De band met het Portugese evenement blijft sterk, zowel qua resultaten als qua herinneringen.

"Ik heb hier vier keer gewonnen. Twee keer in het wereldkampioenschap, één keer met de Toyota Corolla, toen die niet meetelde voor het wereldkampioenschap. Maar mijn mooiste herinnering komt misschien wel uit 2010, toen ik de historische rally in de Algarve won met de Ford Escort PDA," zei hij.

Altijd in een goed humeur, voegde de voormalig wereldkampioen eraan toe: "Ik ben hier altijd succesvol geweest. Het is altijd fijn om terug te komen. Portugal is een bijzondere plek voor mij."

Tijdens zijn bezoek aan de stand van de vereniging op Exponor stond hij stil bij mobiliteit en het belang van het contrast tussen schijnbaar ver van elkaar verwijderde werelden: de snelheid van een rallyauto en het gebrek aan mobiliteit van mensen die voor hun dagelijks leven afhankelijk zijn van technische hulpmiddelen.

"Voor mensen met deze beperkingen kan het zitten in een elektrische stoel net zo bevrijdend zijn als zitten in een racewagen. Het is een ander soort vrijheid, maar net zo betekenisvol", zei hij na het uitproberen van een van de elektrische modellen op de tentoonstelling.

Ana Gonçalves, vicevoorzitter van de Portugese Neuromusculaire Vereniging, zag de aanwezigheid van de instelling op het evenement als een kans om de zaak onder de aandacht te brengen en het publiek te informeren.

"We weten waar de rally voor staat. Het draait om snelheid, het overwinnen van obstakels, energie. Maar we wilden juist het tegenovergestelde laten zien: mensen die meer dan acht uur per dag zitten of liggen en voor bijna alles afhankelijk zijn van anderen", legde hij uit.

De vereniging vertegenwoordigt zeldzame en progressieve genetische ziekten. Tegenwoordig telt de vereniging ongeveer 1.200 leden. Ondanks de technische vooruitgang bestaan ​​er nog steeds veel problemen.

"We werken met multidisciplinaire teams omdat elke pathologie anders is. De evolutie verschilt van persoon tot persoon. Het vergroten van de bewustwording bij het publiek is een essentieel onderdeel van ons werk", besloot hij.

De vereniging werd 33 jaar geleden opgericht vanuit de behoefte om patiënten en families bij elkaar te brengen in een context met weinig informatie en vrijwel geen technische ondersteuning.