Inga Buczyńska (coach van het Poolse nationale team in de collectieve regelingen artistieke gymnastiek): Ik denk dat we wel kunnen zeggen dat wij tot de topteams behoren. We staan keer op keer in de top acht. Dit jaar hebben we twee keer een top 3-klassering in de Wereldbeker behaald. Dit maakt mij ontzettend blij.
Wat zijn je doelen voor dit seizoen? De belangrijkste evenementen zijn de Europese en Wereldkampioenschappen. Welk resultaat zou voor jou voldoende zijn in deze competitie?
In juni zijn de Europese kampioenschappen en dan strijden we sowieso voor de laatste acht van de allround en kwalificatie voor de twee finales. Ik hoop stiekem ook dat we op het WK een dergelijk resultaat kunnen behalen.
De selectie bestaat uit spelers van verschillende clubs, hoewel ze allemaal uit Warschau komen. Hoe ziet de selectie voor zo’n groep eruit?
De huidige deelnemers zijn allemaal afkomstig van clubs uit Warschau. Bij de selectieprocedure worden de spelers die individueel in de juniorencategorie in Polen strijden, voortdurend geobserveerd. Momenteel bestaat onze hoofdselectie uit twee spelers die vorig jaar in de juniorencategorie hebben meegedaan. Ze zijn ook succesvol gestart in de juniorengroep, dus dat ze over deze aanleg beschikken, was al bekend. We kijken welke vorderingen ze maken in de clubs en of ze aanleg hebben voor teamwerk. Dat is duidelijk anders dan bij solisten. Maar eigenlijk kan ik pas tijdens de training merken of een speler er klaar voor is of niet.
U hebt de zorg voor een groep tienermeisjes en u moet ze in de gaten houden. Ik denk dat dit een uitdaging is.
Dat is zeker niet gemakkelijk. Zeker omdat we zeven uur per dag trainen, zijn er veel situaties waarin we kunnen discussiëren over de vraag of er sprake is van vermoeidheid en uitputting door de training. Er staan zes meiden in de basis en er zijn er zelfs negen die nu trainen. Het zijn totaal verschillende karakters, verschillende persoonlijkheden en daar moet je mee zien te leven. Ik denk dat we elkaar juist door de uren training en de reizen beter leren kennen. Ik werk al sinds 2018 met een aantal meisjes en je hoeft niet veel te weten om te weten waar de ene of de andere kant het over heeft. Alles is mogelijk.
Er zijn wijzigingen in het programma van de oogstwedstrijd. Vorig jaar waren er arrangementen met andere accessoires, dit jaar andere en volgend jaar ook weer andere. Vindt u dit op enigerlei wijze vervelend?
Eerlijk gezegd kan niemand helemaal begrijpen waarom de huidige uitrusting (vijf linten, drie ballen en twee hoepels – noot van de redactie) alleen voor dit jaar is, en dat er daarna gedurende drie jaar, tot aan de Spelen in Los Angeles, andere uitrusting zal zijn (vijf ballen, drie hoepels en twee paar clubs – noot van de redactie). Eigenlijk staan we met het programma dat we nu presenteren pas aan het begin van de Wereldkampioenschappen in Rio de Janeiro. Vanaf september of oktober moet u met nieuwe accessoires werken.
En is dit voor u specifiek een goede of een slechte verandering?
De vijf-lintopstelling is zeer moeilijk en technisch veeleisend. Ik denk dat een dergelijke verdeling in twee jaar met enkele accessoires en twee jaar met overige accessoires heel goed zou zijn. Iedereen zou er meer aan gewend raken en de regels nog beter kennen. Volgend jaar zou alles op zijn plaats vallen, zou bekend zijn wat waardevol is, wat er in de regelingen opgenomen moet worden en wat niet, wat telt en wat niet. Het repeteren van deze choreografieën zou een stuk ingewikkelder zijn. Het zou een goed idee zijn om nog een jaar met deze hulpmiddelen te oefenen, maar we passen ons aan aan wat we hebben.
Hoe staat de concurrentie tegenover het feit dat Poolse vrouwen zulke goede resultaten behalen? Je zou kunnen zeggen dat dit geen traditioneel gymnastiekland is. Veel van dergelijke successen zijn er eerder niet geweest.
Ze waren zeker verrast. Deze grotere successen begonnen zich vanaf 2023 te manifesteren. Er was goud op het WK, de finale van het EK en de finale van het WK. Het was toen een verrassing. Maar ik hoop dat nu we in het derde seizoen aan de top zitten, de verrassingen steeds minder worden en dat ze ons daadwerkelijk als gelijkwaardige rivalen zien.
Vorig jaar mocht Liliana Lewińska tijdens de Olympische kwalificaties niet alleen vanwege controversiële omstandigheden niet aan de Olympische Spelen deelnemen, maar ook uw team had een vergelijkbare situatie. Het moet mentaal een zware ervaring zijn geweest. Hoe hebben de spelers het ervaren?
Wij, de mensen die nauw betrokken waren bij het team, hadden het er allemaal heel moeilijk mee. Na die Europese Kampioenschappen hebben we nog één keer aan een Wereldbeker meegedaan en daarna hadden we allemaal gewoon een langere rustperiode verdiend. We hebben bijna 1,5 maand niet getraind en dat heeft ons goed gedaan. Het lukte me om mijn gedachten een beetje te resetten en niet meer zo boos de kamer binnen te stappen. Op dit punt weet je dat je het waarschijnlijk nooit meer zult vergeten en dat de spijt zal blijven. Maar we moeten vooruit, met opgeheven hoofd het podium betreden en laten zien dat dit onze plek is.
