Het Grote Milaan in Lubin! Dit was de belangrijkste gebeurtenis in de geschiedenis van Zagłębie.
Zagłębie had de Poolse titel al op zak en voegde er later nog een aan toe. Deze resultaten zijn natuurlijk onbetaalbaar op nationaal niveau, maar de clash met AC Milan was een doorbraak van de Poolse ploeg. Of anders gezegd: het grote AC Milan stapte in de Poolse ploeg. En in werkelijkheid gebeurde beide.
Zagłębie speelde destijds in de bekercompetitie, en het zou niet de laatste keer zijn, maar ze stonden deze ene keer tegenover zo'n geweldig team. En het was niet alleen de naam van het team, die ongetwijfeld indruk zal maken op elke fan, ongeacht hun clubvoorkeur of afkeer. Het ging om iets veel groters: de verbluffende opstelling van Milan, gecoacht door Fabio Capello zelf. Laten we de grootste namen op een rijtje zetten: Paulo Maldini, Franco Baresi, Christian Panucci, Marcel Desailly, Alessandro Costacurta, Mauro Tassotti, Roberto Donadoni, Demetrio Albertini, Zvonimir Boban, Dejan Savicevic, Marco Simone, George Weah, Roberto Baggio. Is dat niet indrukwekkend?
En wat voor waaghalzen werden er naar deze sterren gegooid? Er waren de jonge Radosław Kałużny en Sławomir Majak, die ook op zoek waren naar een grotere uitdaging; er waren de ervaren doelman Mirosław Dreszer en Stefan Machaj, gehard door binnenlandse gevechten; en de veelbelovende Wojciech Górski. En naast hen waren Piotr Przerywacz, Andrzej Szczypkowski, Krzysztof Nalepka, Radosław Jasiński, Grzegorz Szeliga, Piotr Najewski, Andrzej Hebda, Robert Bubnowicz en Dariusz Dziarmaga. Verder was er nog de enige buitenlander, de Rus Vadim Rogowskoi, en de eerder genoemde Krzyżanowski, kortstondig de gelukkigste voetballer onder de Poolse zon.
Voordat Milan naar Lubin afreisde, werd er een wedstrijd gespeeld in San Siro. Voordat de Poolse ploeg het veld op ging, werd bekendgemaakt dat ze een nieuwe coach hadden, aangezien Wiesław Wojno was ontslagen na een meningsverschil met de spelers. Hij kwam zelfs naar Milan, nadat hij drie dagen eerder de 2-1 overwinning van de thuisploeg op Udinese had gezien, maar hij wist al dat het team – totdat er een nieuwe coach, Andrzej Strejlau, was gevonden – onder leiding zou staan van Janusz Stańczyk, die al jaren bij de club werkte.
Altijd in de schaduw, altijd veroordeeld tot een rol van hulp aan anderen, en bereidwillig een dergelijk lot aanvaardend, verschijnt hij plotseling in de schijnwerpers in een van 's werelds beroemdste stadions. Alsof iemand hem radicaal uit de dagelijkse sleur had gehaald en hem even naar het bruisende centrum van het voetbal had verplaatst. Klassiek gezegd, maar dit keer zonder kwade bedoelingen, verdiende Janusz Stańczyk zo'n prijs. Voor zijn ijver, zijn coachingskwaliteiten tijdens zijn positivistische training, en omdat hij nooit van plan was grenzen te verleggen. Toen duwden anderen hem eruit, een beslissing die hij met een verlegen glimlach en enthousiasme accepteerde, want hij was net zo gepassioneerd over voetbal als wij allemaal.
Zelfs de 4-0 nederlaag van Milan kon hun goede humeur niet bederven, want Milan was te sterk voor de Coppers, ondanks de verleidelijke onvoorspelbaarheid van hun voetbal. Natuurlijk droomden ze ervan om minstens één doelpunt te maken, en dat deden ze ook, een heel mooi doelpunt, maar... het droeg bij aan de score van de thuisploeg. Machaj scoorde een spectaculaire eigen goal.
Hoewel alles rond promotie al beslist was, was de terugwedstrijd in Lubin, gepland op 26 september 1995, een verhitte aangelegenheid. Eerst was er een verhit debat over de vraag of Lubin wel de juiste locatie was voor zo'n sterke rivaal. Het stadion had geen schijnwerpers en alleen al de bereikbaarheid was voor de tegenstanders, die gewend waren aan het gemak van openbaar vervoer, een probleem. Ze vestigden zich in comfortabele accommodaties in Wrocław en arriveerden per chartervlucht, maar de anderhalf uur durende reis naar Lubin over een eenbaansweg moest per bus worden afgelegd.
Daarom stelden de Italianen voor om de wedstrijd 's avonds te spelen in het Olympisch Stadion van Wrocław, of als alternatief in Poznań aan de Bułgarska Straat. Ze beloofden de kosten van een dergelijke verandering te dekken. De directie van Zagłębie weigerde, omdat het mijnbouwbedrijf (de eigenaar van de club was en is nog steeds KGHM) reikhalzend uitkeek naar zo'n onvoorstelbare attractie. Het moest een feest worden voor Lubin, niet voor Wrocław of Poznań. En dat werd het ook, ook al werd de wedstrijd woensdag om 13:30 uur gespeeld. Milan scoorde nog vier doelpunten voor 15.000 toeschouwers, maar met de stand van 0-2 was het Jarosław Krzyżanowski die het net vond! Het was pure voetbalmagie – hoewel AC Milan Zagłębie Lubin met 8-1 versloeg over twee wedstrijden, waren zowel de bezoekers als de thuisploeg na de laatste wedstrijd tevreden.
przegladsportowy
