Waar secties niet straffen

Een Litouwse journalist die voor een prestigieuze basketbalwebsite werkt, belde afgelopen maandag naar het kantoor van Barça . Hij wilde weten of het klopte dat het beschikbare salaris van het basketbalteam van Barcelona van invloed zou zijn op eventuele deals die het eerste team van Blaugrana zou sluiten. Hij was verbaasd toen ze antwoordden dat dit wel het geval zou zijn. Want afgezien van het feit dat de raad van bestuur, onder voorzitterschap van Joan Laporta, de basketbalploeg duidelijk niet meer steunt (en laten we het nieuwe Palau-project, dat op een laag pitje staat, maar laten liggen), is de waarheid dat de omstandigheden ook niet gunstig zijn.

In Griekenland hebben Olympiacos en Panathinaikos geen fair play-regels waar voetbal aan basketbal wordt gekoppeld of andersom. Bovendien delen de twee afdelingen kleuren en supporters, maar hebben ze een eigen bedrijfsstructuur. Een vergelijkbare situatie doet zich voor bij Bayern München. Fenerbahçe, Euroleague-kampioen onder Sarunas Jasikevicius, heeft ook geen salarisnavelstreng tussen de basketbal- en voetbalafdelingen. En hier is het voor alle sporten dezelfde club, in alle opzichten.

In competities als de Premier League brengt het vrouwenteam zelfs kosten in mindering op het mannenteam.

Deze kwestie rechtvaardigt de terugval in prestaties van de Blaugrana de afgelopen seizoenen niet volledig, maar plaatst het wel in context. In de afgelopen drie jaar is het salaris van Barça in het basketbal, dat gisteren het contract van de Senegalese center Youssoupha Fall verlengde, met tien miljoen gedaald, juist sinds het vertrek van Nikola Mirotic en Jasikevicius. Voor het volgende seizoen is dit de enige afdeling van de club die een salarisverlaging (van drie miljoen) ondergaat en zal het salarisniveau van 2019 behouden blijven. En dat ondanks het feit dat de bepalingen van de laatste begroting zijn nageleefd. Laprovittola, Metu, Núñez en Vesely raakten geblesseerd en point guard Raulzinho Neto werd slechts kort gecontracteerd.

Barcelona blijft een multisportieve roeping uitstralen, maar het worstelt steeds meer om competitief te blijven in zijn professionele afdelingen, die, samen met de kosten van de jeugdopleiding, bijna 20% uitmaken van het salarisplafond dat is opgelegd door LaLiga , onder voorzitterschap van Javier Tebas. Het is de moeite waard om te onthouden dat Spaanse clubs worden bestuurd door de Squad Cost Limit (SCCL). Dit is het maximale bedrag dat elke club gedurende een seizoen aan zijn selectie mag uitgeven. De SCCL is verdeeld in twee soorten salarissen, waaronder betalingen aan atleten en staf, van hun salarissen tot bonussen, sociale zekerheid en transferbetalingen. Aan de ene kant is er het registreerbare salarisplafond, dat de spelers van het eerste elftal, Hansi Flick, en zijn assistent-trainer, Marcus Sorg, omvat. De rest van de staf, de jeugdteams, Barça Atlètic, evenals de regionale teams, vormen het niet-registreerbare salarisplafond.

Een niet-registreerbare salarislast die volgend seizoen van 91 naar 95 miljoen euro zal stijgen. De enige sector die zijn uitgavencapaciteit voor salarissen zal verhogen, is het eerste vrouwenelftal (één miljoen meer dan dit seizoen). Maar deze salarisverhoging, binnen een ongewijzigd budget voor het vrouwenelftal, lijkt onvoldoende om op gelijke voet te concurreren met Olympique Lyonnais of opkomende Engelse clubs, zoals Arsenal, de huidige Europees kampioen. Barça heeft momenteel een selectie van 17 eerste-elftalspeelsters over, na verschillende vertrekken, en moet dit seizoen sleutelspelers vervangen, zoals Cata Coll, Claudia Pina, Caroline Graham Hansen en Alexia Putellas, hoewel zij een optioneel extra jaar heeft.

Engelse teams worden daarentegen steeds sterker. In competities zoals de Premier League houdt het vrouwenteam zelfs een onkostenvergoeding in bij het mannenteam. In Spanje zijn onderhandelingen gaande om de salarisschalen voor vrouwen en mannen te scheiden, zodat ze twee verschillende paden kunnen volgen en niet volledig afhankelijk zijn van de beslissing van LaLiga.