Wimbledon, Italiaanse records: Sinner, Cobolli en Sonego in de achtste finales
LONDEN. Er is een blauwe golf die over Wimbledon raast en oude gewoontes omverwerpt: Sinner, Cobolli en Sonego staan in de achtste finales van het kampioenschap, drie zo ver voor ons als we nog nooit hebben gehad. "Een aanval met drie punten", grapt de voormalige babygranaat Sonny, na de 5 sets (6-7 7-6 7-6 3-6 7-6) en de 5 spannende uren waarin hij "in Sonego-stijl" tegen Nakashima vocht. "We hebben genoeg goede voeten: Cobolli en ik op de vleugels, Jannik als spits: hij zet altijd alles op alles." Echte teamgeest: "Zolang ik kon, heb ik Flavio's wedstrijd bekeken, en toen ik op het veld zag dat hij en Jannik vanaf de tribune naar de mijne keken, raakte ik helemaal opgewonden. We zijn allemaal vrienden, we genieten van deze magische sfeer." Voetballers, maak aantekeningen.
Drie overwinningen, drie stijlen, alleen jammer voor Eli Cocciaretto, die zijn kansen verspeelde tegen Bencic (6-4 3-6 7-6). De voormalige gravelspeler Cobolli heeft nu het tempo van een tuinman, Lorenzo excelleert in body-to-body, Jannik buigt Pedro Martinez met chirurgische koelbloedigheid en geeft slechts 5 games weg (6-1 6-3 6-1). In drie rondes heeft hij er 17 uit laten staan, zonder ooit zijn service te verliezen, en het is een record binnen een record, want zelfs sterspeler Federer was er niet in geslaagd zo weinig te incasseren om de achtste finales te bereiken, hooguit (of minstens) 19 in 2004. "Als ik kan, probeer ik snel te gaan, maar zonder te haasten. Ik geef niet om aantallen, alles kan snel veranderen van ronde tot ronde. Dan is het een ander soort tennis, toen was er meer serve-volley. En een ander soort gras." In ieder geval is het een levend oppervlak, en dus onvoorspelbaar en onhandelbaar.
"Ik ben hier om Parijs te vergeten," had Volpe aan de vooravond van de wedstrijd gezegd, nu is de herinnering aan de nederlaag tegen Alcaraz een steeds kleiner wordende last. "Ander toernooi, andere ondergrond. Een Grand Slam-finale kan sporen achterlaten, maar er is een maand voorbij: ik heb andere dingen om over na te denken." Over Griga Dimitrov, tijdloze playboy en doorgewinterde fantasista ("Iemand die weet hoe je op deze banen moet spelen"), halvefinalist hier in 2014 en zijn tegenstander morgen. Of hoe je de kwalificatiewedstrijden voor Silverstone niet mist: "Het gebeurt altijd halverwege Wimbledon en ik kan niet, en dat is prima, want dat betekent dat ik er nog in zit. Maar ik zal de training zo inrichten dat ik Q3 niet mis." Coach Vagnozzi zal voor het koken zorgen: "Ik ben de assistent, het menu bestaat uit vlees en pasta. Laten we proberen te overleven..."
DE ZAAK
Wimbledon verbiedt rouw om Diogo Jota, maar tussen alcohol en geschreeuw doet het publiek wat ze willen Stefano Semeraro
Cobolli, in zijn eerste achtste Grand Slam, laat "een van mijn beste wedstrijden (6-2 6-4 6-2)" zien tegen Mensik. "Tot drie jaar geleden haatte ik gras, nu vind ik het geweldig, maar ik weet niet waarom." Misschien komt het door zijn tijd in het jeugdelftal van Roma (morgen zou zijn vriend Bové kunnen komen), misschien "dat God me niet de service gaf, maar wel de benen, en ik kan goed bewegen." Voor hem is er de herboren Cilic, 36 jaar oud en 100 overwinningen op Wimbledon, net als Djokovic. De laatste keer dat hij de achtste Grand Slam bereikte, ging hij rechtstreeks naar de finale en moest hij zich alleen gewonnen geven aan Federer. Sonny heeft nog een andere topper, Ben Shelton: "Het is de derde Grand Slam op rij dat ik hem tref, en ik ben er nog niet in geslaagd hem te verslaan." Maar dit Wimbledon, de enige Grand Slam die we nog nooit in het enkelspel hebben gewonnen, lijkt wel het toernooi van de eerste keren.
lastampa
