<p>Chinè, kroniek van een aangekondigde vernieuwing: wanneer snelheid eenrichtingsverkeer is.</p>

Het nieuws verscheen slechts in een paar media en zonder veel verder onderzoek, maar bij gebrek aan ontkenningen is Chiné 's bevestiging als hoofd van het Federaal Parket tot 2028 opmerkelijk. Verre van de onbetwiste professionele kwaliteiten van het Openbaar Ministerie te bespreken, is het dringend noodzakelijk om ons af te vragen of het werk dat in de loop der jaren is verricht enige ruimte voor twijfel laat of werkelijk een verlenging voor een nieuwe termijn waard is. Voordat we ingaan op de actuele gebeurtenissen, is het noodzakelijk om het werk van dat kantoor in de recente tijd kort te beoordelen. Men zou kunnen beginnen met het overhaaste en onvolledige werk dat in 2006 werd verricht, bevestigd door een rapport een paar jaar later door de toenmalige officier van justitie Palazzi , waarin werd erkend dat een kampioenschap standaard was toegekend aan een club die anders gestraft had moeten worden voor sportief wangedrag. "Dat had het moeten zijn", want helaas bleven die telefoontaps in de lades van wie weet wie en wie weet waarom, en dus, omdat het leven soms oneerlijk is, verliep de verjaringstermijn, bleef de tabel daar staan en bleven de Italiaanse media volkomen stil, klaar om die titel in de volgende jaren daadwerkelijk te kunnen tellen, en wat nog belangrijker is, serieus te blijven.

Later was het de beurt aan de excellente Pecoraro , voormalig prefect van Rome en nog steeds beloond door de regering met belangrijke functies na het vervullen van zijn rol als federaal aanklager, geïnspireerd door een liefde voor rechtvaardigheid en nog meer voor zijn Napoli, zoals hij zelfs verklaarde in een interview met Marzullo waarin hij tijdens zijn ambtsperiode hoopte op de Scudetto voor de Azzurri. Hij zal in het bijzonder herinnerd worden vanwege een telefoontap die hij bewerkte en ten onrechte toeschreef aan Agnelli voor de Antimaffiacommissie , vanwege zijn verzoek om een schorsing van 30 maanden (!) voor de Juventus-voorzitter vanwege zijn relaties met de georganiseerde fans, vanwege een gruwelijk aanhoudende zoektocht naar de legendarische audio-opname van Pjanic' overtreding (die overigens een gele kaart opleverde en daarom niet vatbaar was voor tussenkomst van de VAR), en andere weetjes.

De lastige taak om hem te vervangen viel in 2019 toe aan Giuseppe Chiné, die zijn grootste media-aandacht kreeg eind 2022 toen hij, na Juventus aanvankelijk vrij te hebben gesproken, een rechtszaak aanspande tegen de club uit Bianconeri met het verzoek zijn eerdere beslissing in te trekken in het licht van materiaal ontvangen van het Openbaar Ministerie van Turijn (dat later incompetent bleek te zijn) en met veel aandacht en een dagelijkse stortvloed aan onderscheppingen op de voorpagina's werd verkondigd door verschillende grote media, ware partners van het Openbaar Ministerie. De intrekking en de aftrek van 15 punten, allemaal binnen enkele weken na de afsluiting van het onderzoek, waren om een reeks redenen, variërend van Paratici's zwarte lijst tot de boekhouding van swaps die niet in lijn waren met de beurskoers, van het plannen van vermogenswinsten met x'en in plaats van spelers (!) tot het immer populaire Artikel 4 over sportieve oneerlijkheid, een waar ankerpunt voor elke zichzelf respecterende federale aanklager. Covisoc kreeg geen vragen over waarom de transacties van sommige teams wel werden gerapporteerd en die van andere, eveneens beursgenoteerde teams niet, de merkwaardige snelheid van de sportrechtvaardigheid, dat bizarre concept van "afflictivity" volgens welke "Juve nu achter AS Roma moet eindigen, buiten de Europese competitie" – kortom, de hele reeks anomalieën die we zo goed kennen, die leidden tot de zwaarste sanctie ooit gemeten vanwege professionele spelers die daadwerkelijk bestonden en daadwerkelijk onderweg waren. Eindelijk een nieuwe, harde lijn, na decennia van het tolereren van niet-bestaande transacties met spelers die soms zelfs geen contract tekenden bij de zogenaamd nieuwe ploeg? Zero tolerance voor degenen die op safe spelen?

Uiteraard niet, want ondanks de inmiddels al lang aanhoudende verzoeken om een aanklacht tegen De Laurentiis en de voormalige directie van Roma, zitten we nog steeds vast: niets interessants over de zaak-Osimhen, waarbij drie jongemannen die niet eens wisten voor welk team ze tekenden (lees de verhelderende woorden van sommigen van hen in de pers, die de aanklager al jaren kent) en niet van plan waren te verhuizen, op meerdere miljoenen per persoon werden geschat; niets over Diawara/Manolas ; niets – tot op heden – over de vele transacties die door Pallotta's Roma werden betwist, en die destijds werden vergeten door degenen die verantwoordelijk hadden moeten zijn voor het toezicht daarop, ondanks het feit dat de Giallorossi ten tijde van sommige van de deals ook nog beursgenoteerd waren; niets over de harde beschuldigingen van witwassen rond president Gravina ; niets over het onderzoek naar de relatie tussen Lazio en Salernitana; Veel voorzichtigheid (zelfs van de bondspresident, die tot voorzichtigheid aanspoorde) in de relatie met de ultras (de 30 maanden celstraf die Agnelli kreeg voor het verkopen van te veel kaartjes is een vage herinnering), met een schikking en een schorsing van één wedstrijd die hij moet uitzitten tijdens een zeer delicate en gecompliceerde wedstrijd tegen Inter-Verona, waarin de Nerazzurri hun basisspelers rust zouden hebben gegeven; er is geen verder nieuws, alles staat stil of is in ieder geval in orde, geen tempo, helemaal niets zoals in de decennia voor en (naar we aannemen) na de Juventus-zaak. Dit alles wordt natuurlijk met volledige desinteresse ontvangen door de Italiaanse media, die pas tussen 2022 en 2023 op volle toeren draaiden. Wat kunnen we dan anders doen dan de federale aanklager voor nog eens drie jaar herbenoemen?