Er is meer dan zwemmen: Ginevra Taddeucci over criminologie en renovaties

Ginevra Taddeucci heeft niet bepaald moeite met het afleggen van kilometers, zowel in als uit het water. Na de recente wereldkampioenschappen zwemmen in Singapore, waar ze in vier van de vier wedstrijden (10 km, 5 km, 3 km sprint knock-out en estafette) een zilveren medaille behaalde – zelfs beter dan haar teamgenoot Gregorio Paltrinieri – nam ze een welverdiende vakantie en koos ze voor Thailand. Ze wordt vergezeld door de Italiaanse langeafstandszwemmers Giulia Gabbrieleschi, Marcello Guidi en haar langeafstandsloper-vriend Matteo Furlan. Als de kampioen niet aan het zwemmen is, houdt ze van vliegen en reizen naar de andere kant van de wereld, soms zelfs over de weg, om te ontdekken en te leren, en zich niet te beperken tot de hit-and-run routine die alle topsporters vaak gedwongen worden te volgen. Tijdens haar eindeloze slagen – en tijdens haar avonturen, van de Amerikaanse westkust tot Australië – wordt ze begeleid door de hits die ze in haar hoofd of in de auto neuriet, vaak door Pinguini Tattici Nucleari, haar favoriete band. Als echte Toscaanse, of liever gezegd Florentijnse, begon ze na het dansen op negenjarige leeftijd in Empoli te zwemmen, in de voetsporen van haar neef en aangemoedigd, eerst door haar grootvader en vervolgens door haar moeder, aan wie ze de eerste medaille die ze op de wereldkampioenschappen won, opdroeg.

Zwemmen, dat in de collectieve verbeelding een complete en gezonde sport is, werd haar juist aangeraden omdat ze had ontdekt dat ze coeliakie had en ontwikkelingsproblemen had. Na een gedwongen keuze, sloeg de liefde en de definitieve vonk over in het langeafstandszwemmen toen ze haar in 2012, vóór de Europese Juniorenkampioenschappen, naar de Idroscalo in Milaan haalden. Dus besloot ze, uit eigen beweging, te gaan zwemmen, waarbij ze niet alleen haar tegenstanders, maar ook het weer en extreme situaties trotseerde. En misschien was het juist door zichzelf te pushen dat ze de afgelopen twee jaar op haar best kon presteren , eerst in het verraderlijke water van de Seine bij Parijs en vervolgens op Palawan Beach, op het eiland Sentosa, waar ze de hitte trotseerde.

Op de Olympische Spelen van vorig jaar kwalificeerde ze zich op het laatste moment, dankzij de conditieproblemen van Arianna Bridi, en behaalde ze onverwacht een bronzen medaille op de 10 km, waar ze zowel Europees als Wereldkampioen werd. De bronzen medaille gaf haar een nieuwe dimensie en gaf haar zelfvertrouwen en een hernieuwde zelfwaardering. Taddeucci, gecoacht door Giovanni Pistelli, de vaste coach van voormalig langlaufer Rachele Bruni, verdient lof voor het feit dat ze Italië terugbracht naar het podium van de wereldkampioenschappen op de 10 km (haar eerste individuele wereldmedaille), 14 jaar na Martina Grimaldi in 2011. Goud is misschien gemist, maar de zege is belangrijk en betekenisvol, vooral omdat het in een post-Olympisch jaar kwam waarin ze er de voorkeur aan gaf iets voor haar toekomst op te bouwen. "Ik had op een betere klassering gehoopt", vertelde de Italiaanse atlete, lid van de Fiamme Oro en Nuotatori Pistoiesi, aan de Italiaanse nationale zwemfederatie (Federnuoto). "Ik moest mijn leven weer op de rails krijgen en er iets mee opbouwen. De afgelopen vier jaar waren vol emoties en medailles, maar ook stressvol. Het tempo vooraan was voor mij onhoudbaar."

Naast sporten, trainen, een paar bezoekjes aan Napels, haar favoriete stad, en een paar culinaire uitspattingen – aangezien ze in het verleden heeft toegegeven dat ze geen specifiek dieet volgt en dol is op frietjes – is ze afgestudeerd en bijna klaar met haar masterdiploma criminologie . Tot slot is ze ook bezig met de renovatie van een familieboerderij. Ze heeft verschillende onderdelen van haar leven weer op orde gebracht en is dat nog steeds aan het doen, en misschien heeft het vinden van een nieuwe tactiek in het water haar alleen maar gekalmeerd. Na dat Olympisch brons won ze dit jaar zilver op de 10 km op de EK en goud op de 5 km. Ze leerde om niet te proberen weg te rennen of te oversprinten, maar om goed na te denken en haar energie en slagen te beheersen. Ze probeerde haar demonen te verdrijven, ook al erkende ze soms een negatieve houding te hebben en tegen de stroom in te zwemmen, tegen angsten en allerlei onzekerheden. Na de WK van 2024 in Doha, waar ze 22e werd, overwoog ze te stoppen om eindelijk te proberen gelukkig te zijn. "Ik bleef zwemmen, met mijn hoofd naar beneden", schreef ze eind 2024 op Instagram. "Zoveel tranen in die zwembril, soms zichtbaar, soms niet. Alleen had ik na 3 februari geen dag meer volgehouden." Ze vond de steun van haar familie, haar vriend en haar coach, en ze begon opnieuw, waarbij ze anderen, waaronder zichzelf, overtrof en verraste, eerst in Parijs en daarna in Singapore.

Meer over deze onderwerpen: