Bottazzo uit Amerika met veel dromen naar het WK in Singapore

Over hetzelfde onderwerp:

Anita Bottazzo heeft een licht Angelsaksisch accent. De tijd dat ze in Preganziol in het zwembad dook, zelfs rugslag deed en een paar slagen met haar vader deed, is voorbij. Sinds een jaar woont, studeert en traint ze in Florida, bij de Florida Gators in Gainesville, en ondanks de aanvankelijke moeilijkheden voelt Amerika vandaag de dag als thuis. Afkomstig uit een familie van rugbyspelers, is ze meer aangetrokken geraakt tot keerpunten en vervolgens schoolslag dan tot de aantrekkingskracht van tackelen. "Toen ik klein was, namen mijn ouders mijn zus en mij meteen mee naar het zwembad om te leren zwemmen, wat cruciaal was. Ik volgde een paar cursussen bij Preganziol en ze vroegen me of ik een wedstrijdzwemles wilde proberen (een soort introductiecursus, red.). Ik ging akkoord: het veranderde niet veel, alleen de training werd intensiever en ik maakte ook vrienden. Ik zwom rugslag tot mijn tiende, maar tijdens een "Bremen Fallen Cup" ontbrak er iemand in mijn team bij de schoolslag: ze gooiden me erbij, en het ging goed, zonder spectaculaire tijden, maar ik bleef doorgaan." Bottazzo, geboren in 2003 in Oderzo (Veneto), is een geboren wedstrijdzwemmer, altijd gedreven door de drang om anderen uit te dagen. Na haar zwemcarrière in Imola verhuisde ze naar de Verenigde Staten en bereidt ze zich nu voor op de wereldkampioenschappen in Singapore, waarvan de wedstrijden morgen beginnen. Ik denk dat ik me best goed voel. Ik heb de Settecolli niet eens gedaan ter voorbereiding op het evenement: het waren intensieve drie maanden na de Italiaanse kampioenschappen. Ik ben teruggegaan naar de Verenigde Staten en ben begonnen met de voorbereiding op de wereldkampioenschappen. Ik heb een paar wedstrijden in Canada en Florida gedaan, en het voelt goed.

De Italiaan komt uit op de 100 en 50 meter schoolslag: op de langere afstand is er geen gebrek aan concurrentie, vooral niet op Italiaans niveau met Benedetta Pilato en Lisa Angiolini aan kop. "Op internationaal niveau vind ik de aanwezigheid van zoveel competitieve mensen prettig; het stimuleert me, het maakt me enthousiast, en ik ken de meeste schoolslagsters goed. Intern is het anders: op de Italiaanse kampioenschappen moet je alles geven, misschien wel honderd keer meer dan tegen de anderen; je moet je plek verdienen... vaak mis je de boot door een paar details. Het is negatief, maar ook positief; het dwingt je om 100 procent te geven." De 50, inmiddels een Olympische discipline, biedt een nieuwe kans op een podiumplaats: "Het is een snelle race, we zullen zien hoe het gaat, maar ik vind het leuk; ik ben tenslotte begonnen met de 50." In Singapore breekt ze het ijs met de 100 meter op maandag de 28e, maar met een spijtgevoel: "Ik ben dol op vrouwenvoetbal en ik heb het EK zo goed mogelijk gevolgd... ze spelen hier in het donker, dus ik heb nauwelijks iets gezien. De finale is morgen en ik speel maandag... Ik zal het missen." Ze is in zekere zin bedreven in verschillende tijdzones en tijdzones, aangezien ze sinds 2024 in het buitenland woont. Florida, waar ze biotechnologie studeert met de droom om onderzoek te doen naar genetische ziekten, was een bijna instinctieve maar noodzakelijke keuze.

Het seizoen 2023/24 was niet makkelijk, zowel qua zwemmen als persoonlijk. Er gebeurde niets ernstigs. Ik had nieuwe ervaringen nodig, nieuwe mensen ontmoeten, even uit mijn bubbel stappen, ook al was dat niet echt zo. Ik ging trainen, maar ik ging niet naar de universiteit... Ik had wat motivatie nodig. In de Verenigde Staten studeren en zwemmen veel mensen. Ik begon erover na te denken en met verschillende universiteiten te praten. Toen besefte ik dat Florida een goede oplossing zou kunnen zijn." Een keuze die ik blindelings maakte, net als bij duiken en je niet altijd weet hoe de wedstrijden zullen verlopen. "Ik had niet kunnen voorspellen wat er zou gebeuren, maar zoals met alles: als je je persoonlijk goed voelt, voel je je ook goed in het water." In de Verenigde Staten vond ze een omgeving die haar wilde helpen, met atleten die haar in alles steunden, vooral buiten de banen. Technisch gezien zijn er niet veel verschillen. Het zwemmen is het minst veranderd. Hoewel de trainingen erg dynamisch zijn, verveel ik me zelden. We zwemmen niet alleen lange en korte afstanden, maar we zwemmen ook afstanden, wat handig is voor keerpunten en onderwaterbewegingen. Cultureel gezien waardeer ik hun mentaliteit; die is veel opener en uitdagender, zelfs voor de sport. Het is bijna een spel; ze vinden het leuk om te concurreren en dingen te doen. Bovendien zijn ze erg aardig.

Vriendelijkheid is een sleutelwoord in Anita Bottazzo's reis en haar Amerikaanse avontuur: "Al mijn teamgenoten waren gastvrij, ik voelde me nooit alleen en ze hielpen me zelfs met de taal door zinnen of woorden te herhalen. In het begin had ik het moeilijk, maar ze zorgden voor me en ik had een goed ondersteuningssysteem." Bovendien ontmoette ze in het zwembad veel kampioenen : "Iedereen gaf me iets, vooral Katie Ledecky. Ze is een voorbeeld van nederigheid, ze werkt elke dag hard en meer dan wie dan ook. Ze is een heel rustig meisje en heeft zich altijd beschikbaar gesteld."

Meer over deze onderwerpen: