Bari heeft in 52 jaar nog nooit zo'n slechte start gehad: het is de slechtste start voor de cadetten in de 117-jarige geschiedenis van de Galletto.

De slechtste start ooit. Bari staat op de een-na-laatste plaats in de Serie B, alleen voor Sampdoria, dat nog steeds droog staat en hun volgende tegenstander in de competitie is. Een paradox, in een competitie waar de rood-witten traditioneel een daverend succes hebben geboekt.

Van de 50 cadettenkampioenschappen die Galletti heeft gespeeld, hebben er elf promotie naar de Serie A opgeleverd. Alleen Atalanta en Brescia hebben een beter record, met twaalf promoties naar de hoogste divisie. Toch blijft er een stofwolk op hun onberispelijke reputatie liggen. De revolutie die in de zomer werd beslist, heeft slechts één punt opgeleverd in vier rondes. Een "verschrikkelijk" programma, zo wordt er tot vervelens toe gezegd. Alsof een van de meest succesvolle teams in de cadettendivisie Venezia, Monza, Modena en Palermo zou kunnen vrezen. Het volstaat te zeggen dat geen van de vier rivalen die ze tot nu toe hebben ontmoet, zoveel Serie A-optredens heeft gehad als de Apuliërs: 33, vergeleken met de 29 voor de Sicilianen, de 28 voor de Emilianen, de 21 voor de Venetianen, en slechts drie voor de ploeg uit Brianza.

SLECHTS ÉÉN EERDER PRECEDENT Een vergelijkbare trend in de Serie B is alleen te zien in het toernooi van 1973-74. Een gelijkspel thuis tegen Ascoli werd gevolgd door drie opeenvolgende nederlagen: in Varese, thuis tegen Catania en in Catanzaro, allemaal met 1-0. In werkelijkheid duurde de miserabele reeks nog drie ronden voort, en de eerste overwinning kwam pas op speeldag acht. De voorzitter was wijlen Angelo De Palo, de trainer Carlo Regalia, die later als technisch directeur enkele van de mooiste pagina's in de voetbalgeschiedenis van de stad zou schrijven (het sprookje Bari dei Baresi in 1981-82 en zes Serie A-toernooien van 1994 tot 2002). De selectie bestond uit geliefde namen als Italo Florio, Arduino Sigarini, Pier Paolo Scarrone, Leonardo Generoso (die als trainer in de jaren negentig een van de meest bloeiende en succesvolle jeugdopleidingen van de rood-witten zou opbouwen) en Arcangelo Scianimanico, die als coach de Scudetto en de Coppa Italia Primavera won, evenals een toernooi van Viareggio; vandaag de dag, teruggekeerd naar de jeugdopleiding van Galletti, is hij technisch directeur van de onder-13 en onder-14 teams. Het oordeel was echter genadeloos: de op één na laatste plaats in de competitie en een klinkende flop in de Serie C. Het is verstandig om de slechte pagina's te bestuderen om te voorkomen dat dezelfde fouten worden gemaakt. Een andere keer, volgens de stand, had Bari één punt uit vier speeldagen, maar de oogst op het veld was rijker: in het seizoen 2004-2005 verloren de rood-witten van Guido Carboni in Crotone, speelden ze thuis gelijk tegen Perugia en in Cesena, en verloren ze in San Nicola van Torino. Het behaalde punt in Romagna werd echter onmiddellijk in mindering gebracht door de sportrechtspraak vanwege een vuurwerkbom die vanuit het vak van de Bari-supporters de Juventus-doelman Giovanni Indiveri, een oud-speler, raakte. En over strafschoppen gesproken: de drie kampioenschappen van 2011-2012 tot en met 2013-2014 werden regelmatig onderbroken door "mintekens", die echter vaak gedurende het seizoen kwamen. Hun starts waren in ieder geval consistent beter dan de huidige: vier punten in 2011-2012 (zes strafpunten), maar liefst tien in 2012-2013 (de aanvankelijke -7 werd direct omgezet in een positief saldo), vijf in 2013-2014 (in totaal werden er vier punten afgetrokken), of beter gezegd, het beroemde "geweldige mislukte seizoen", dat culmineerde in de controversiële uitschakeling in de halve finales van de play-offs door Latina. Optimistisch gezien zou je kunnen denken dat Bari nu lijdt aan een hypothetische handicap. Mits ze direct weer op het goede spoor komen en er niet van afwijken.

SPIRITUELE CIJFERS Het is niet alleen de ranglijst die zorgwekkend is. Het zijn de tactieken die leiden tot de verschrikkelijke prestaties van Fabio Caserta's team. Bari heeft het zwaar en biedt nauwelijks iets: hun acht tegendoelpunten (gemiddeld twee per wedstrijd) vormen de slechtste verdediging in de Serie B (gelijk met Sampdoria), net zoals hun twee gescoorde doelpunten (wederom evenveel als die van de Blucerchiati) hun meest steriele aanval vertegenwoordigen. En aangezien de cijfers nooit liegen, is de implicatie dat de Galletti nog lang geen functionele formatie hebben gevonden. Hun overduidelijke kwetsbaarheid wordt niet gecompenseerd door een overtuigende aanval: geen enkel element lijkt te zijn gevonden in een wankele 4-3-3-formatie die steeds hybride wordt (met vleugelspelers die gedwongen worden naar binnen te bewegen en terug te vallen) en op afstand rafelt: het beeld van de arme Moncini die in zijn eentje worstelt tegen de verdediging van de tegenstander is bekend, en het refrein is niet veranderd in het deel van de wedstrijd dat de langverwachte Gytkjaer speelde. Het is beschamend hoeveel ruimte de tegenstander krijgt om vrij rond te lopen, zonder dat hij gehinderd wordt door een middenveld dat zich bijna uitsluitend richt op het opbouwen van het spel van de tegenstander en niet op het verstoren ervan.

BELANGRIJKE DAGEN: Sampdoria thuis op zaterdag, de uitwedstrijd tegen Entella op dinsdag 30 oktober en de thuiswedstrijd tegen Padua op 4 oktober. Het speelschema biedt nu tegenstanders die binnen handbereik liggen. In het voetbal is de uitdrukking "wedstrijd voor wedstrijd" gangbaar, dus het is het beste om je te concentreren op het heden. Fabio Caserta lijkt niet op het hek te zitten, want hij vertegenwoordigt de hoeksteen van de wederopbouw ontworpen door Giuseppe Magalini en Valerio Di Cesare, die bijna "gretig" zijn om het recente verleden uit te wissen. Hun stappen terugdraaien in de eerste maand van het kampioenschap zou een teken van complete desorganisatie zijn en de sportieve directie onvermijdelijk in het nauw drijven. Antwoorden kunnen echter niet langer worden uitgesteld. Of Bari herrijst zaterdag, of er zal een reflectie nodig zijn. Zonder het excuus van spannende wedstrijden zou eindeloos wachten op een ommekeer een te gevaarlijke wedstrijd zijn.