Canadese schipper Melodie Schaffer gaat zeilen in een van de zwaarste races ter wereld

Op 31 augustus vertrekt Melodie Schaffer vanuit Europa voor een maandenlange race genaamd Globe40 , die ze rond de wereld zal zeilen. Ze zal voorbereid en gefocust zijn om Canada te vertegenwoordigen in een van de zwaarste races op zee.

De 56-jarige biomedisch ingenieur en moeder van drie kinderen begon in 2018 met racen, maar zeilde haar hele leven al. Ik sprak met haar tijdens haar laatste week thuis in Toronto, voordat ze koers zette richting Frankrijk, waar de race begint in de kustplaats Lorient.

De race is een hele prestatie en bestaat uit zes verschillende etappes. De race gaat over twee continentale meren, vervolgens richting Australië en Zuid-Amerika en eindigt weer in Frankrijk, waar de finish naar verwachting in april 2026 zal zijn.

Schaffer vertelt me ​​dat slechts vier Canadezen ooit op deze manier de wereld rond zijn geracet, en zij is de enige Canadese vrouw. De race zelf omschrijft ze als "extreem".

Schaffer zeilt in een tweepersoonsboot – een boot die ze als kind al zeilde – en is de enige vrouwelijke schipper die aan deze race meedoet (iets wat ze al eerder heeft meegemaakt). Voor haar is dat echter niet het belangrijkste.

"Ik ben maar een schipper", zegt ze.

De vereiste aanleg en fysieke kracht zijn de sleutel tot haar succes. Ik vroeg haar of haar technische achtergrond haar heeft geholpen bij het zeilen op dit niveau.

"Mijn technische opleiding en de achtergrond die ik heb, helpen echt," antwoordde ze. "Ik bedoel, zeilen is toch gewoon natuurkunde? En ik heb er de wetenschappelijke basis voor en begrijp het. Dat is dus een deel van hoe je je zeilen trimt en je boot snel laat varen, en techniek in het algemeen leert je hoe je problemen kunt oplossen.

"Wanneer ik aan het zeilen ben en er gaat iets mis of er gaat iets kapot, dan ben ik er vrij goed in om alles te regelen, weet je, de boel op te tuigen en uit te zoeken hoe ik het beste kan handelen of een reparatie kan uitvoeren."

Schaffer zwoegde uren op haar prachtige boot, de Whiskey Jack , en bereidde alles voor wat mogelijk was voor haar reis. Schaffer bracht een paar keer per week tijd door in de sportschool om aan haar krachttraining te werken. Ze gaf haar boot een grote onderhoudsbeurt, waarbij ze elke zitplaats en elke motor demonteerde, waarna ze alles inspecteerde en weer in elkaar zette.

Sommige dagen werkte Schaffer tot 3 uur 's nachts

"Ik heb nu al slaapgebrek," zei ze lachend. "Ik heb twee dagen geleden besloten dat ik volgende zomer weer een middagdutje kan doen."

Schaffer vaart met een teamgenoot – ze heeft tijdens de race drie verschillende mensen aan boord. Maar ze brengt veel tijd alleen door, omdat haar zeilpartner slaapt terwijl ze reparaties uitvoert en andere dingen doet, zoals navigeren, rekenen en plannen.

Schaffer zegt dat je niet te ver vooruit kunt plannen, maar dat je wel naar historische weerpatronen kunt kijken. Tijdens het navigeren heeft ze een globaal idee van waar ze naartoe gaat en vervolgens gebruikt ze de weersvoorspelling om de exacte koers uit te stippelen.

Ze heeft software die op basis van de verwachte hoogte van de golven (van 5 tot 10 meter) voorspelt waar ze heen moet en biedt verschillende opties.

Schaffer downloadt weersinformatie van een computerprogramma om een ​​idee te krijgen van wat er te verwachten is. Ze waardeert de vooruitgang in zeiltechnologie.

"Ik weet niet of ik het leuk zou vinden als ik mijn navigatie via een soort hemelnavigatie moest doen," vertelde ze me.

Als het weer goed lijkt, kiest ze ervoor om te zeilen, of ze kan ervoor kiezen om zich terug te trekken als het weer moeilijker wordt. Een veelgebruikte tactiek is om het rustiger aan te doen en het weer te laten passeren, legt ze uit.

"Aan de achterkant van de storm heb je echt heel veel wind," zegt ze. "Je kunt goede grond creëren als je aan de achterkant van de storm kunt komen. Dus daar moet je op mikken."

Canada trots maken

Schaffer wil Canada ook trots maken, en daarom koos ze Whiskey Jack als naam voor haar boot. Whiskeyjack is een andere naam voor de Canadese gaai , de officiële vogel van Canada. Whiskeyjacks zijn te vinden in elke provincie en elk territorium, een achtergrondverhaal waar ze dol op is.

"Ze zijn een beetje brutaal, maar de inheemse bevolking ziet ze als iets bijzonders," legt ze uit. "Als ze in het bos zijn en naar huis proberen te gaan, en ze zien een whiskeyjack, dan is dat een teken dat ze de weg naar huis vinden. Dus ik wilde dat op de oceaan zijn. Ik wilde degene zijn die de anderen zou leiden, weet je wel, over de oceaan, over de finish."

In ons gesprek vind ik Schaffers zelfvertrouwen en haar toewijding aan de sport indrukwekkend. Er zijn een paar criticasters die vinden dat een vrouw geen schipper zou moeten zijn, maar dat is vergelijkbaar met veel meningen over sport wereldwijd. Sterker nog, vrouwen zijn verre van evenredig vertegenwoordigd in grote zeilregatta's en -races.

Soms is de kritiek op haar zeilen vanuit een veiligheidsperspectief en dat vindt ze niet erg. Er is een element van gevaar, maar ze is er klaar voor.

Ik denk graag dat ik er ben en de grenzen verleg, maar ik ben ook redelijk. En ik denk graag dat ik voldoende getraind ben om die beslissing te nemen, voorzichtig te zijn en te blijven pushen.

De grootste concurrentie komt niet van andere schippers en hun ervaring, ongeacht geslacht, maar van de wereld en de oceaan. "Het moeilijkste is, weet je, gewoon de wereld rondkomen."

Ondanks het aanhoudende slaapgebrek en de uitdagingen om te navigeren, geniet Schaffer ervan om op zee te zijn. Ze kan de mooiste zonsopgangen en -ondergangen bewonderen omdat ze wakker is – maar de schoonheid gaat nooit aan haar voorbij.

"Ik heb bijna elke dag, letterlijk elke dag, momenten van ontzag," zegt ze. "Ik loop 's ochtends op de boot en we zeilen zo perfect over de oceaan, ik ben zo dankbaar dat dit mijn kantoor is. Dat ik hier mag zijn."