Saint-Brieuc-PSG (0-7): Désiré Doué, een veelbelovende bedevaart naar Rennes

Bedevaarten zijn altijd mooier als er mensen zijn die je zien terugkeren naar je land. Voor het eerst in zijn leven betrad Désiré Doué het veld van Roazhon Park in een ander shirt dan dat van Rennes. Tegenover PSG lag dus Saint-Brieuc en een deel van Bretagne was afgereisd naar het evenement.

Voor de jonge Parijse spits is dit stadion bijna zijn hele leven. Hij haalde zijn eerste licentie op zesjarige leeftijd bij Stade Rennais en sloot zich daarna aan bij het trainingscentrum. Daarna duurde het nog twee lichtjaren voordat Bayern en PSG werden aangetrokken. Enkele weken van onderhandelingen en 50 miljoen euro later verliet Doué zijn Bretagne, zijn cocon, voor Parijs. Afgelopen zomer vertrok hij als jonge belofte. En daar is hij weer, gekroond met een nieuwe status. Kortom, de terugkeer van de wonderzoon.

Vanaf het begin van de wedstrijd is het duidelijk dat zijn motivatie totaal is. Nu al schitteren voor het publiek, dat hij uit zijn hoofd kent. En ook omdat er wellicht niet zomaar een kwalificatie voor de halve finale van de Coupe de France te winnen is . Als je ten westen van Parijs gaat, kom je op een bepaalde manier ook dichter bij Engeland.

Of in ieder geval in de geest van Liverpool, de reus die komende woensdag naar het Parc des Princes reist voor de Champions League . Als hij bij Roazhon zou schitteren, zou dat hem een ​​basisplaats tegen de Engelsen kunnen opleveren. Dit is zijn andere uitdaging. Want volgens zijn coach Luis Enrique moet hij misschien bewijzen dat een plek aan de linkerkant van de aanval binnen zijn bereik ligt als hij goed presteert. Terwijl de menigte blijft roepen "Hier is Saint-Brieuc", denkt hij ongetwijfeld "Hier begint Liverpool".

Doué toonde al snel een uitzonderlijke techniek en snelheid. Eigenlijk te snel voor zijn partners. Zoals zijn hakbal in de race van Ramos (5e). De Briochins worden bij elke aanval steeds gespannener en hij lijkt licht. Zijn verlangen is duidelijk, bijna tastbaar. En in dit soort gevechten, waarbij de oger snel de kasteeldeuren moet forceren, ook al lijken ze kwetsbaar, is een dynamiet nodig.

Het kon alleen Désiré Doué zijn, de andere DD van het Franse voetbal. Hij werd bediend door Kvaratskhelia en krulde de bal die op de lat belandde. Vervolgens werd hij opgepikt door Neves die de score opende (16e). Het essentiële, dat we bijna verworven hebben, moeten we overbrengen naar het accessoire: schoonheid. En daar trakteert hij. Toen Ramos tijdens de rust de spanning had bezegeld, kwam hij met zijn halfgroene shirt terug van het grasveld. Als een andere vorm van gehechtheid aan het land van zijn jeugd.

Na de rust, voor het geval Enrique nog overtuigd moest worden, gaf hij nog een keer gas. Met een hak tussen de benen van Angoua vond hij Kvaratskhelia in het strafschopgebied, die een penalty kreeg (49e). Zes minuten later schitterde hij opnieuw door met een kruisschot te scoren (55e). Het is zijn zesde doelpunt van het seizoen en de derde in de Coupe de France.

In deze wedstrijd, die niet meer is dan een demonstratie, geeft Doué twee assists. Eerst na een 35m raid waarin hij drie tegenstanders uitschakelde voordat hij Ramos (58e) bediende. Vervolgens met een offer aan de linkerkant voor de jonge Mayulu (66e). In deze wedstrijd presteerde Paris het hoogstnodige. Doué won op zijn beurt waarschijnlijk iets meer dan een kwalificatie.