Wat je in Spanje verdient, blijft niet in Spanje.

De 52 Super Series ontvouwde opnieuw de zeilen in de spectaculaire Puerto Portals. 'As' hintte al naar het evenement met een kop die sterk op voetbal leek, ter ere van de tiende editie. Het circuit wordt nu al tien jaar op rij in deze idyllische haven gehouden. Niemand kan klagen. De eigenaren niet, de zeilers niet, en laat staan ​​wij, de journalisten. De behandeling is top. En dat alles om het soms onverklaarbare zeilen verder te verklaren. Het gebrek aan wind, zelfs de dreiging van een storm met elektrische apparatuur, bracht de eerste twee wedstrijddagen in gevaar, maar ze schitterden. Het hoogtepunt kwam op vrijdag en zaterdag, toen de winnaar werd bepaald: American Magic. Dit was een van de weinige boten zonder Spaanse bemanning. Er waren er wel twaalf, elk beter dan de vorige, omdat we bijvoorbeeld Joan Vila, Jordi Calafat en Silvia Mas zagen. En natuurlijk blijft één vraag in mijn hoofd rondspoken en me verontrusten. Waarom is er geen Spaans team? Ja, het antwoord zou makkelijk en voor de hand liggend kunnen zijn. Omdat er geen geld is. Maar het is jammer, want er is genoeg kwaliteit en kwantiteit. Met de 12 zeilers van dit jaar in Puerto Portals zou een kwaliteitsteam samengesteld kunnen worden (ik durf te zeggen een winnend team), en daar moeten we de talloze landarbeiders nog aan toevoegen. Spanjaarden vormen de meerderheid. Het zou een 100% Spaans team kunnen zijn. Een waarschuwing aan zeilers, of liever gezegd een pleidooi: niemand durft het geld neer te leggen? Javier Sobrino maakte tijdens een van de eindeloze gesprekken in de perszaal van Puerto Portals een simpele maar effectieve schets. En hij 'stal' hem: Botín ontwerpt, King Marine bouwt, en voor het landteam en de bemanning is er genoeg om uit te kiezen. Alles zou in eigen beheer blijven. En er is meer. Volgend jaar zijn er drie Spaanse locaties in de 52 Super Series: twee op Lanzarote en Puerto Portals. De uitdaging is er.