Wat de Oostenrijkse overwinning van Marc Márquez ons leert en de moeite die Ducati heeft om te verbeteren

We zullen nooit weten of Marc Márquez iets achterhield of dat hij zijn tijd in de Grand Prix van Oostenrijk uiteindelijk toch verspeelde. De Catalaan won op een circuit dat hem tot nu toe was ontgaan , maar hij werkte dit seizoen harder dan ooit om het te bereiken. Eerst moest hij een uitstekende Marco Bezecchi op zijn Aprilia verslaan en in de laatste meters een Fermín Aldeguer afhouden die hem van achteren in vuur en vlam zette . De Ducati GP25 leek gisteren niet de beste motor van Oostenrijk te zijn.

In 2025, zoals we al eerder in El Confidencial hebben benadrukt, ervaart Marc Márquez voor het eerst het woord "pacing". Eerdere blessures en twee ernstige waarschuwingen dit seizoen in Austin en Jerez hebben hem herinnerd aan Jackie Stewarts spreuk dat races met een seconde én een minuut worden gewonnen. Hierdoor zullen we nooit zeker weten wat het uiteindelijke potentieel van zijn Ducati is.

Als we Márquez buiten beschouwing laten, kregen de motoren van Fabio di Gianantonio en Pecco Bagnaia , theoretisch identiek aan die van de Spaanse coureur, niet alleen klappen van andere motoren zoals de Aprilia en KTM , maar ook van de Ducati GP24's . Fermín Aldeguer behaalde het beste resultaat uit zijn racecarrière en is een buitengewone coureur. Maar je kunt niet terugkomen zoals de Murcian, en je kunt je ook geen zorgen maken over een van de beste coureurs uit de geschiedenis, zoals Márquez, als de motor niet in zijn voordeel speelt.

"Er was een moment waarop er dingen gebeurden zonder dat ik er bij nadacht," legde Aldeguer enthousiast uit: "Het was alsof ik op PlayStation zat te spelen. Zoiets. Dat betekent dat we het goed doen, dat we zo moeten doorgaan, dat we in de laatste ronden van de race snel zijn en daar ons voordeel mee moeten doen. We moeten kijken waar we ons moeten blijven verbeteren, namelijk de eerste ronden en de start, om te profiteren van de nieuwe band." Het was een doodlopende band. Als hij vanaf de eerste ronde aan de leiding had gereden, had Márquez het heel moeilijk gehad om te winnen .

De gemiste kans van Alex

Álex Márquez werd al vroeg uit de race gehaald en moest een straf uitzitten voor een lange ronde . De jongere Márquez zal ongetwijfeld meer dan ooit spijt hebben gehad van zijn crash met Joan Mir tijdens de vorige race in Tsjechië . Het verloop van de race gaf aan dat een overwinning meer dan mogelijk was. De straf, die in de openingsronden werd opgelegd, bracht hem in de kern van het peloton, maar maakte in ieder geval duidelijk dat DiGianantonio, met een theoretisch superieure motor, geen schijn van kans had tegen hem.

Nu komt het grote dilemma voor technisch directeur Gigi Dall'Igna van Ducati: welke richting moet hij inslaan om eerst de tekortkomingen van de huidige motor aan te pakken en vooral de basis te leggen voor het model van volgend seizoen, dat zich al in een vergevorderd stadium van ontwikkeling bevindt? Logischerwijs zou hij gehoor moeten geven aan de wensen van Marc Márquez , die hen een ongekende reeks overwinningen bezorgt. Maar paradoxaal genoeg zou het beste wat hij kon doen om competitief te blijven, zijn om Pecco Bagnaia te verslaan.

De teamgenoot van Marc Márquez bij het officiële Ducati-team beleefde in Oostenrijk opnieuw een race om snel te vergeten. Pecco kan Marc in één ronde, met veel risico, bijhouden, maar in de race heeft hij geen schijn van kans om die snelheid vast te houden. Het grootste probleem van de Italiaan met zijn huidige motor is het begrijpen en optimaal benutten van de banden. Ondanks dat hij een coureur is die traditioneel uitblinkt op dit gebied, blijft zijn beproeving voortduren en lijkt hij met elke race zwaarder te worden.

De tweevoudig wereldkampioen gaf ontsteld toe dat hij de oorzaak van zijn problemen niet begrijpt: "Zoals het hele jaar door weten we uiteindelijk niet wat er gebeurt. Ik geef alles, maar ik ben uiteindelijk achtste geworden, twaalf seconden achter. De winnaar (Márquez) deed dat met dezelfde tijd als ik vorig jaar, dus de potentie is er. Alleen weten we niet waarom het niet werkt. Ik weet niet waarom het niet werkt." Alsof er nog niet genoeg gegevens waren om de theorie over de tekortkomingen van de GP25 versus de sterke punten van de GP24 te bevestigen, spreken de cijfers van Bagnaia voor zich.

"Ik heb moeite om anderen bij te houden", vervolgde Bagnaia: "Ik zag aan het begin van de race dat Bezecchi en Márquez alles beter deden dan ik: invoegen, uitvoegen... en ik weet dat het sterke coureurs zijn, maar ik finishte 12 seconden achter op een circuit waar ik altijd het verschil heb gemaakt. Het is iets wat ik niet begrijp en nooit zal begrijpen." De situatie raakt de goede oude Pecco psychologisch, want net als bij Red Bull in de Formule 1 met Max Verstappen presteren de theoretisch slechtste motoren vaak beter dan de topmotoren.

Marc Márquez gaat er met gemak vandoor, ongeacht wat je hem voorschotelt . Maak gewoon een motor die slechts twee of drie tienden slechter is dan de beste motor, en je wordt nog steeds kampioen. Zoals Ducati zelf vandaag de dag toegeeft, behaalde Marc alle titels die hij won toen hij voor Honda reed met een motor waarvan ze wisten dat hij, hoewel competitief, enigszins inferieur was aan die van hen. De coureur uit Cervera compenseerde jaar na jaar de beperkingen van Honda , totdat de plotselinge komst van aerodynamica de kloof onherstelbaar vergrootte.

"Zoals elk jaar weten we uiteindelijk niet wat er gaat gebeuren. Ik geef alles."

Bagnaia geeft toe dat hij zijn geduld met Ducati verliest. De Italiaan verbergt niet langer dat zijn team geen oplossingen biedt voor zijn problemen, en hij heeft gelijk dat hij dat openbaar maakt. Als teamspeler is hij niet bereid om de kritiek op zijn team te dragen en toe te geven dat het probleem bij hem ligt, maar zijn klacht is geen excuus voor slechte verliezers. Pecco weet dat zijn enige optie om een uitstekende coureur als Marc bij te houden, is door een motor te hebben waar hij zich prettig op voelt. En als Ducati daar niet aan werkt, komt er een moment dat je je mond moet opendoen.

Sommigen beweren dat de radicale aard van de Ducati GP 25 te danken is aan het ontwerp volgens de richtlijnen van de zevenvoudig wereldkampioen. Dit is op zijn zachtst gezegd een controversieel argument, aangezien Marc zelf moeite heeft gehad om het maximale uit deze motor te halen . Zijn enorme vermogen om zich aan elke situatie aan te passen, verwart ons met de werkelijke prestaties van een motorfiets.

Daarom moet Ducati naar Bagnaia luisteren . Nu meer dan ooit. Aprilia, KTM en Yamaha zetten alles op alles en komen steeds dichterbij. Als ze een motor bouwen waar Pecco mee kan winnen, kan Marc ook domineren. Het belangrijkste is dat hij niet de enige is die met een Ducati kan winnen. Honda begon zijn ondergang te zaaien vanaf de dag dat het stopte met luisteren naar Dani Pedrosa en al zijn toekomstige fortuin op Marc Márquez zette. De geschiedenis is er om van te leren, niet om fouten te herhalen.