Spanje's afstraffing tegen Portugal voorspelt gevaarlijk lot op het EK

Aan het einde van de 15e eeuw, om precies te zijn in 1494, kwamen Portugal en Spanje overeen de wereld onderling te verdelen in het zogenaamde Verdrag van Tordesillas. Ze vestigden een meridiaan ten westen van de Kaapverdische Eilanden, waardoor de kwestie perfect verdeeld werd . De helft voor jou, de andere helft voor mij. Ze losten de kwestie aan de andere kant van de aardbol niet adequaat op; de bolvormige aarde was niet erg duidelijk, misschien omdat ze niet op de hoogte waren van het nieuws van Eratosthenes, of zelfs Aristoteles daarvoor. Het was duizend jaar eerder al besproken.

Feit is dat ze in 1529 de wereld opnieuw definieerden door de Molukken aan Portugal te schenken (en hun specerijen kruidnagel en nootmuskaat) in ruil voor een royale som, en een antimeridian te vestigen die uiteindelijk de meloen van de aarde tussen de twee machten verdeelde . De zaken namen vervolgens andere kronkelige paden. Tegenwoordig kunnen Spanje en Portugal alleen het Iberisch Schiereiland verdelen , dat al verdeeld is, hoewel het gebied van Olivenza (Olivença) nog steeds in stilte wordt betwist.

En er is nog wat meer, maar dan wel met een goede vibe, laten we zeggen. Landen kunnen goed met elkaar overweg, totdat er één het nationale shirt aantrekt . Want de rest speelt zich af op het sportveld, met een nogal welsprekende rivaliteit. En de duels in voetbal, rugby en hockey zijn legendarisch... In basketbal is er altijd een Spaanse superioriteit geweest . Vandaag de dag staan de Portugezen op de 56e plaats op de FIBA-ranglijst , de onze op de 5e plaats.

Een zorgwekkende nederlaag

Maar het was genoeg om de eerste nederlaag van de nationale ploeg in de voorbereidingsronde te behalen, om precies te zijn in Malaga, met een eindscore van 74-76, misschien wel de minst belangrijke. De tegenslag zou positief kunnen uitpakken, omdat Sergio Scariolo daardoor enkele aspecten van zijn spel kan verbeteren , niet per se allemaal van technische aard. Het Spaanse team mist een aantal basiselementen, die niet allemaal even makkelijk te verbeteren zijn in de aanloop naar de competitiestart op 27 augustus.

Ervan uitgaande dat talent niet zo overvloedig aanwezig is als voorheen, is het essentieel om vooruitgang te boeken door middel van intensiteit en zelfvertrouwen. Het is ook cruciaal om sterk leiderschap binnen de selectie te hebben , gezien het vertrek van de meest recente kleedkamerleiders en er geen consistente vervanger voor zo'n belangrijke rol in zicht is .

Alsof dat nog niet genoeg is, speelt Spanje dit keer, net als op het WK van 2023, zonder genaturaliseerde spelers , en is er momenteel een generatiekloof aan gevestigde namen. Dit mag niet verkeerd begrepen worden. Scariolo toverde een snelle naturalisatie van Lorenzo Brown tevoorschijn , cruciaal voor de winst van het vorige EK 2021, dat vanwege de pandemie in 2022 werd gehouden.

En dan een 9e plaats op het WK van 2023 en een 10e plaats op de Olympische Spelen van Parijs in 2024. Het is niet verstandig om hier al te enthousiast over te worden; de huidige situatie nodigt niet uit tot overdreven optimisme. Het moet gezegd worden dat Spanje sinds 1997, in Madrid, waar het als 5e eindigde, geen enkele halve finale heeft gemist. In deze 11 toernooien hebben ze 4 gouden, 3 zilveren en 3 bronzen medailles gewonnen en een vierde plaats in 2005, het jaar voordat ze het Japanse WK in Saitama wonnen. Deze keer is de angst groot dat we het niet zullen halen.

En het zou geen slecht idee zijn geweest om wat extra versterkingen aan te trekken. Van onze landgenoten speelt alleen Santiago Aldama in de NBA, en wel op hoog niveau. Een geweldige speler, met weinig leiderschapskwaliteiten, tenzij we echt geloven dat hij tegenwoordig de grote hoop van Spanje is en dat het niet alleen gaat om zijn bijdrage, maar om wat het team drijft om te geloven en te creëren.

Laten we ons niet te druk maken over deze kwestie van genaturaliseerde spelers. Een van hen was de eerder genoemde Lorenzo Brown, die dit jaar niet speelt, zogenaamd om uit te rusten nu hij Athene en PAO verlaat om zich bij Milan aan te sluiten. Vóór hem kwam Serge Ibaka , die in feite met Nico Mirotic concurreerde , en daarvoor waren er anderen, bekend, bewonderd en geliefd. Velen van jullie zullen zich Clifford Luyk herinneren, die in 1965 genaturaliseerd werd om Real Madrid en het nationale team te versterken, en Wayne Brabender in 1968.

De Dominicaan Chicho Sibilio volgde in 1980 in hun voetsporen, en Juan Domingo de la Cruz, "El Lagarto", in 1981. Dit duo maakte furore in Barcelona. En ze zegevierden met het legendarische Spaanse team dat zilver won op de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles. Er waren anderen: Mike Hansen, geboren in Spanje maar Amerikaan, verkreeg de Amerikaanse nationaliteit en nam deel aan het EK Basketbal van 1993. En natuurlijk Johnny Rogers, eveneens genaturaliseerd door naturalisatie (d.w.z. atletische prestaties), die deelnam aan het EK Basketbal van 1995.

Er zou een heel boek over geschreven moeten worden. Als Jaycee Carroll, een mormoon uit Utah, geboren in Wyoming, voor Azerbeidzjan zou spelen, zou je alles geloven. Anthony Randolph, bij zijn vrienden bekend als Toñete , was destijds teamgenoot van Luka Dončić en de gebroeders Dragč en behaalde een klein wonder: het EK basketbal van 2017. Overigens scoorde die 18-jarige Luka gemiddeld meer dan 14 punten, 8 rebounds en 3 assists in het toernooi. En hij kon zijn lach niet inhouden. Dus, alle bedenkingen terzijde, het kan geen kwaad om dit onderwerp nog eens te bespreken nu we een magere periode tegemoet gaan.

Met deze ossen moet je ploegen

Deze zin wordt in Castilië met de beste bedoelingen gebruikt, om niet als ironie te worden opgevat. Maar iedereen die op het veld staat, weet wat er wel en niet is. En de coach van Brescia heeft het dit jaar moeilijk, zeker als hij het opneemt tegen Jokic, Doncic en Antetokounmpo. De Spaanse groep, bestaande uit Griekenland, Italië, Georgië, Bosnië en Cyprus , zou zonder al te veel problemen moeten worden verslagen.

Maar de achtste finales worden een probleem als ze de driehoekstest tegen Griekenland en Italië niet doorstaan. En het team is goed, daar bestaat geen twijfel over. Maar gezien de veranderende fysieke en emotionele toestand van het team is dit niet het beste moment, en dat moeten we accepteren. Als Santi Aldama besluit om centraal te staan, zal de Spanjaard waarschijnlijk in de basisopstelling van het toernooi staan, en Spanje zal het goed doen.

Dan is een sterke prestatie van de veteranen van het team nodig: Díaz, Abalde, Brizuela en de gebroeders Hernangómez zullen allemaal een niveau moeten halen dat vergelijkbaar is met hun piek van vorig jaar om de cijfers op te krikken. En ze zullen de jonge spelers moeten ondersteunen, wier aanwezigheid in het toernooi nu al als marginaal wordt beschouwd . Yankuba Sima zou moeten proberen een stap vooruit te zetten. Een verrassing in de aanvallende prestaties van de Girona-inwoner zou Spanje naar een hoger niveau kunnen tillen. Aanstaande donderdag is de tweede test tegen Tsjechië. Voorlopig blijft het hetzelfde.