Riquelme's dagen met Ramón Maddoni en een levensles

De dood van Ramón Maddoni stortte het Argentijnse voetbal in diepe rouw. Condoleances en herinneringen stroomden binnen van de honderden spelers die hij met zijn scherpe blik had ontdekt. "Ik zeg liever dat ik een voormalig afgevaardigde ben. God gaf me een bijzondere gave: het vinden van uitstekende spelers. Ik kan zeggen dat ik het goed heb gedaan," vertelde Maddoni.

De lijst met spelers die hij ontdekte is uitgebreid: Carlos Tevez, Fernando Gago, Juan Pablo Sorín, Diego Placente, Esteban Cambiasso, Diego Cagna, Leandro Paredes en Alexis Mac Allister vallen op.

Juan Román Riquelme werd ook door Maddoni aangetrokken , hoewel de relatie tussen de Boca Juniors-idool en de coach gekenmerkt werd door liefde en afstand. Het verhaal tussen de twee werd verteld door Carlos Marinelli , een bekende linksbenige spelmaker die, zonder te debuteren bij Boca Juniors, zijn talent in de Premier League ging tonen.

"We namen Román, die in de categorie van 1978 zit, mee naar de buurt toen we in Boyacá trainden. Hij noemt Maddoni meestal niet, omdat hij hem vaak als vervanger gebruikte om fysieke redenen: hij was erg mager. Maar ik herinner me dat we een keer met mijn vader bij de club waren en Ramón ons belde. 'Zie je die magere kerel? Hij heet Román Riquelme en over een paar jaar is hij de beste speler van het land. Hij heeft alles van voetbal in zijn hoofd', vertelde hij ons. En hij had gelijk," zei Marinelli in een interview met Clarín in 2021 .

Maddoni sprak natuurlijk ook over Román in verschillende interviews. "Riquelme bijvoorbeeld, ik weet niet of hij er een geweldige speler uitzag toen we hem hadden. Hij was mager, hij moest fysiek groeien, en daarom hebben we goed voor hem gezorgd. Hetzelfde gold voor Fernando Gago. We hebben hem niet altijd ingezet, want als een jongen met een vrij kleine lichaamsbouw crasht of een slechte tackle maakt, raakt hij geblesseerd en wordt hij bang. En als hij bang is, kan hij niet laten zien wat hij op het veld heeft geleerd. Ik heb ze uitgelegd waarom ik hem niet heb ingezet. In Riquelme's geval waren de fysieke training die hij bij Boca Juniors kreeg en ook de vitamines die hij toen slikte erg belangrijk . Achteraf was het indrukwekkend hoe hij de bal vasthield," legde Maddoni uit.

Riquelme sprak van zijn kant af en toe over zijn relatie met Maddoni en Club Parque, waar hij kort speelde voordat hij bij Argentinos kwam. "Ik speelde babyvoetbal bij La Carpita de San Martín en in de basis bij Argentinos, waar ik de eerste twee jaar invaller was omdat ik niet bij Parque wilde spelen. Ik speelde in mijn buurt met mijn club en mijn vrienden. Ze zeiden dat als ik niet op zaterdag bij Parque zou spelen , ik nooit bij Argentinos op zondag zou spelen," vertelde Román in het programma El Loco y el Cuerdo.

Volgens de legende verzetten Román en zijn vader Cacho zich tegen het management van de Bicho, omdat de jongen koste wat kost wilde spelen. "Ramón, als ze Román niet in overweging nemen, neem ik hem mee naar een andere club," zei Cacho tegen Maddoni. En de maestro reageerde niet alleen bevestigend: een paar jaar later zou hij hem opnemen op de lijst van jonge spelers die in 1996 van Argentinos Juniors naar Boca Juniors verhuisden. Tot de memorabele groep behoorden Riquelme, César La Paglia, Suchard Ruiz, de gebroeders Islas, Lucas Gatti, Coloccini, Ariel Rodó en de eerder genoemde Marinelli .

In het eerder genoemde briefje met Clarín beschrijft Carlos Marinelli een anekdote die de pedagogiek van Maddoni volledig illustreert.

Carlos Marinelli moest al op vijfjarige leeftijd leven met de bijnaam "crack". Unión Vecinal van Villa de Mayo, Talar Junior van El Talar en San Calal van Adolfo Sourdeaux waren de eerste clubs die hem zagen schitteren. Het onvermijdelijke gebeurde en de linksbenige speler trok al snel de aandacht van lokale scouts. Een vriend van de familie introduceerde hem bij de legendarische Club Social y Deportivo Parque. Het waren de eerste maanden van 1990 toen Ramón Maddoni en Yiyo Andretto hem met open armen verwelkomden. En de belangrijkste les kwam tijdens de eerste training.

Er volgde een 6-tegen-6 wedstrijd tussen de teams van 1981 en 1982. Marinelli, de nieuwkomer, greep de bal en begon te dribbelen. Het was tenslotte zijn handelsmerk. De linkspoot ontweek al zijn tegenstanders en miste nipt zijn schot: de doelman gaf hem een klap. Het verhaal gaat dat Maddoni woedend op zijn fluitje blies en de training staakte om al Marinelli's teamgenoten naar de wisselbank te sturen. Hij liet hem alleen met de doelman en gaf hem de bal opnieuw. Het spel werd hervat en Marinelli dribbelde opnieuw langs iedereen, dit keer inclusief de doelman, maar zijn laatste schot belandde op de paal.

De 200 toeschouwers van de training applaudisseerden mee. De wedstrijd ging verder en de dribbelaar rende heen en weer terwijl de tegenstanders de bal heen en weer passeerden. Het duurde maar een paar minuten. Maddoni floot opnieuw en riep naar de jongeman. "Ben je moe? Besef je dat je niet alleen kunt voetballen?" vroeg de Maestro. Vanaf dat moment begreep de hoofdpersoon dat voetbal een teamsport was.

"Maddoni heeft me bij Parque nog iets anders laten zien. Hij was de man die je echt voetbal leerde spelen. Hij gaf je de basis, hij liet je met beide benen trappen. Het is geen toeval dat hij zoveel spelers heeft laten spelen", aldus Marinelli, die periodes speelde bij Middlesbrough, Torino, Racing Club en Sporting Braga.