Niemand beschouwt Real Madrid als favoriet en dat is het beste nieuws voor Xabi Alonso.

Om zijn Meccano-set te bouwen, vroeg Xabi Alonso om twee aanwinsten: Zubimendi en Florian Wirtz . Zubimendi, een echte middenvelder, geen tweerichtingsspeler, geen aanvallende middenvelder, noch een man voor alles. Iemand die het voetballandschap in zijn hoofd heeft en de puzzelstukjes zorgvuldig rangschikt. Zubimendi ging naar Arsenal, dat meer betaalde dan zijn afkoopsom. Arsenal, een club aan de top van de Premier League, maar geen grote naam: de prijzenkast mist de Champions League en de laatste landstitel van twintig jaar geleden. De eigenaar is een Amerikaanse tycoon die NFL- en NBA-clubs verzamelt, getrouwd met de erfgename van het Walmart-imperium. Het soort mensen met geld over, die je nooit zult ontmoeten.

Florian is een spelmaker. We hebben er een half dozijn in de selectie. Maar Florian is misschien wel de modernste en meest onopvallende van allemaal op de markt. Een lichtgevoelig en razendsnel apparaat, ideaal om de windhonden in onze aanvalslinie te voeden. Liverpool contracteerde hem voor 125 miljoen. Liverpool maakt deel uit van een Amerikaans conglomeraat genaamd Fenway Sports Group dat het Getafe van Ángel Torres wil overnemen. Liverpool heeft dit jaar meer dan 200 miljoen uitgegeven. Een vergelijkbaar bedrag als Arsenal. Elk jaar geeft elke grote Premier League-club vergelijkbare bedragen uit. Soms aan vreemde, opgeblazen spelersruilen die alleen kunnen worden begrepen door de wet van verborgen geld die de voetbalmarkt drijft . Geld dat respectabel wil worden en dat doet onder auspiciën van de oneindige financiële vrijheid van het Verenigd Koninkrijk na de Brexit . Een land dat al een aanhangsel is van de Verenigde Staten , een platform van waaruit Europa definitief kan worden aangevallen.

De Premier League, de favoriete competitie van voetbalkenners, van mensen met een kritische smaak, van mensen die het enorme Spaanse ecosysteem verachten. Het grootste witwascentrum in het Westen . De competitie die definitief de balans in Europa heeft verstoord . Misschien omdat het Verenigd Koninkrijk niet langer Europa is. Real Madrid kan in de zomer niet meer concurreren met de Premier League. De laatste speler die ze weghaalden, was de beste van allemaal: Cristiano Ronaldo . Die klap heeft de Engelse competitie tien jaar lang ontspoord.

Huijsen , Carreras en Mastantuono . Alle drie waren ze duur. De club heeft meer dan 150 miljoen uitgegeven . Maar dat is niet genoeg. In de afgelopen zes jaar was Madrid, als je de uitgaven en inkomsten bij elkaar optelt, de ploeg die het minst had uitgegeven van de Europese giganten. Een grondige revisie van de selectie is noodzakelijk , en daarvoor moeten er verkopen plaatsvinden. Zubi en Florian zijn vertrokken. Real Madrid blijft eigendom van zijn leden, niet van grote sportconglomeraten of op Barbados gevestigde investeringsfondsen, en is ook niet het zichtbare gezicht van een postfeministisch emiraat.

Rodrygo was de speler die verkocht moest worden. Een overblijfsel van een klassieker. Ze willen hem niet in de Premier League. Te subtiel voor de Engelsen. Ze geven de voorkeur aan jachtbommenwerpers met Afrikaans bloed. Er is één uitzondering op deze perverse smaken, en dat is Guardiola . Maar de Catalaan gaat Madrid geen plezier doen. Dat maakt geen deel uit van hun plannen voor wereldheerschappij . Rodrygo is teleurgesteld teruggekeerd naar de training. Hij is praktisch een outcast. Zijn laatste jaar was ruïneus en eindigde met minachting voor de fans. Hij heeft zichzelf weggevaagd uit die nutteloze wedstrijden, de laatste van het seizoen. Maar mensen volgen Madrid voor elke wedstrijd. Het is als naar de mis gaan. Wat telt is het ritueel, de viering, hoe routineus ook . De mis van zaterdag dient als een zondag; het slikken van een wedstrijd Madrid-Getafe in mei , met alles verkocht, is een offer dat je dichter bij het ware witte geloof brengt. In die laatste wedstrijden, waar niets op het spel staat, is er ook licht. Kleine edelmetalen waar fans van weten te smullen. Mbappé's zoektocht naar de Gouden Schoen , de strijd van een jeugdspeler tegen zijn jeugdangsten; een impressionistisch schilderij van Güler.

Dit zijn details, de ondergroei van het seizoen. Een klein ecosysteem vol leven dat mensen waarderen. Moeilijk om in te spelen voor een professional die op zoek is naar roem. En daarom werd Rodrygo weggevaagd. Xabi zette hem op zijn plek in de WK- wedstrijden. Hij speelde nauwelijks. Hij dacht dat hij een basisspeler was en wist niet eens hoe hij een Real Madrid-speler moest zijn. De Braziliaan is niet zomaar iemand. Hij is een klein genie. Geen compleet genie, want een genie heeft van niemand iets nodig om de wedstrijd te winnen. Rodrygo heeft vermoeide tegenstanders nodig en moet zijn actie netjes uitvoeren, zonder te hoeven aanvallen, zonder dat iemand hem raakt. Dat gaat gemakkelijker na de 70e minuut. Real Madrids laatste twee Champions League-titels dragen zijn stempel. Rodrygo sluipt de paleizen van Montezuma binnen zonder dat iemand het merkt. Hij betreedt de geheime kamer en steelt het ingelegde juweel, het juweel dat de wereld verlamt met zijn glans. En als hij het veld opstapt, is er een bovennatuurlijk licht dat alles omringt. De Braziliaan loopt over het veld zonder het aan te raken, steekt moeiteloos zijn armen in de lucht, wint de wedstrijd en iedereen droomt van hem.

Rrodrygo is ideaal om te dagdromen, maar niet voor het dagelijks leven . En hij weet het, en hij zit vol angst. Zijn wenkbrauwen zwellen op en hij verliest aan precisie omdat hij het gevoel heeft dat hij elke minuut dat hij begint zijn missie in de wereld moet bewijzen. Hij schiet hard wanneer het zijn taak is om hoeken te vinden. Hij verdwijnt uit het spel, wachtend op een kans. Hij krijgt een blik van wrok wanneer hij wordt gewisseld. Uiteindelijk is hij een spits die niet veel scoort, en daarna zouden de 45 delen van de apocalyps geschreven kunnen worden.

Rodrygo geloofde, vanwege zijn adelstand en titels , dat hij een basisspeler was en dwong Ancelotti om een plek voor hem te vinden. Hij vertrouwde te veel op zijn inspiratie, op de rangschikking van waterstofatomen in de ionosfeer. Mbappé bijvoorbeeld , is nergens van afhankelijk . Het is een natuurlijk feit. Dag en nacht, een hofmakerij op 20-jarige leeftijd. En omdat Madrid Rodrygo niet heeft kunnen verkopen, ontbrak het hen aan geld om een professionele middenvelder te kopen. Of misschien was het niet het geld, want Mastantuono kwam voor een aanzienlijke vergoeding. En de Argentijn komt de Braziliaan vervangen . Een valse rechtsbuiten die zich naar binnen ontwikkelt, naar valse aanvallende middenvelderposities die dicht bij die van valse rechtermiddenvelders liggen. Mastantuono is niet iets concreets , zoals Zubimendi ; hij is een eerbetoon aan de illusie die uit het geheugen is ontstaan. Het kleine gaatje van Di Stéfano , de linkervoet van Albiceleste, de echo van iets groters dat zich langzaam openbaart.

Wat we van de River Plate-speler hebben gezien, past perfect bij hem. Hij is erg betrokken bij het spel , heeft de kop van een middenvelder en de precisie met zijn linkerbenigheid van de spelverdelers van River Plate. Maar het was niet iets waar Xabi om gevraagd zou hebben. Franco is een natuurtalent, en als hij is wat hij lijkt te zijn, zullen we jaren moeten wachten. Xabi had een architect nodig. Voorlopig heeft hij die nog niet .

Huijsen is al bij Madrid geland . De indruk die hij in vier wedstrijden achterliet, was vergelijkbaar met die van Bellingham twee jaar geleden. Een nieuwe speler voor een nieuwe wereld. Jude bleef abrupt staan en veranderde van een snellere, flexibelere Zidane in een oudere heer op de rand van pensioen. Niemand weet waarom en niemand weet of hij terugkeert. Wirtz zou hem vervangen hebben. Er gingen geruchten dat hij een speler van Madrid zou zijn, en Xabi wilde hem ongetwijfeld hebben, maar de club besloot te wachten op de Engelsman. Bellingham is geen spelmaker . Hij is een spelmaker, een afmaker en een meester in de laatste pass. Huijsen is een schepper. We hebben nog nooit iemand zoals hij gezien. Zo lang en zo zelfverzekerd. Met zoveel precisie bij de eerste pass, hoe moeilijk die ook is. Hij verandert het buitengewone in het gewone . Daarom is hij op 19-jarige leeftijd al basisspeler voor het nationale team en voor Madrid. Hij miste de wedstrijd tegen PSG en Madrid hield op een voetbalteam te zijn. Zo simpel is het. Misschien hebben we sinds Cristiano Ronaldo niet zo'n dominantie over het spel gezien bij een nieuwkomer. Hij is een kind, naïef en tegelijkertijd zeer intelligent. We weten niet in hoeverre hij zich bewust is van zijn fysieke beperkingen, wat hij wel heeft. Vaak draait volwassenheid daar juist om. Noodzaak omzetten in een deugd . Voetbal is wreed. Het is altijd beslissend . Met elke actie wordt het universum in toom gehouden. Dean werd tegen Borussia Dortmund van het veld gestuurd omdat hij zijn fout niet kon verbergen. En zijn fout was de schuld van een te groot postuur dat moeite heeft om te draaien, achteruit te rennen en de verdediger te vangen in die cruciale eerste meter in het strafschopgebied. Dat maakt hem misschien wel tot een intellectueel van het spel . Iemand die constant nadenkt over hoe hij de actie kan anticiperen en de volgende voor zijn team kan starten.

De overige centrale verdedigers zijn Alaba , Militão en Rüdiger . Drie oorlogsveteranen die, in plaats van gewrichten, loops hebben. Pas als we ze drie maanden op het veld zien, weten we of ze goed genoeg zijn voor het dagelijks leven. Acensio is goed genoeg voor het dagelijks leven, maar niet voor de grote hoogtepunten. Hij is een slechtere centrale verdediger dan hij aanvankelijk leek, en zeker iets beter dan wat hij dit seizoen zal laten zien, wat zijn persoonlijke kwelling zal zijn.

Carvajal , Trent en Carreras. De Engelsman zorgde voor flauwtes in de Premier League en werd zelfs een systeemspeler genoemd. Een typische overdrijving van de fans van die demonische competitie. Tegen Madrid waren zijn giftige passes indrukwekkend, maar nog aantrekkelijker was de vlakheid die achter hem hing, die dit jaar ongetwijfeld zal toenemen en een land zal worden dat Militão naar nieuwe hoogten van bitterheid zal drijven.

De aanvalslinie is bekend. Er is al te veel gezegd over het luiheidsvirus dat de twee basisspelers teistert en hun gebrek aan verbinding. Xabi zal het vanaf dag één meemaken, en zijn succes bij de club zal afhangen van hoe hij ermee omgaat. Gonzalo en Endrick zijn twee beesten die bijna niemand anders in Europa heeft. En Rodrygo zal een comeback tegen zichzelf moeten beginnen, net als die Zamorano van de jaren negentig. De ineenstorting van de laatste Ancelotti kwam door een afwezigheid: die van Kroos . Zonder architect van het spel wordt van Xabi verwacht dat hij vanuit zijn luie stoel aan de knoppen draait, maar dat is bij Madrid nooit gelukt. Dus, in het typische voluntarisme van iemand die de fans voor zich wil winnen, heeft de Gipuzkoaan gezegd dat Güler de middenvelder zal zijn die het spel laat klinken , terwijl Tchouamení – de onvervangbare – de rots zal zijn waarop hij zijn kerk zal bouwen. Voeg Bellingham en Valverde als smaakmakers toe aan de stoofpot, en je hebt het.

Güler is momenteel middenvelder. Middenvelder zijn is een lastige taak: nauwkeurig, architectonisch en tegelijkertijd verdedigend. Een taak die pas volbracht wordt als hij volwassen is. De Turk zal op verschillende momenten in het seizoen worden ontmanteld, en Madrid zal dat probleem op de een of andere manier moeten oplossen. Zonder intelligentie en rede op het middenveld – intelligentie die zich weet op te dringen – zal het team de kwartfinales van de Champions League niet kunnen doorstaan en zal de landstitel in maart verloren zijn. Een competitie die zorgvuldig wordt gemanaged door de tegenstanders van Madrid, waarin elke wedstrijd een Via Crucis zal zijn.