Grote erfenis

Juan Calero arriveerde bij de krant en was al snel overmand door emoties. Hij zag beelden uit het archief die hij en zijn familie koesteren: Miguel Calero, zijn vader, als ster van Pachuca en wereldberoemd figuur.

"Weet je? Dat is het mooiste van dit alles: waar ik ook ga, komen de herinneringen aan mijn vader, aan zijn nalatenschap, terug. Hij is er vandaag niet fysiek bij, maar zijn herinnering leeft voort", zegt Juan José, momenteel topscorer in de Liga de Expansión.

De sterspeler van Venados FC, Juan José Calero Sierra (5 november 1998, Valle del Cauca, Colombia), schrijft geschiedenis. Hij doet het met doelpunten, en nu, in de Apertura van 2025, heeft hij twaalf doelpunten in acht wedstrijden, met een gemiddelde van één doelpunt per 63,9 minuten, een cijfer dat overweldigend consistent is. Indrukwekkend.

Maar van binnen, ook al staat hij in de schijnwerpers vanwege zijn vraatzucht voor het doel, beschouwt hij zichzelf als onderdeel van een team waarin, zo zegt hij, "iedereen waardevol is."

En daar komt wat zijn vader hem voor zijn overlijden bijbracht ter sprake: "Speel en geniet." En daaronder: "Lever alles wat je kunt in op het veld, werk voor het team."

Zeker, de spits die scoort is degene waar iedereen tegenop kijkt, "maar ik zou niets zijn zonder het team. Ik heb wel eens gescoord, blijkbaar lieten mijn teamgenoten me scoren. De keeper wordt meestal snel beoordeeld: één fout maakt hij en iedereen heeft het erover. De spits maakt één fout en hij mist hem, maar hij maakt er nog meer en meer. Dat is voetbal."

Hij waardeert, zoals het ook niet anders kan, de voetbalcarrière van zijn vader, vooral omdat hij als een onbekende naar Mexico kwam, "en hier maakte hij naam, werkte hard, verdiende zijn plek. En vandaag de dag herinnert iedereen zich hem. En kijk, hij ging met pensioen en besloot dat we in Mexico moesten blijven. Toen stierf hij, en mijn moeder besloot ook dat we moesten blijven. We houden heel veel van Mexico. We zijn blij met wat het ons heeft gegeven."

Hij leeft het zeker. "Voetbal heeft me laten groeien, ontwikkelen en dromen. En dit werk doen is prachtig, maar als je wilt groeien, moet je hard werken."

Hij zei altijd dat we moesten spelen. Hij bracht ons de liefde voor voetbal bij, niet dat we moesten streven naar een positie, zoals keeper. Natuurlijk, in het begin zie je je vader en wil je net als hij zijn. Hij kocht mijn handschoenen, mijn keeperstenues, ik genoot ervan, ik was er blij mee. Maar hij heeft me nooit gezegd: 'Je moet keeper worden.' Sterker nog, hij zei tegen ons: 'Als je niet wilt voetballen, speel dan geen voetbal, maar wat je ook wordt, wees blij.' We hebben ooit basketbal gespeeld, maar ik dacht er toch over om journalistiek te studeren... Maar ik besloot om bij voetbal te blijven, en hier zijn we dan, uit vreugde, roeping en geluk.

Hij bewonderde zijn vader en alle keepers, want, zo merkt hij op, "het is de moeilijkste positie, de meest veeleisende. Daarom kijk ik, als we het erover hebben dat ik topscorer ben, naar onze keepers. Nu heb ik geprobeerd een goede vriendschap op te bouwen met de spelers van Venados."

Zaterdag scoorde Juan Calero een hattrick om de Venados te helpen een geweldige comeback te maken tegen de Zacatecas Miners, maar een geweldige redding van doelman Arturo Delgado in de laatste actie voorkwam een ​​trieste 4-4 gelijkspel.

"Dat is wat ik zeg," benadrukt hij. "Ze zien de keeper niet. Als hij een fout maakt, bekritiseren ze hem. De spits maakt fouten en faalt, soms scoort hij wedstrijden niet, en zij krijgen vanaf de tribune minder kritiek dan de keeper."

En na het bespreken van de fouten van de spitsen, ging het gesprek naar andere uitersten. Hij noemde Santiago Giménez, momenteel spits bij AC Milan in de Italiaanse competitie, als voorbeeld. "Hij is de beste spits die we op die positie in Mexico hebben. Maar soms noemen ze hem alleen als hij niet scoort. Als je de wedstrijden bekijkt, zie je dat hij veel functies vervult, die verder gaan dan alleen doelpunten maken. En nog iets: hij speelt voor Milan, in een van de beste competities ter wereld. Om daar te zijn, moet je iets speciaals hebben. En nee, het draait niet alleen om doelpunten."

We hadden het al even over Guillermo Ochoa, die zijn carrière verder uitbouwt en nu voor AEL Limassol speelt. In zijn debuutwedstrijd werd zijn team met 5-0 verslagen. "Hij heeft een geweldige staat van dienst en heeft het recht om te bepalen waar en met wie hij speelt, om zijn droom van een WK-deelname waar te maken. Wie zijn wij om hem die droom te ontzeggen? Ik denk dat Memo een belangrijke figuur in de kleedkamer kan zijn, misschien niet als basisspeler, maar zeker wel met hem in het Mexicaanse team, gezien zijn ervaring. Bovendien wordt het WK in Mexico gespeeld. Dat is fantastisch voor iedereen."

Juan Calero wil indruk maken, en dat doet hij met de Venados. "Ik ben erg blij met het team, in de stad. Ik denk dat we geleidelijk vooruitgang zullen boeken. Het is waar dat we een trage start hebben, maar we komen er wel."

De Venados staan ​​twaalfde in de ranglijst met acht punten. "Het is niet wat we gepland hadden, het is niet wat we willen, maar er is goed over het project gesproken en we zijn blij met 'El Profe' (Nacho Castro, de coach). We hebben alleen een paar ongelukkige wedstrijden gehad, maar we scoren, en dat is belangrijk. Tegen Cancún hadden we het beter kunnen doen; we waren de koplopers; tegen Mineros speelden we een goede eerste helft en kwamen we twee keer terug om te winnen. Deze aankomende wedstrijd wordt cruciaal: we gaan vechten om de overwinning tegen Correcaminos, en als je goed kijkt, zijn we nog drie punten verwijderd van een opmars naar de vijfde plaats." De ranglijst zegt het: de Venados, twaalfde met acht punten, zouden zomaar kunnen doorzakken naar de vijfde plaats. Er zijn vijf teams met elf punten, van de vijfde tot en met de tiende plaats.

Is een comeback mogelijk voor de Venados?

"We gaan vooruit. En als we zo doorgaan, kunnen we nog verder komen." — Gaspar Silveira Malaver