Wat Berger achter zich heeft is niet zichtbaar – totdat de bal komt

Twee strafschoppen werden gestopt, één benut. Ann-Katrin Berger werd een heldin in de kwartfinale tegen Frankrijk. Maar haar eigen verhaal is groter dan de wedstrijd.
- In de video hierboven: Pure euforie! Het DFB-damesteam viert de plaatsing voor de halve finales van het EK.
Ann-Katrin Berger heeft geen poses. Geen pathos. Geen grootse gebaren. En toch was ze die avond de beste speelster op het veld. Twee strafschoppen gestopt, één gescoord. En een charisma dat Duitsland door deze kwartfinale tegen Frankrijk loodste. In de minderheid. Met alles wat ervoor nodig was.
12e minuut: Kathrin Hendrich laat zich even meeslepen. Ze grijpt naar haar vlecht – en krijgt dan rood. Duitsland is in de minderheid . De droom van de halve finale? Al vroeg in duigen, bijna in duigen. Maar 108 minuten later is hij nog steeds springlevend. Strafschoppenserie. Frankrijk tegen Berger . Amel Majri rent naar voren – Berger pareert. Alice Sombath volgt – Berger redt opnieuw.
Terwijl ze de winnende bal uit de lucht plukt, stopt ze. Geen sprint, geen schreeuw, geen luid gejuich. Slechts een kort moment van stilte. Dan stort het team zich op haar. Berger blijft kalm. Zoals altijd eigenlijk. Het was precies deze kalmte die Duitsland nodig had om door te gaan naar deze halve finale.
"We hebben de hele tijd gewacht tot ze de bal zou redden. Anne is fantastisch. We kunnen op haar rekenen, zeker in de penaltyserie. Echt geweldig," zei aanvoerder Janina Minge.
Al in de reguliere speeltijd had Berger een bal van de lijn gehaald die bijna iedereen in het stadion al in het net had zien belanden – een reflex die nu op internationale platforms wordt geprezen als de "redding van het toernooi". Maar het waren niet alleen de reddingen. Het was haar aanwezigheid. Deze stille geruststelling: ik ben hier. "Ik geloof dat haar levenspad haar ertoe heeft gebracht zo kalm om te gaan met kritieke situaties. En die rust en zekerheid die ze uitstraalt, zijn ongelooflijk belangrijk voor de teamstructuur", aldus bondscoach Christian Wück.
En dat was precies wat ze was: een kalmerende invloed. Je zag het in de gezichten van haar teamgenoten. In hun blikken, die constant terugkeken. Berger liep voorop – met oog voor de essentie. Deze helderheid komt niet zomaar.
Ann-Katrin Berger heeft allang compleet andere tegenstanders verslagen. Tegenstanders die je niet kunt tackelen. Ze kreeg twee keer de diagnose schildklierkanker. In 2017, en opnieuw in 2022. Ze onderging een operatie, moest radioactief jodiumtherapie ondergaan en miste trainingen en wedstrijden. De ziekte heeft veel van haar afgenomen – maar niet de instelling waarmee ze het allemaal doorstond.
"Alles wat we hebben is nu." Een zin die ze niet alleen naleeft, maar ook op haar huid draagt. Tegenwoordig prijkt het als een opvallende tatoeage in haar nek – niet per se als sieraad, maar als beschermend schild. "Ik had last van de littekens van de kankeroperatie. Ze irriteerden me. Ik heb ze laten tatoeëren zodat niemand ze zou zien," vertelde ze ooit aan "Bild". Ze voegde eraan toe: "Omdat iedereen me nu naar de tatoeage vraagt en niet naar de littekens."
Een andere tatoeage is wat meer verborgen, maar misschien nog wel betekenisvoller: "Ik heb nu een boom op mijn arm, het is de nieuwste trend. Ik heb hem laten zetten toen ik voor de tweede keer ziek was. De wortels van een boom zijn belangrijker dan de schoonheid ervan," zegt Berger. "Ik probeer in het moment te leven. Ik heb geleerd om niet meer zo veel te plannen. En vooral: dankbaar te zijn," zei ze in een interview met "Bunte".
Je ziet niets van dit alles in haar – totdat de bal arriveert. Dan voel je wat voorheen verborgen was: haar kalmte. Haar helderheid. Haar hele verhaal.
"Je kunt altijd met haar over alles praten. Ze heeft duidelijk ongelooflijk veel levenservaring, gezien wat ze heeft meegemaakt", zegt Klara Bühl.
De wedstrijd was geweldig. Haar verhaal is nog beter. Ann-Katrin Berger heeft deze avond niet nodig om te laten zien wat ze kan. Maar misschien heeft ze deze avond wel nodig om te laten zien wat een atleet echt definieert. Twee strafschoppen gestopt. Eén gescoord. En een verhaal dat niet de aandacht zoekt. Maar daar hoort het ook thuis.
FOCUS