Snelste ontslag in de geschiedenis van de Premier League: 39 onvriendelijke woorden voor 39 mislukte dagen in functie

De voetbalwedstrijd ging nog een tijdje door, maar Evangelos Marinakis had er genoeg van. De eigenaar van Nottingham Forest stond halverwege de tweede helft van de treurige thuisnederlaag tegen Chelsea op uit zijn luxe fauteuil met een gigantisch scherm – en keerde niet meer terug. De impulsieve en compromisloze Griekse official verliet woedend het City Ground, met zijn mobiele telefoon en koptelefoon in de hand en zijn monitor uit. Achter de schermen, terwijl de wedstrijd nog gaande was, voerde hij misschien wel het meest meedogenloze ontslag van een manager uit sinds de oprichting van de Premier League drie decennia geleden.

Precies 19 minuten na het laatste fluitsignaal van de 3-0 (0-0) nederlaag op zaterdagmiddag, maakte Nottingham het ontslag van Ange Postecoglou bekend. In acht competitiewedstrijden had de Australiër met Griekse roots, die slechts 39 dagen eerder was gecontracteerd, niet gewonnen en zes wedstrijden verloren, waaronder een bekernederlaag tegen een ploeg uit de tweede divisie. De verrassingsclub van vorig seizoen, die zich voor het eerst in tijden kwalificeerde voor een Europacup, staat diep onderaan de ranglijst. Marinakis had de 60-jarige Postecoglou aangetrokken als vervanger van Nuno Espírito Santo, die overhaast werd ontslagen vanwege persoonlijke meningsverschillen. Nu heeft Postecoglou een twijfelachtig record: hij is de Premier League-coach met de kortste periode zonder contract dat op tijd afliep. Zijn record is tevens het slechtste van een Nottingham-manager in een eeuw.

In de 3-0 nederlaag tegen Stuttgart ondermijnden de spelers van VfL Wolfsburg zichzelf opnieuw. De club van VW staat voor een volgend seizoen waarin een dure selectie geen enkele sportieve overtuiging toont.

De zelfverzekerde Postecoglou hoorde direct na het laatste fluitsignaal in de kleedkamer van zijn ontslag. Van tevoren had hij zijn spelers op het veld een high five gegeven en de weinige overgebleven fans bedankt – onder applaus van veraf. Het tafereel leek alsof hij Marinakis' oordeel al had verwacht. De twee mannen hadden elkaar kort ontmoet tijdens een evenement in de zomer, waar Marinakis, in zijn rol als voorzitter van de Griekse competitie, Postecoglou eerde voor zijn Europa League-overwinning met Tottenham Hotspur, waarmee een einde kwam aan een lange titelloze periode voor de Londense club, maar die hem niet van zijn ontslag had gered. Desondanks maakten Postecoglou's statistieken indruk op de ongeduldige Marinakis. In Australië, Japan, Schotland en Engeland had de coach uiterlijk in het tweede seizoen prijzen gewonnen met zijn clubs. "Hij wil winnen – en ik ook", beschreef Postecoglou de relatie. Marinakis zei over de coach: "Waar hij ook gaat, succes volgt."

Ze haalden Nottingham gewoon niet. Uiteindelijk was hun onderlinge rivaliteit het enige wat Marinakis en Postecoglou met elkaar verbond. Dit blijkt ook uit de ontslagbrief van de club, waarin de coach in twee korte zinnen werd ontslagen. Postecoglou werd ontslagen "na een reeks teleurstellende resultaten en prestaties" en er zijn momenteel "geen verdere reacties".

Geen foto, geen groet, geen dank, slechts 39 woorden: één voor elke dag dat Postecoglou in functie was. De frustratie was zo groot dat Marinakis, ondanks zijn aanwezigheid, zijn beslissing niet eens persoonlijk overhandigde – dat deed een andere official van Nottingham. Na afloop nam Postecoglou afscheid en verliet onmiddellijk het stadion zonder ook maar één interview te geven.

Postecoglou had zijn kijk op de situatie de dag ervoor al gedetailleerd beschreven in een gepassioneerde en uitdagende toespraak die aanzienlijk meer grappen bevatte dan het aantal punten dat de club onder hem had verdiend (één op de vijf competitiewedstrijden): "Het verhaal eindigt altijd hetzelfde... met mij en een trofee," benadrukte hij. Daarmee vatte hij zijn ambitie samen om Nottingham, dat pas drie jaar geleden promoveerde, naar een erepodium te leiden. Voor de fans moet zijn gepraat over een titelwinst echter net zo sprookjesachtig hebben geklonken als de verhalen over Robin Hood, de middeleeuwse volksheld van de regio. Postecoglou's opmerkingen wekten steeds meer de indruk dat hij meer begaan was met zijn eigen reputatie bij Forest dan met de belangen van de club. Hij sprak irritant vaak over zijn vorige functie bij Tottenham.

Hoewel hij zijn reputatie daar redde door de Europacup te winnen ondanks het slechte competitieresultaat (17e plaats) en feitelijk een sterke onderhandelingspositie had voor een vervolgbaan, leek Postecoglou het eerste aanbod dat voorbijkwam te hebben geaccepteerd. De selectie van Nottingham, die onder Espírito Santo verdedigend countervoetbal had beoefend, paste absoluut niet bij zijn aanvallende ideeën. Desondanks durfde Postecoglou de speelstijl radicaal te veranderen zonder noemenswaardige trainingstijd. Daarmee bracht hij het team nog verder van zijn stuk. Het resultaat: 18 tegendoelpunten in acht wedstrijden. Bovendien was Postecoglou's scherpe tong een regelrechte antithese van de onopvallende Espírito Santo. Er gaat een anekdote over laatstgenoemde dat hij te vroeg arriveerde voor zijn publieke presentatie in Nottingham – omdat hij er zo snel mogelijk vanaf wilde zijn.

De Griekse tragedie rond Marinakis en Postecoglou verhult echter het werkelijke grootste probleem van de club: de vele nieuwe aanwinsten. Verantwoordelijk hiervoor is de recent aangestelde sportief directeur Edu – een protegé van Marinakis, die hem van Arsenal had weggekaapt. Hoewel de club zich de afgelopen jaren had onderscheiden met enkele slimme transfers, zou deze strategie onder Edu worden geoptimaliseerd. Nottingham investeerde in de zomer bijna een kwart miljard euro, voornamelijk in jonge, veelbelovende spelers – ook om de selectie voor te bereiden op de extra Europacupwedstrijden. Afgezien van de Zwitserse international Dan Ndoye (voor 42 miljoen euro van FC Bologna) heeft echter geen van de nieuwe aanwinsten tot nu toe echt impact gemaakt. Opvallend is dat Postecoglou de vijf duurste aanwinsten tegen Chelsea wegliet; vier van hen zaten zelfs niet in de selectie.

Marinakis zou al contact hebben opgenomen met ervaren trainers Roberto Mancini en Sean Dyche. Beiden vertegenwoordigen autoriteit – en zouden een terugkeer naar pragmatisch voetbal onder Espírito Santo betekenen. Hypothetisch gezien blijft de vraag hoe Marinakis, die vroegtijdig vertrok, zou hebben gereageerd als Postecoglou de wedstrijd tegen Chelsea had doen kantelen.